Aan het einde van de zomer at ik in een restaurant van Jamie Oliver, namelijk Jamie’s Italian in Oxford. En we houden het maar tussen ons, maar ik was als een kind zo blij. Het was bijna genant te noemen, hoe ik mijn geglunder moest zien te onderdrukken toen we het pand binnenkwamen. Mijn enthousiasme weerkaatste tegen alle muren en stralend zat ik aan de tafel alles in mij op te nemen. Ze zullen wel gedacht hebben dat ik zelden buiten de deur kwam, laat staan dat ik wel eens buiten de deur dineerde. Tja, ik denk dat ik een Jamie-fan ben…
En o jongens, die ‘creamy burrata’ als voorgerecht… Ik blééf er in, echt waar. En de rest was ook uitstekend. Geen gefrutsel met onherkenbaar voedsel als resultaat, maar gewoon een bord eten. Nou ja, Jamie dus: ik hoef hier in Nederland niets uit te leggen.
Een van de bijgerechten was ‘polenta chips’; blokjes polenta met een ‘crispy’ laagje en bestrooid met parmezaan. Hij heeft een bijna vergelijkbaar recept in zijn Italiaanse kookboek staan, maar ik voegde nog wat extra kaas toe. Het zijn lekker zoute blokken, die het ook goed bij een stoofpot zouden doen.
Crispy polenta chips
Recept voor 4 personen als bijgerecht
125 gr polenta (geen instant)
800 ml bouillon (tuinkruidenbouillon of doe er anders nog wat extra kruiden bij)
25 gr boter
75 gr pecorino, geraspt
olie voor de vorm + om in te bakken
handje extra polenta (droog)
Breng de bouillon aan de kook en roer de polenta erdoorheen. Blijf roeren totdat de polenta gaar is. Het is dan een dikke pap geworden.
Nu is de regel dat je echt continu roert, maar je bent zo twintig minuten verder, en met zeer regelmatig roeren kom je er ook wel, ben ik achter. Houd het vuur laag en let wel op dat het niet aanbrandt. De polenta is gaar als de korrels zacht zijn: even proeven dus. Op de verpakking staat misschien dat het veertig minuten duurt, maar dat is overdreven.
Als het gaar is, de boter en kaas erdoor mengen.
Bereid een vorm voor door deze in te vetten met wat olie. Giet de polenta erin en laat het afkoelen en opstijven.
Snijd de plak polenta in blokjes of dikke staafjes. Wentel ze door een handje droge polentakorrels (niet te veel, het is voor een ‘crispy’ effect). Bak de blokjes bruin in een koekenpan met olijfolie.
Rasp er eventueel nog wat extra kaas overheen bij het serveren.
En waarom mag je hier geen instant polenta voor gebruiken? Dat is nog zo makkelijk :).
BeantwoordenVerwijderenNou ja, van mij mag je, maar dan moet je het niet 20 minuten laten koken. Dat was de reden eigenlijk. :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf nog nooit instant gebruikt, of zelfs maar gezien in de supermarkt, dus ik weet ook niet of het veel uitmaakt in het eindproduct?
Wat vindt de kleine chef ervan?
BeantwoordenVerwijderenGrappig recept. Waarschijnlijk lekker zacht van binnen en krokant van buiten.
BeantwoordenVerwijderenIk kon me niet meer herinneren wat het smaakpanel ervan vond! Weet niet eens zeker of ze het wel hebben geproefd.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk idee. Ik zag laats iemand die maakte op tv polenta fingers, een beetje vergelijkbaar maar dan in de vorm van fish fingers. Er ging nog iets door, ik dacht kruiden of fijngehakte chili. Gedroogde tomaten lijken me er ook lekker in.
BeantwoordenVerwijderen