Pasta met ricotta en knoflook-spinazie

De tv-serie ‘Brandweerman Sam’ - kunnen we het daar even over hebben? Iedereen met kleine kinderen kent het vast wel en het is hier thuis even een rage. Sam is dapper, zou in real life de ideale schoonzoon zijn en hij is goed voor allerlei klusjes, waar ik normaliter niet de brandweer voor zou bellen, maar verder leren ze meerdere handige dingen van die serie. Dat je bijvoorbeeld niet je taart twee uur in de oven moet zetten om daarna het huis te verlaten, dat je niet moet barbecueën onder een boom, en dat je niet moet werken als je griep hebt, want daar komt alleen maar gedonder van. En zo wordt de basis van een solide opvoeding al op tv gelegd… Heel mooi. Als bonus voor de ouders heeft het bovendien de functie van kookwekker: een aflevering duurt namelijk net zo lang als het koken van de pasta. Als je de eindtune hoort, kan je afgieten en aan tafel. Heel praktisch. Daar moet dus een recept bij dat in totaal net zo lang duurt als het koken van de pasta. Geschikt voor doordeweeks en je kunt het bovendien nagenoeg met je ogen dicht maken.

Het ‘geheim’ van deze pasta is dat de knoflook pas aan het einde wordt toegevoegd. Het blijft dus nagenoeg rauw. Het verwarmen haalt de kantjes van de scherpte, maar de pittigheid hoort er nog in te zitten.  Het procedé is ook goed toe te passen op risotto. Gewoon de spinazie met knoflook aan het einde van de kooktijd aan een basisrisotto toevoegen. De ricotta hoort er dan dus niet bij, maar gebruik wel lekker veel pecorino. Dan krijg je dit:

 

Pasta met ricotta en knoflookspinazie

Recept voor 3 personen, of 2 met kleine kinderen erbij

500 gr verse spinazie

scheutje olijfolie

½ groentebouillonblokje

250 gr ricotta

2 tenen knoflook, uit de pers, of zeer fijn gesnipperd

50 gr pecorino of parmezaan

300 gr pasta

Snijd de spinazie eventueel grof als je vermoed dat de kinderen anders onnodig lopen te klooien met lange slierten spinazie.

Breng een pan met water aan de kook voor de pasta. Zodra je de pasta in het water doet, kan je ook beginnen met de spinazie. Laat deze snel slinken in een grote pan, die je hebt verhit met een scheutje olijfolie. Een hele grote kookpan voldoet ook wel als je niet weet waar je zulke stapels spinazie moet laten. Als er teveel vocht vrijkomt, moet je dat er uitscheppen, maar een paar eetlepels vocht storen niet. Zodra de spinazie geslonken is, schep je er de ricotta bij en verkruimel je het halve bouillonblokje erover. Roer zodat het bouillonpoeder goed oplost. Twee minuten voordat de pasta klaar is voeg je ook de knoflook toe. Laat dit heel zachtjes doorpruttelen. Wanneer de pasta klaar is, kan de spinazie van het vuur. Roer er dan pas de kaas door. Voeg tenslotte alles samen.

Serveren met extra kaas. Een flink belegen Goudse of scherpe cheddar bijvoorbeeld, maar pecorino of parmezaan kan ook. Wij aten er trouwens ook nog Valess met Milner bij. Voor een vegetarische vervanger vind ik de smaak zeer acceptabel.

Oordeel van het smaakpanel: Dochter Zus eet traag (zoals gebruikelijk), maar braaf haar bordje leeg. Dochter Zo heeft praatjes - “ik wil die groene niet”. Dat is geneuzel, want ze eet bijvoorbeeld bloemkool door een hele roos ervan op te knabbelen. Het is gewoon een probeersel van haar. Kleine Chef schuift alles naar binnen en schept nog eens op. Meneer vroeg wanneer we dit weer gingen eten (dan zorgde hij ervoor dat hij thuis was). Kortom, een succes, want die ene dochter krijg ik ook nog wel om.