Pizza Calabria, maar dan vegetarisch

bron foto: Pixabay

Elke keer als ik de pizza Calabria bij mijn favoriete pizzeria bestel roept de ober enthousiast: “That’s where I am from!” (nee, ik heb deze Italianen nog niet kunnen betrappen op het spreken van Nederlands. Het zijn allemaal heel erg verse import-Italianen) en hij is er duidelijk trots op. Dat begrijp ik wel. Ik bestel de Calabria vooral vanwege de ‘nduja’, een soort smeerbare salami, maar dan pittig. Nou ja, het is doorspekt met chilizaadjes, dus het is, zeg maar, vlammend heet. En dat is watertandend lekker. Het komt dus uit het Zuiden van Italië; als je je het land als laars voorstelt, zit Calabrië op de plek van de tenen in de laars.

Nduja is niet zo gemakkelijk te verkrijgen, hoewel je het online wel kunt vinden en in de grote steden heeft de Italiaanse traiteur het vast ook. Maar nu is het natuurlijk ook zo dat ik op dit blog de boel graag wat vegetarischer maak en ik had in mijn hoofd dat ik een kant-en-klare tomatentapenade kon versnijden met chilipeper. Ik gebruikte daarvoor sambal oelek, maar die is ook iets zurig, dus je zou ook verse chilipepers kunnen gebruiken. Met zaadjes en al (die zijn het heetste van de hele peper). Neem dus wat tomatentapenade (van zongedroogde tomaten) en meng dat met heel fijn gesneden chilipeper of sambal oelek, zoveel als je durft, maar je moet wel het idee hebben dat het goed vlamt. Het moet echt goed pittig zijn. Overigens smaakt dat als het heet is nog iets pittiger, dus schat dit zelf maar even in.

Nou ja, en dat lijkt dus helemaal niet op nduja, ik zeg het alvast maar even, maar ik ben wel erg gecharmeerd van die loeihete hoopjes tapenade op mijn pizza en dat wilde ik dan toch even aanraden.

En de rest van de pizza Calabria laat ik over aan jullie expertise: ik kneed zelf het pizzadeeg, maar er zijn respectabele kant-en-klare pizzadegen te koop tegenwoordig, dus doe maar wat… Daarop smeer je wat simpele tomatensaus (ik zweer tegenwoordig bij een pakje Tomato Fritto van Heinz – ik gebruik meestal een half pakje en de rest van het pakje zet ik gewoon in de vriezer voor de volgende keer) en dat beleg ik met champignonplakjes die ik even iets bruin gebakken heb, geraspte mozzarella (de harde soort die je geraspt koopt), kleine hoopjes ricotta en dus kleine hoopjes van de tapenade hierboven (of nduja voor wie dat wil). En het belangrijkste bij dat alles is: beheers jezelf – een pizza moet spaarzaam belegd zijn. Een dun laagje tomatensaus, matig kaas, etc.

Tenslotte gaar en bruin bakken in een loeihete oven.