Ik sta in de Volkskrant!

Oeps! En toen kregen we opeens een culinair recensent en een fotograaf te eten. Waar was ik nu weer aan begonnen?

Mac van Dinther, bekend als recensent van de Volkskrant, kwam op bezoek om een hapje mee te eten voor zijn zaterdagrubriek Iedereen Kan Koken. Een klein probleem dat ik even over het hoofd had gezien, was dat Mac wekelijks allerlei fraaie happen in mooie restaurants mag verorberen en dat ik een foodblog heb voor kinderen. En om dit blog ging het toch ook wel een beetje. En wat zet je zo’n ‘culi’ nou voor, waar mijn kinderen ondertussen ook van willen mee-eten, zonder dat ze dingen gaan roepen die mij weer het schaamrood op de kaken geven? (Alhoewel Kleine Chef tegenwoordig heel beschaafd zegt: ‘ik vind het niet zo lekker’. Dat is alvast beter dan ‘deze rotzooi houd je maar zelf’ (nee, nog niet gehoord en hij hoeft het niet te proberen ook. J )

Enfin, aan de slag dan maar. Kleine Chef werd uit voorzorg uit logeren gestuurd, ook omdat drie kinderen tegelijkertijd wellicht een wat zware aanslag zijn op een dinertje. De dames mochten hun culinaire kunsten alleen vertonen.

Het voorgerecht werd overgeslagen, omdat de meiden weliswaar uiterst geconcentreerd waren en hun taken serieus namen, maar na tien minuten willen ze normaliter liever weer met hun pop spelen. Gelukkig was men ook tevreden met rauwmelkse cheddar en een wortelchutney (het recept daarvoor stond eerder hier).

Als hoofdgerecht kwam zelfgemaakte tagliatelle met paprikapesto op tafel. Een persoonlijke favoriet en dit recept haalde dan ook de krant. Het bijgerecht was een salade gebaseerd op onderstaande salade, alleen bleek de slager naast de reguliere entrecote ook een gerookte variant te hebben, die als vleeswaar gesneden ronduit goddelijk is (ik zeg het maar even: slager Bartels in Almere Haven, u kunt aansluiten in de rij die er op zaterdag staat). Voor iedereen zonder zo’n fijne slager staat hieronder het gewone recept, waar ook niets mis mee is. Zorg wel voor een goed stuk vlees en het liefst extra dik, want het lapje van de supermarkt is iets te iel om mooie plakjes van te snijden.

Oh ja, en het toetje werd een simpele bitterkoekjesbavarois, nadat ik wekenlang desserts had gekookt, maar hét nagerecht gewoon niet kon vinden. Je maakt mij meestal ook niet zo blij met suiker.

Enfin, na een maand wachten is het dan zo ver: ik sta vandaag in de krant!

Tagliata

Salade voor 2 personen

Een handig en rap instructiefilmpje is de reclame van Heston Blumenthal voor de Britse supermarkt Waitrose’s:

een dik stuk entrecote (2,5 cm) van 3 ons

olijfolie voor het grillen

een gietijzeren grillpan

Dressing:

1 takje rozemarijn

1 teen knoflook, gesnipperd

1 citroen, sap en twee stukjes van de schil

40 ml goede olijfolie

zout en peper

rucola, een paar handen

Laat het vlees een uur lang op kamertemperatuur komen.

Maak eerst de dressing: Laat de olie heet worden in een klein (koeken)pannetje, maar niet te heet. Je wilt de knoflook niet zozeer bakken als wel ‘zweten’, zeer zacht fruiten. Het mag dus ook beslist niet kleuren. Voeg ook de rozemarijn en de citroenschil toe. Laat dit rustig een aantal minuten ‘bakken’ en voeg dan het citroensap toe. Zeker als het een flinke citroen is, eerst de helft van het sap toevoegen! Proef het dan en voeg eventueel iets meer toe. Haal de rozemarijn en schillen eruit en laat de dressing afkoelen.

Dan het vlees: zet de afzuigkap maar aan en laat de grillpan een aantal minuten lang heet worden. Zeg maar gerust: gloeiend heet. Als je geen gietijzeren pan gebruikt, kan dit een probleem zijn en kan je beter gaan bakken zodra de pan flink heet is.

Druppel wat olie op het vlees en smeer dat uit. Bak ze dan enkele minuten per kant. Bij zo’n dikke entrecote mag dat zeker drie minuten per kant zijn om hem nog flink rood te serveren. Snijd er desnoods eentje door om te controleren: je zult ze toch in plakjes snijden straks.

Haal het vlees uit de pan en laat het vijf minuten rusten onder aluminiumfolie.

Snijd de entrecote daarna in dunne plakken en leg deze op een schaal. Er is vast wat vleessap over op het bord en dat mag bij de dressing.

Besprenkel het vlees met een beetje dressing. Maak de rucola aan met wat dressing en leg deze op het vlees. Direct serveren.

En dan nog dank aan mijn kinderen voor hun voorbeeldige gedrag die avond! Die meneer van de krant is weer weg, jullie mogen weer voor de oven komen zitten!