Pizza Rustichella in Oxford

Laatste dag van een week Oxford. Ik zat in de schaduw van Oxford Castle, counting my blessings. Het was een mooie week; volop zomer met temperaturen waarbij je met een tintelend koude rosé op een terras moet zitten (maar ik zat vooral in een kantoor). De stad was vol mensen en zelfs om twaalf uur ’s nachts waren de straten nog vol met vooral studenten die de zomer vierden, of gewoon niet wisten wat ze met hun tijd aanmoesten. Ik liep langs de food vans, busjes waarin patat en kebab wordt gemaakt. Of pizza’s. In een oude, grijze Citroen bus had men een pizzaoven gebouwd en gezien de rij mensen die ervoor stonden te wachten, werkte het ook nog goed. Ik at bij Jamie Oliver en in het restaurant van Malmaison, de oude gevangenis, maar zoals dat gaat in weken waarin je teveel eet, aan het einde snak je naar iets normaals. Pizza dus. Bij de Pizza Express op de binnenplaats van Oxford Castle. Ik zou niet hebben toegegeven dat ik daar had gezeten als het niet ontzettend goed was geweest. Dit was geen fast food, dit was een verdomd goede pizza. Driftig schreef ik op wat er op lag: slechts een veeg tomatensaus, iets uitgebakken pancetta, flinters parmezaan, rucola, mozzarella en een drizzlevan caesardressing erover. Het stond genoteerd.

Na de lunch vertrok ik voor mijn laatste boodschappen. Het is nooit genoeg, maar ik was tevreden met mijn buit: shortbread, HP sauce, mature cheddar, Wensleydale cheese, clotted cream, porter, mustard powder, simnel cake, en helaas moesten de worcestershire sauce flavoured crisps van de Marks&Spencer achterblijven vanwege ‘niet praktisch in de koffer’.

Deze week in Oxford was me dierbaar. Het bankje aan de weide van Christ Church, dat al snel mijn vaste stek werd voor de avond (wat kunnen goede dingen snel wennen. Alsof je nooit anders hebt gedaan!), de lichtbittere cider in een pub in een achteraf straatje, de tuin van het kasteel waar ze de tafels voor het diner in de avondzon hadden neergezet, de vriendelijke taxichauffeurs die mij tot tweemaal toe succes bij de Spelen wensten met mijn Zweedse team (huh?) en de straten die vol hingen met de Union Jack, vanwege diezelfde Olympische Spelen. Man, wat een week. Ik heb genoten…

Pizza Rustichella

Pizzadeeg voor 2 grote bakplaten

Kneed een soepel brooddeeg van:

500 gr broodmeel (geen bloem)

200 gr fijne tarwegriesmeel (waar je ook pasta van maakt)

3 volle tl zout

flinke scheut olijfolie

eventueel klein beetje gedroogde tijm

1 zakje gedroogde gist

lauw water, zoveel als nodig is om een soepel deeg te kneden.

Tomatensaus Quick Fix:

1 blik tomaatstukjes (400 ml)

2 tenen knoflook

zout, peper, scheutje balsamicoazijn

Alles in de blender mengen. Klaar!

Topping:

Ik noem geen hoeveelheden, want dat is naar eigen smaak, maar houd het simpel. Een goede pizza is niet gestapeld.

pancetta in plakjes, heel licht uitgebakken, maar niet knapperig

geraspte mozzarella (“pizzakaas”)

half gedroogde tomaten, kant-en-klaar gekocht of zelfgemaakt

Na het bakken er nog op:

parmezaanschaafsel

rucola

caesar dressing

Caesar dressing:

125 ml crème fraiche

1 teen knoflook

1 tl ansjovispasta, of 2 filetjes uit blik, kapot gewreven

kneepje citroensap

likje mosterd

scheutje worcestershire sauce

20 gr parmezaan, tot poeder geraspt

zout en peper

water om een schenkbare dressing te maken

Doe alles in een blender en voeg voorzichtig water toe om een schenkbare, maar niet te dunne dressing te maken.

Het deeg is voldoende voor twee grote bakplaten. Rol het zeer dun uit, prik de bodem in met een vork en bestrijk het zeer dun met de tomatensaus. Beleg met de pancetta, mozzarella en tomaten. Bak de pizza in een hete oven tot de randen bruin kleuren. Haal de pizza uit de oven en leg er dan nog de rucola en parmezaan op. Besprenkel met de dressing.

Oordeel van het smaakpanel: het panel deed moeilijk en eiste siroop (Kleine Chef), koek (dochter Zo) en cheddar (dochter Zus). Zucht… Soms sta je alleen met je goede herinneringen.