Koolraap, knolraap of koolrabi?

bron: wikipedia

Als je ze naast elkaar zet, zie je het zo: drie verschillende soorten groente. Maar op papier blijven ze maar om elkaar heen draaien… is dat soms de reden dat men ze niet meer zoveel eet? Zijn we gewoon de draad kwijt? Koolrabi, knolraap en koolraap – hoe verzint een mens het… Waren de namen op of zo? Zelfs op het internet, op websites die het zouden moeten weten, worden ze voortdurend door elkaar gehaald. Weet je wat, ik zet hier de knolselderij er ook nog even bij. Het is een van mijn lievelingsgroente en ik lust hem letterlijk wel rauw, maar het is ‘ook zo’n knol’.

KOOLRAAP

 

bron: wikipedia

Een lompe, paarse knol die onder de grond groeit. Het is geen schoonheid en valt in de categorie ‘vergeten groente’. Hij kan qua grootte op de hand passen, maar ze zijn er ook in het formaat reusachtig en dan voed je er een gezin mee. Het is een typische herfst- en wintergroente. In die periode verschijnt het ook voorgesneden in het koelvak, meestal als gele frietjes. De smaak is iets zoet en pittig, en lijkt wat op wortel. Je kunt de koolraap koken of stoven en stampen met aardappel voor een heerlijke koolraapstamppot.

KNOLRAAP

bron: wikipedia

Knolraapjes zijn wél schatjes en erg fotogeniek; ze hebben vaak een paarse bovenkant en een radijsachtig, wit kontje, maar ze kunnen ook helemaal wit zijn. Ze smaken trouwens ook wel iets naar radijs. Je kunt ze stoven of koken, of er bijvoorbeeld een gratin van maken. In het voorjaar komen ze op de markt als meiknolletjes of meiraapjes, hoewel het niet meer een populaire groente is. Waarschijnlijk zie je ze sneller uit een eigen moestuin komen. Het loof eten we overigens als raapsteeltjes. Dat zie je wel af en toe in de supermarkt. In de zomer en herfst worden de grotere exemplaren  geoogst, maar ze zijn dan niet perse lekkerder. De kleinere knollen vindt men meestal smakelijker. Overigens stamt de koolraap waarschijnlijk wel af van de knolraap en werd deze gekruist met een winterharde kool. De knolraap is namelijk niet wintervast.

KOOLRABI (eerste foto boven)

Deze knol zie je steeds vaker bij de gewone supermarkt liggen. Het is die gladde, vuistgrote lichtgroene knol, met enkele dunne stengels eraan met blad. Het groeit boven de grond. Je kunt hem in blokjes stoven en koken, maar deze groente, die wel wat weg heeft van pittige bloemkool (en er ook familie van is), kan je ook goed rauw in salades eten. Wel goed schillen, want de schil is behoorlijk stug.

KNOLSELDERIJ

 

En dan, wat mij betreft, de koningin onder de wintergroentes: de oerlelijke knolselderij. Vroeg in het seizoen (september, oktober) ligt hij in de winkel met het loof er nog aan: dat loof lijkt op de bosjes die we anders los kopen als bleekselderij, en je kunt het ook zo gebruiken. Schil de knol dik (met een koksmes) en snijd hem daarna in blokjes (die wat poreus zijn en niet zo compact als de andere knollen). Kook ze of stoof ze in een klontje boter. Gepureerd met wat room is het een delicatesse bij stoofvlees! Ook heerlijk in een risotto, soep of natuurlijk een stamppotje.

Risotto met knolselderij en gepofte knoflook

 

Selderijsalade met oude kaas

Pasta met walnotenpesto en knolselderij