Pannenkoekjes van banaan en havermout

‘Gezond’ noemt het originele recept deze pannenkoekjes. Mwoch, niet bij mijn kinderen, die ze met ladingen stroop zo ongeveer opsnoven. Ze zijn trouwens prima te eten zonder stroop of jam en ze zijn erg goed als ontbijt. Ook nog erg handig om een teveel aan rijpe bananen weg te werken.

Door het gebrek aan gluten in de haver worden de pannenkoekjes wel wat kwetsbaarder dan normale exemplaren. Ze verbranden ook iets sneller, dus bak ze niet op te hoog vuur. Of ze vervolgens gezonder zijn dan normale soorten, moet u zelf maar beslissen... We doen hier tenslotte niet aan Rens Kroes-achtige praktijken.

Pannenkoekjes van banaan en havermout

Met een grootte van Amerikaanse pannenkoekjes bak je hiervan een stuk of 30-35 pannenkoekjes

bron: Noorse website Godt

180 gr havermout (gewone vlokken havermout, zoals Quaker)

4 rijpe bananen

200 ml melk

1,5 tl bakpoeder

4 eieren (m)

snuf zout

1 zakje vanillesuiker

roomboter om te bakken

Doe alles in een blender of pureer het beslag met een staafmixer. Het is de bedoeling dat het een glad beslag wordt, dus je ziet de havermoutvlokken niet meer. Bak vervolgens op laag vuur kleine pannenkoekjes in wat roomboter. Houd de onderkant in de gaten, want ze bakken erg snel. Dus draai ze op tijd om.

Pasta met gehakt, chorizo en aubergine

Dat had ik niet verwacht! De aubergineplanten op het balkon leveren nog echte aubergines ook. Niet zo groot, en eigenlijk ook met teveel zaadjes erin, maar toch... Meneer noemt het een educatief project voor de kinderen en ondertussen gebruik ik ze toch maar in het eten. Wel hééééél klein gehakt, want één van de dames lust zogenaamd geen aubergine...

Het recept is van het type snel, doordeweeks en goed op smaak.

Pasta met gehakt, chorizo en aubergine

Recept voor 3 personen, of 2 grote en 2 of 3 kleine mensen

olie om te bakken

300 gr rundergehakt

100 gr chorizo, in kleine stukjes gesneden

1 ui, gesnipperd

1 teen knoflook, gesnipperd

1 (gewone, grote) aubergine in kleine blokjes

handje peterselie

500 ml passata (gezeefde tomaten)

300 gr pasta

zout naar smaak

Bak het gehakt bruin, zodat het ook van die lekker knapperige stukjes krijgt. Bak in een andere pan (vooral omdat het allemaal niet lekker in 1 pan past om goed bruin te kunnen bakken) de ui, knoflook, chorizo en aubergine tot het gaar is. Voeg dan het gehakt en auberginemengsel bij elkaar. Voeg daar de peterselie en passata aan toe en warm het door. Breng op smaak met zout.

Kook ondertussen de pasta gaar. Meng alles door elkaar en serveer met geraspte kaas.

Klassieke Oostenrijkse kaiserschmarrn

Schmarrn, dat betekent ‘rommel’. Maar dan wel keizerlijke rommel. Slordig gesneden dikke pannenkoek. In vroegere tijden heel luxe gemaakt met witte bloem; toentertijd alleen weggelegd voor de rijken. Het gerecht wordt vaak gekoppeld aan keizer Frans Joseph en keizerin Elisabeth (u weet wel, Sissi) met allerlei wonderlijke verhalen over het ontstaan van de naam, maar het was waarschijnlijk al lange tijd een streekgerecht.

Ter plekke, en in Duitsland, koop je schmarrn-mix waar je alleen melk aan moet toevoegen. Ze zijn heus niet vies, zelfs dat overdreven nep-vanillesmaakje niet, maar met het echte product heeft het weinig te maken. De echte schmarrn worden gemaakt met stijf geklopt eiwit, waardoor de pannenkoek zeer luchtig wordt.

Erbij aten we perencompote uit eigen tuin. Ik heb geen idee welke soort peer het is, maar het zijn de lekkerste die ik ooit heb geproefd! Traditioneel hoort er trouwens eerder een pruimencompote bij.

Klassieke Oostenrijkse kaiserschmarrn

recept voor 2 a 3 koekenpannen, dus voor ons gezin was het voldoende als hoofdgerecht

250 gr rozijnen

eventueel een scheut rum

6 eieren (L) of 7 (M)

280 gr bloem

4 el poedersuiker

snuf zout

250 ml melk

2 zakjes vanillesuiker of een scheutje vanille-extract

roomboter om te bakken

Week de rozijnen minimaal een uur in water of een scheut rum.

Maak ook alvast het beslag: splits de eieren in eiwit en eierdooiers. Houd de eiwitten nog even apart. Doe de dooiers in een kom met de gezeefde bloem, suiker, zout, melk en vanille, en mix het tot een glad beslag. Het zal redelijk dik en taai zijn. Laat het beslag ook een uur staan.

Wanneer je klaar bent om te gaan bakken, klop je de eiwitten tot stijve pieken: wanneer je de kom kunt omdraaien, dan is het stijf genoeg. Spatel een schep van het schuim voorzichtig door het beslag (even laten wennen aan elkaar...) en pas daarna voeg je de rest ook toe. Spatel het voorzichtig en met liefde door elkaar zodat het beslag heel luchtig wordt (en blijft).

Laat de rozijnen uitlekken.

Smelt boter in twee grote koekenpannen en verdeel daar het beslag over (wanneer je een dunnere pannenkoek wilt, kan je het beslag ook verdelen in porties voor 3 pannen).  Als het goed is heb je nu een dikke laag beslag in elke pan. Dit is ook het moment om de uitgelekte rozijnen over het beslag te verdelen.

Laat de pannenkoek op vrij laag vuur bruin worden aan de onderkant. Draai hem dan om met een flinke spatel. Wanneer de pannenkoek breekt is er geen man overboord, want je snijd het toch in stukken. Bak de pannenkoek nog een minuut en snijd hem dan met twee spatels in stukken. Bak het verder totdat alles gaar is. Als het nodig is kan je nog een beetje boter toevoegen.

Serveren met (pruimen)jam, peren/appelmoes, poedersuiker, etc. Vraag maar aan de kinderen – die weten het wel.

Toscaanse rijst- en custardtaart (Torta di Riso alla Carrarina) - 5 jaar Eerst Koken!

Zozo… even niet opletten en je bent vijf jaar verder. Met 537 recepten. Driewerf¹ hoera voor Eerst Koken, want het blog viert deze week zijn lustrum²! Ik wil niet in herhalingen vallen, maar ik blijf het een wonder vinden dat ik ben begonnen terwijl er een tweeling in de wieg lag, en Kleine Chef net anderhalf was. What was I thinking? Maar goed, dat zeg ik elk jaar.

Taart dan maar weer, want dat schijnt te horen. Nu weet u allang dat u hier niet komt voor de bakrecepten, en als ik iets doe is het meestal iets dat een kleuter ook nog wel kan maken. Nou, ik heb er weer eentje. Namelijk een taart met twee lagen en geen deeg. Bovendien maakt het die twee lagen zelf, daar hoef je niets voor te doen! En wie van rijsttoetjes houdt, lust dit zeker ook.

Deze taart maak je van risottorijst en een custard. Een soort huwelijk tussen creme caramel en rijst… Het gaat dan ook prima door als dessert, maar ’s middags bij de thee zie ik ook graag een stukje voorbij komen. Wanneer je het rijst- en custardmengsel in een vorm giet, zakt de rijst vanzelf naar de bodem en de custard wordt een prachtig vast laagje daar bovenop. Zo simpel zien we het hier graag. Voor de foto's kun je beter doorklikken naar het origineel. :) Die zien er op Food52 iets beter uit (link staat hieronder).

Toscaanse rijst- en custardtaart (Torta di Riso alla Carrarina)

bron: Food52 

roomboter om de vorm in te vetten

250 gram suiker, en een beetje extra voor de bovenkant (dat extra schepje kan ook worden vervangen met een lepel bloem)

100 gr risottorijst

2 snufjes zout

6 grote eieren (L)

60 ml likeur of sterke drank (rum, cognac, limoncello…)

rasp van 1 citroen, maar alleen als het biologisch is. Laat anders maar weg.

een scheutje vanille-extract, of een zakje vanillesuiker, of het merg van een half vanillestokje

500 ml lauwe volle melk

Zoek een dichte ronde vorm van 23 tot 25 cm groot, of iets soortgelijks in het vierkant ofzo. Als het maar geen springvorm is, want die zal leeg lopen! Vet de vorm in met wat boter. Strooi er wat suiker (of bloem) overheen.

Verwarm de oven voor op 180 graden (170 graden hetelucht).

Kook de rijst in ruim water (licht gezouten), zoals je met pasta zou doen, maar niet langer dan 10 minuten. Giet het dan af in een zeef. Laat het een beetje afkoelen.

Roer samen in een kom: eieren, suiker, drank, eventueel rasp van de citroen, vanille en een snuf zout. Maar zorg ervoor dat je niet teveel lucht in het mengsel klopt. Op mijn foto zie je dat wel: kleine luchtbelletjes in het custardlaagje, maar dat komt omdat ik het met een garde flink heb geklopt.

Voeg er ook de lauwe melk en rijst aan toe. Giet het mengsel in de vorm. Geef even een tik tegen de vorm om eventuele luchtbelletjes te laten ontsnappen.

Zie je wel? Luchtbelletjes. Niet met een garde kloppen dus.

Bak de taart 50 tot 60 minuten, of langer: de bovenkant moet echt bruine plekken krijgen. Wanneer dat gebeurt is de taart ook stevig en niet meer vloeibaar. Als je er een sateprikker insteekt moet deze er ook schoon uitkomen. Laat de taart in de vorm afkoelen. Serveer hem koud of op kamertemperatuur. Hij blijft in de koelkast nog 2 dagen goed.

¹ Driewerf – Ja, sorry, het is een afwijking, maar dat zocht ik direct eens op. Wist je dat het een middeleeuws woord is om ‘keer’ mee aan te duiden? Drie werven hoera - Drie keer hoera. Het is alleen nog maar overgebleven in dat driewerf, want verder kennen we het woord niet meer. Er is nog wel verwantschap met ruggenwervel, wervelend, wervelwind, etc, want werven betekent behalve ‘keren’, ook keren in de zin van draaien (wervelen). En ook nog als werf van een werkplaats (scheepstimmerwerf). De ontwikkeling van dat woord moet je ruim zien: keren, draaien, je ergens mee bemoeien, inspannen, werken… Jazeker, het Nederlands is soms van een grote schoonheid. :)

  

² Nou vooruit, nog eentje: lustrum komt van een zoenoffer dat de Romeinen elke vijf jaar maakten om de god Mars tevreden te houden. Daarbij offerden ze een varken, een schaap en een stier. Zo gezien is het dan wel weer passend dat ik een Italiaanse taart offer offreer bij mijn lustrum.

Vindaloo curry met eieren (vega)

Het blijft vreemd dat zo’n typisch Indiaas recept als Vindaloo toch echt Portugese wortels heeft. Het gerecht komt uit Goa, wat vroeger een Portugese kolonie was en nog steeds kom je hier veel Portugese invloeden tegen. De naam vindaloo doet vermoeden dat er ‘aloo’ (=aardappel) in zit, maar dat is niet het geval. De naam is namelijk afgeleid van ‘ carne de vinha d’alhos’ , wat vlees met wijn en knoflook betekent. Overigens zou je die aloo er best in kunnen doen, net als paneer, vlees of eieren. Want bij ons is een vindaloo gewoon een pittige (om niet te zeggen loeihete) curry, die verder kan worden gemaakt met kip, lam of iets vegetarisch.

Vindaloo hoort dus erg pittig te zijn. Ik halveerde de hoeveelheid chili’s vanwege de kinderen, maar desondanks vonden de kinderen het niets, want behalve pittig hoort het gerecht ook vrij zuur te zijn. Zoetzuur eigenlijk. Er zit een ferme dosis azijn in, samen met wat suiker.

Vindaloo curry met eieren

recept voor 3 a 4 personen (dit maakt 600 ml saus; wanneer je voldoende bijgerechten maakt (rijst, naan, salades) dan red je het voor 4 personen, anders 3)

Vindaloo specerijenpasta:

(nb. ik gebruik theelepels van 5 ml! Dat zijn grote theelepels)

6 gedroogde pepertjes (van die kleine minipepertjes) - ik gebruikte er 3. Neem er slechts 2 voor kritische kinderen. Gewoon wat rode chilipeper of sambal oelek kan natuurlijk ook

1 tl kaneel of een half dun kaneelstokje

1 tl korianderzaad

1 tl komijnzaad

1 tl mosterdzaadjes

1 tl fenegriekzaad

1 tl zwarte peperkorrels

1 tl kurkuma

1 tl (palm)suiker

eventueel 2 groene kardemonpeultjes

Week de pepertjes tien minuten in heet water. Rooster ondertussen de specerijen in een hete, droge koekenpan tot ze geuren. Vermaal de specerijen daarna met de geweekte pepers in een vijzel.

Verder nodig voor de curry:

per persoon 2 of 3 eieren, 8 minuten gekookt, en gepeld

olie om te bakken

2 grote uien, tot pasta vermalen (samen 350 – 400 gram)

4 tenen knoflook, tot pulp gevijzeld met 30 gram verse gember

2 x mini blikje tomatenpuree van 70 gram elk

50 ml azijn

100 - 200 ml goede kokosmelk (bv go tan)

zout naar smaak

2 el gehakt verse munt

sap van 1 kleine citroen

Ui karameliseren in een goede scheut olie (30 minuten op laagste vuur). Daarna de knoflook, gember en tomatenpuree toevoegen. Laat dit enkele minuten garen.

Voeg het specerijenmengsel en de azijn toe. Roer goed om zodat alles is bedekt met de specerijen. Giet er 100 ml kokosmelk bij.  Laat dit even pruttelen totdat de saus dikker wordt. Afhankelijk van hoe lang je de saus nu nog laat koken, kun je het verder verdunnen met extra kokosmelk of water.

Je kunt de eieren inprikken met een vork en bruin bakken in olie. Het gekookt/gebakken effect is verrassend, maar een gewoon gekookt ei is ook lekker. Hoe dan ook; voeg de eieren toe aan de saus en laat ze doorwarmen, waar nodig. Proef de saus nu: je kunt het citroensap toevoegen naar smaak, maar het kan nu ook snel te zuur worden. Ik vind dat het verse sap de smaak wel heel erg ophaalt. Voeg tenslotte de verse munt toe en serveer met basmati rijst.

Snelle tomaten-kerriesoep

Zo blog je over zomerse salades en liflafjes, en zo is het al weer tijd voor soep en andere verwarmende zaken. Terwijl ik dit schrijf slaat de regen tegen de ramen en spelen de kinderen al weer een uur lang vredig met de Lego (en dan vooral de nieuwe Plus-Lego-supermarktjes die je nu kunt sparen. Nog nooit was een gratis speeltje zo gewild). Wat een pittoresk herfsttafereel. Voor zolang als het duurt natuurlijk. Wat hier meestal niet zo heel lang is. Maar misschien heeft u wel twintig minuten over voor deze soep, want langer hoeft het niet te duren om dit op tafel te zetten. Gerekend vanaf ui tot blender. En waarschijnlijk heeft u ook wel alles hiervoor in de kast staan. Of het zou wel moeten eigenlijk. Dit is wel basis-inventaris, hoor. :)

Snelle tomaten-kerriesoep

recept voor ruim 1,2 liter soep

bron: een oude Foodies magazine

scheut (olijf)olie

1 middelgrote ui, gesnipperd

1 tot 3 afgestreken el kerriepoeder (afhankelijk van smaak, hoe heet het kerriemengsel is, en de aanwezigheid van kinderen - even proeven dus!) 

1 afgestreken el mild paprikapoeder

mini-blikje geconcentreerde tomatenpuree (70 gr)

500 ml passata (gezeefde tomaten)

600 ml groente- of tuinkruidenbouillon (van 1 bouillonblokje voor 500 ml)

snuf suiker naar smaak

zout en peper

Fruit de uisnippers op laag vuur in de olie tot ze gaar zijn en beginnen te kleuren. Voeg dan het kerrie- en paprikapoeder toe. Schep dit even door en voeg daarna ook de tomatenpuree toe. Bak de puree even een minuut mee: dit maakt hem minder zuur. Voeg ook de andere ingredienten toe en laat alles enkele minuten pruttelen. Pureer de soep vervolgens met een staafmixer of blender.

De vorige keer aten wij deze soep met Surinaamse bara’s, die ik bakte in de koekenpan om nog een beetje controle te houden op de hoeveelheid olie, maar eigenlijk moeten die dingen natuurlijk gewoon in de frituur… Een Duits kaiserbroodje of Frans (zuurdesem) stokbrood is natuurlijk ook goed. Goh, wat zijn we weer lekker internationaal bezig.