Pasta met doperwtensaus en gebakken rookworst

Verse doperwten…. Tja, kom er maar eens om in oktober. Diepvrieserwten halen het in de verste verte niet bij vers, maar we doen het er maar mee. Maar blijft u toch weg bij de vieze, zoete dingen uit een pot. Ze voegen er suiker aan toe, maar dat hebben ze echt niet nodig.

Dit recept is een aanrader, en simpel, zoals goede recepten meestal zijn...!

Pasta met doperwtensaus en gebakken rookworst

recept voor 3 volwassenen of 2 met kinderen

gebaseerd op een recept van Food52

1 prei (ongeveer 350 gr – dat is 200 gr schoongemaakt), in ringetjes

1 teen knoflook, platgedrukt, of gewoon doormidden gesneden

400 gr doperwten, vers of uit de diepvries, maar beslist niet uit pot of blik

klontje roomboter

300 gr pasta

60 gr roomboter

75 gr geraspte pecorino

zout

1 rookworst

olie of boter om te bakken

eventueel een kneepje ketchup

Laat het klontje boter in een hapjespan smelten en bak hier de prei en knoflook in voor 5 minuten. Net wanneer de groente een beetje kleur begint te krijgen een scheutje water toevoegen. Laat het dan met een deksel erop 10 minuten zachtjes stoven tot de prei zacht is.

Breng een flinke pan met water aan de kook. Doe de erwten in een andere pan en giet hier kokend water bij tot ze net onder staan. De rest van het water gebruik je zo voor de pasta! Breng de erwten weer opnieuw aan de kook. Bij erwten uit de diepvries kan dit wel weer even duren. Kook ze enkele minuten. Giet ze af, maar bewaar het kookwater!

Zodra de erwten koken, kan ook de pasta gaar worden gekookt in de pan met kokend water.

Pureer de helft van de erwten, de prei en knoflook (met eventueel kookvocht) en de kaas tot een gladde saus. Gebruik daarbij zoveel kookwater als nodig is om de groente te kunnen pureren. Maak de saus niet te dun. Voeg zout naar smaak toe.

Snijd de rookworst in plakjes en bak deze in een scheutje olie of boter bruin. Ik vind het lekker om aan het einde nog een klein kneepje ketchup toe te voegen aan de pan en dat nog even door te bakken.

Meng de saus met de pasta en de andere helft van de doperwten. Serveer met de rookworstplakjes erop.

Oordeel van het smaakpanel: ze smullen! En niet alleen van de rookworst, maar net zo goed van de pasta. En die saus was toch echt zo groen als gras. Verrassend leuk om te zien.

Review - Tefal Actifry Mini

 

De Tefal Actifry. Vond ik daar voorheen eigenlijk iets van? Niet zoveel eigenlijk; het had misschien wel zijn nut, maar het was ook weer zo’n groot apparaat dat in een kast moest passen, die net als bij iedereen, al uitpuilde. Maar ja, als Tefal vraagt of Eerst Koken eens zo’n ding wil testen, dan ben ik uiteraard wel nieuwsgierig. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd thuis een enorme doos afgeleverd en ik nam mij voor om daar eens een eerlijke review aan te wijden. Ongecensureerd! Mijn eigen woorden! Recht voor zijn raap!

Het aardige van zo’n gratis zending is dat je niet wordt beperkt door gezond verstand en dat je niet per se hééél erg voorzichtig doet met een pan waar een ander toch 170 euro voor betaalt. Dus met slechts een kwart oog op de gebruiksaanwijzing (het kan ook iets minder zijn) gooide ik er een hand popcornmaïs met iets olie in. Iets waarover niet eens wordt gerept in het boekje of op de website, maar wat ik wel op de Amerikaanse T-fal website had gezien. Het was onduidelijk of het wel kon, dus ik bleef er even naast staan. Je weet maar nooit. (U ziet wel; Eerst Koken is 'living on the edge'!)

De Actifry Mini is een soort hapjespan met een schoepje erin dat heel langzaam ronddraait om het eten om te scheppen. Het is zo groot als een normale frituurpan en nog makkelijker te bedienen: hij kan aan en uit. En je kunt kiezen hoeveel minuten hij aan staat. Een kind kan de was doen dus. Er blaast zeer hete lucht op het eten, waarmee het eigenlijk een soort mini-heteluchtoventje is. De belofte is dat je op deze manier eten kan bereiden met een minimale hoeveelheid aan olie. In de Mini kan je ongeveer 600 gram voedsel kwijt. Maar er zijn ook andere varianten en in de Family kan je anderhalve kilo patat in één keer kwijt.

Patat dus. Daar koopt iedereen hem vast voor, want het lijkt ervoor gemaakt te zijn: royaal snacken met slechts een eetlepel olie. Klinkt ideaal. Maar werkt het ook? Het Tefal kookboekje begint weliswaar met het recept voor patat, maar gaat daarna onverstoorbaar door met een lijst gerechten die ik in een gewone pan zou maken: goulash (maar niet van stoofvlees), kalfsfricassee, teriyaki rundvlees en boeuf stroganoff. Waarom je dit in een oventje zou moeten maken ontgaat mij, maar misschien zit ik er naast. Misschien is het namelijk helemaal geen oventje, maar een of andere nieuwe subcategorie binnen de kookmethodes. En bovendien bejubelde vriend L. zijn Actifry wel. Hij sport veel en let goed op zijn voeding, maar bestiert ook een eenpersoons huishouden. En daarom gooit hij ’s avonds na het werk graag wat vlees, groente en krieltjes in zijn Actifry en laat dat zijn werk doen, terwijl hij zijn sportspullen eens klaar zet. En ik geef hem geen ongelijk. In je eentje wil je niet 4 pannen in 1 keer vuil maken. Maar het kán dus wel, maaltijden maken in zo’n apparaat. Toch denk ik dat het voor de meeste mensen het interessantste is om er snacks in te maken. Dus, hoe zat het ook al weer met het popcorn?

Test 1 – popcorn

Na 15 minuten heb ik het apparaat uitgezet. De mais deed niets, behalve verbranden. Aangezien de kinderen wel hoopvol bij het aanrecht aan het wachten waren, maakte Meneer een portie in een gewone pan. (“Doe er even een deksel op, lieverd”). Door naar:

Test 2 – voorgebakken patat uit de koeling of diepvries

Voorgebakken patat heeft al een keer in de olie gelegen, dus de olie hoef je in de Actifry niet meer toe te voegen. Ik kan niet zeggen dat ik mij een foodblogger voelde toen ik de zak alleen maar in de pan hoefde om te keren, maar dat doet er niet toe. Werkte het? JA, driewerf ja: het werkt! Zeer goed zelfs. 500 gram patat had zo’n 20 tot 22 minuten nodig om lichtbruin en knapperig te worden. Een frietje uit de diepvries zal iets langer mogen bakken. Ik vond het resultaat zeer goed. Als je een perfect gebakken frietje uit de frituur een tien zou geven, krijgt de Actifry-patat zeker een 8,5. En dat is een goede score voor iets waar heel erg weinig vet in zit. Het mag dan wel geen tien halen, maar gezien de voordelen is het resultaat beslist acceptabel. Ik zou er geen moeite mee hebben om frituurpatat om te ruilen met de Actifry patat. Het korstje is iets taaier dan van een vet frietje, zoals je dat aantreft bij ovenfriet, maar het stoort niet echt.

Test 3 – verse, zelf gesneden patat

Ik sneed wat patat van een licht kruimige aardappel, waste dat goed en depte het zorgvuldig droog in een schone theedoek. Ik deed het in de Actifry met een lepeltje olie (Tefal levert er een groen lepeltje ter grootte van een eetlepel bij) en zette het op 25 minuten volgens het boekje. Na deze tijd was de patat mooi bruin, absoluut gaar, maar nog te slap. De smaak was toch al superieur aan de supermarktfriet (wat extra goed te merken is als je de verschillende soorten zo vlak na elkaar eet) en daarmee zijn ze veel beter dan de patat uit de tweede test, maar ze moesten wel iets langer bakken om ook krokant te worden. Het resultaat was vergelijkbaar met aardappels uit de oven; prima. Een gewone oven zou er alleen zeker een uur over doen, en daarmee is de Actifry een stuk vlugger.

Mooi, voor de patat is hij goedgekeurd, maar kan het nog meer?

Test 4 – chips van pastinaak, biet en rammenas

Notabene even geen normale aardappel, want we houden erg van een alternatief chipje. Lukt dat ook met minder olie? Het lukt matig. Op dezelfde manier als dat je het zelf zou frituren, wat eerlijk gezegd hier ook matig succes geeft. Als het doel is om een chip te maken die zo een supermarktzak in kan, moet ik toegeven dat we dat ook nog niet haalden met de frituurpan. Zo makkelijk is het nog niet om een superdun schijfje groente egaal bruin en mooi krokant te bakken. In de Actifry lukt het wel, maar ze kleuren iets te bruin. De bietjes die op de mandoline op 0.5 mm waren gesneden, verbrandden en verschrompelen zonder genade, terwijl we er naast stonden. De rammenas op 1.3 mm doet het goed, plakt in de pan niet teveel aan elkaar, maar wordt veel te bruin. De pastinaak (1.3 mm) levert nog de beste resultaten. Iets te bruin, maar de smaak is goed. Ik zou het niet aan de visite geven, maar dat doen we ook nog niet met de gefrituurde chips.

Ik testte geen maaltijden of vlees, maar ik geloof direct dat je blokjes kip met krieltjes uitstekend bruin kunt bakken. Ik blijf zelf wel naast mijn gewone kookpan staan, maar ik geloof zo dat het voor mensen die geen stapels kookboeken naast hun bed hebben liggen en niet 24/7 met eten bezig zijn (zoals ik dat wel doe), een uitkomst is om zo hun eten te bereiden. Moeiteloos en niet te vet. En voor mensen die wekelijks een patatdag hebben kan de pan ook nut hebben. Maar ze zijn behoorlijk prijzig en nemen ook flink wat ruimte in. Daar komt bij dat hij geluid maakt. Het is net alsof er een enorme föhn op het aanrecht staat te blazen. En niet even, maar d-e-r-t-i-g minuten lang. Dat is lang voor een föhn, hoor! Met drie kinderen, een echtgenoot en een televisie op de achtergrond word ik dan wel een beetje kriegel. En als je een echte frituurder bent en Mora wekelijks spekt met ook frikadel- en kroketaankopen, dan heb je meer aan een frituurpan, want kroketten kunnen er niet in (het schoepje zou ze kapot maken) en frikadellen passen niet. Daar staat tegenover dat het schoonmaken echt een fluitje van een cent is. Even omspoelen en het is schoon. Dat heb ik nog nooit kunnen zeggen van de frituurpan!

Maar goed, in 1 zin de review samenvatten? Een goed apparaat dat zijn werk (patat of maaltijden) prima doet. Ik was bijzonder goed te spreken over de patat. Als je ruimte en geld hebt, kan de Actifry wel wat voor je betekenen.

 

Winterse boerenkoolstamppot met chorizo

Heeft u dat nou ook elk jaar als de eerste boerenkoolstamppot op tafel komt? Zo’n tevreden gevoel over de herfst en winter. Je hebt er nog zin in, je ziet het best zitten, die maanden van kou, sneeuw en duisternis. Stamppotverzadiging komt pas veel later in het nieuwe jaar, en nu kijkt u nog verlangend uit naar al die heerlijk stevige winterhappen. Jaaa, met worst en een kuiltje jus...

Oma kookte de boerenkool en de aardappels samen in de pan: onderin de aardappels, daarop de kool en bovenop lag de worst. Maar er hapert wat aan de methode, want ik ben niet tevreden met boerenkool die 25 minuten bovenop heeft mogen stomen. Het is een stevige groente, die een nog stevigere aanpak nodig heeft, want anders zit je na een half uur toch met harde stukjes. Als je zelf boerenkool in de tuin hebt staan, dan stoof je de jonge blaadjes aan het einde van de zomer in tien minuten prachtig gaar (een aanrader trouwens), maar later in het jaar mag het echt wel alleen in een pan, en dan zeker 30 minuten lang.

Boerenkoolstamppot met chorizo

recept voor 3 volwassenen, of 2 met kinderen

400 gr verse boerenkool, gesneden

1 kg geschilde, iets kruimige aardappelen

1 runderbouillonblokje

scheutje olie

1 grote of 2 kleinere uien, gesnipperd

optioneel; een kleine rode paprika, gesnipperd

150 gr chorizo, in blokjes

melk om te stampen

scheutje witte wijnazijn of een andere lichtgekleurde azijn

Erbij: rookworst, piccalilly, mosterd, jus en eventueel appel- of perencompote

Begin met de boerenkool; deze heeft de langste kooktijd nodig. Doe de kool in een pan met een laagje water en breng dit met een deksel op de pan aan de kook. Zodra het kookt, kunnen ook de aardappels in een laag water met het bouillonblokje aan de kook gebracht worden.

Fruit ondertussen de ui op laag vuur in een scheutje olie. Wanneer er paprika gebruikt wordt, kan deze direct meegebakken worden. Wanneer de ui zacht is, de chorizoblokjes toevoegen en weer op laag vuur uitbakken.

De aardappels afgieten wanneer ze gaar zijn. Zet de pan terug op laag vuur, giet een scheut melk in de pan en laat dit even doorwarmen. Stamp dan de aardappels fijn met een pureestamper. Voeg iets meer melk toe wanneer dit nodig is, maar zorg dat het smeuig gestampte aardappels worden en geen fijne puree! Giet daarna de boerenkool ook af en schep het bij de aardappels. Voeg de chorizo en ui ook toe. Schenk er een scheutje azijn bij en schep alles goed door. Proef of er nog wat zout bij moet.

Ondertussen heeft u er natuurlijk ook voor gezorgd dat er rookworst en jus is. Verder zijn piccalilly en mosterd op tafel voor mij onmisbaar!

Review Sacla Squeezy - pesto in een knijpfles

Sacla komt met pesto in een knijpflesje en dat leek mij goed nieuws. Natúúrlijk maken we onze pesto allemaal gewoon zelf, maar er zijn van die momenten dat u naar een kant en klare saus grijpt. Dat snap ik, want dat doe ik heel soms ook. Waarna dat potje pesto steevast staat te beschimmelen in mijn koelkast. En dat is zonde. Toen ik dus hoorde van de knijpfles, bedacht ik mij direct dat het dan vast ook wel langer houdbaar is, en bovendien makkelijker te gebruiken, waardoor je het sneller opmaakt, etc. Het leek mij het proberen waard.

Je pakt het flesje inderdaad sneller op. Ik heb een gezonde voorliefde voor boterhammen met smeerkaas en een dotje pesto, en die zijn inderdaad vlotter te maken. Gemak dient de mens tenslotte. Maar terwijl Sacla beweert dat je er zo praktisch mee kunt garneren, komt de groene saus bij mij nogal hoestend en proestend uit het flesje geschoten. Je hebt dan geen toefje pesto, maar groene spetters – overal. En dat is wel weer begrijpelijk, want pesto is niet zo homogeen als bijvoorbeeld mayonaise en dat hapert natuurlijk een beetje. Dat vermoedde Sacla zelf ook misschien, want ze hebben hun originele receptuur compleet aangepast. Ze hebben onder andere het hoofdbestanddeel ‘zonnebloemolie’ van de gewone verpakking voor minimaal de helft vervangen met water. Het is daardoor een stuk slanker (48,2 gram vet per 100 gram in het potje tegenover 16,4 gram in de knijpfles), maar daar wordt nergens over gerept, dus zo trots zijn ze er niet op. Maar als dit was om de saus te verbeteren voor een knijpfles, dan is het ook nog niet helemaal uitontwikkeld. Een iets groter gaatje is misschien wel handig? Verder voegt Sacla eraan toe dat je makkelijk een beetje pesto toevoegt aan bijvoorbeeld pasta of aardappels, en dat is waar. Het is een handige verpakking omdat het snel te gebruiken is, maar je kunt er geen precisie-garneerwerk mee afleveren. Sacla stelt voor om capresehapjes te serveren, waarop uw gasten zelf een drupje pesto doen. Ik hoop dan niet dat ze witte kleding dragen. Wel is het 4 weken houdbaar na opening, wat langer is dan een gewone pot. Gewoon aan het fornuis gebruiken, dan is het een prima product.

Adviesprijs: 2,79

Kopen? Ja, als je vaak een beetje pesto nodig hebt. De smaak is verder zoals dat te verwachten is van kant-en-klare pesto; acceptabel als het dan toch moet, zelfs zonder die olie.

 

 

Ratatouille voor Kleine Chef

Kleine Chef is een goede eter, hoor. Zelden zeuren, bijna altijd nog eens opscheppen, want jongens van vier lusten wel wat (hoe ziet dat er uit als hij zestien is??), maar commentaar levert hij nauwelijks. We gaan er maar vanuit dat alles naar tevredenheid wordt gegeten. Totdat hij op een avond echt meerdere keren meldde hoe lekker het eten was. En mama, mama, wist mama al dat het héééél lekker was. Ik keek eens opzij naar Meneer, hij keek op hetzelfde moment naar mij en we wisselden een blik van verstandhouding. Want Kleine Chef sprak niet zijn waardering uit voor pannenkoeken of een pizza met salami, maar voor onvervalste ratatouille. Geen kaas, geen tarwe, maar 100% groente. Gelukkig zaten de meiden er gewoon mee te klooien en lieten zich graag afleiden door de kat van de buren die naar binnen was geglipt en onder de tafel zat te wachten op wat ging vallen. Je zou toch bijna gaan denken dat je eens iets had gekookt wat iedereen lekker vindt.

Ratatouille

bijgerecht voor 2 volwassenen en 2 kinderen

Voor de saus:

een scheut olie

1 flinke ui, grof gesnipperd

3 tenen knoflook, gesnipperd

1 blik tomaatstukjes (400 ml)

handje verse gehakte peterselie

1 laurierblaadje

1 volle tl (gedroogde) tijm

zout en peper

Fruit de ui in wat olie zonder het te laten kleuren. Voeg in de laatste minuut de knoflook toe, laat dit even mee fruiten  en voeg  daarna de tomaatstukjes, peterselie, het laurierblaadje en tijm toe. Laat de saus 10 minuten sudderen. Haal daarna het laurierblaadje eruit en pureer de saus met een staafmixer.

Voor de groente:

2 courgettes (bv groen, maar er bestaat ook wit (eigenlijk heel lichtgroen) of geel – kleur is belangrijk!)

1 slanke aubergine

1 rode puntpaprika

olijfolie

Nb. bij een Turkse supermarkt vind je eerder andere kleuren courgette en lange, slanke aubergines dan bij de gewone supermarkt!

Heb je een mandoline? Mooi; daar kan je nu de dunste plakjes mee schaven. Met een keukenmachine met een plaat met een schaaf gaat het natuurlijk ook, en anders zal je je best moeten doen met een gewoon mes. Maar maak de plakjes zo dun mogelijk. Een millimeter is prima.

Schep de tomatensaus in een grote ovenschaal. Deze moet groter zijn dan je verwacht, zeker als je in een enkele laag wilt werken. Leg hier de plakjes groente, om en om, en dakpansgewijs op. Probeer een beetje goed uit te komen qua hoeveelheid, en desnoods maak je een tweede laag. Sprenkel hier wat olijfolie eroverheen en bak de ratatouille 45 tot 55 minuten in een voorverwarmde oven van 190 graden (hetelucht is ongeveer 20 graden lager).

Pasta rosso met gebakken ricotta

Pasta rosso met gebakken ricotta

recept voor 3 personen of 2 met kinderen

Voor de gebakken ricotta:

250 gr ricotta

1 ei (L)

40 gr geraspte parmezaan

zout en peper

Voor de pasta:

2 middelgrote (rode) uien, in fijne halve ringen

1 teen knoflook, gesnipperd

olijfolie om te bakken

250 gr rundergehakt

1 blik tomaatstukjes (400 ml)

8 gedroogde tomaten op olie, in kleine stukjes gesneden

300 gr pasta

50 gr parmezaan, geraspt

Begin ruim van tevoren, want de ricotta moet afkoelen. Verwarm de oven voor op 200 graden (180 graden hetelucht).

Meng alles voor de ricotta door elkaar. Bekleed een klein ovenvast vormpje met bakpapier en schep er de ricotta in. Bak het 30 minuten of totdat het de kaas vast aanvoelt. Laat het volledig afkoelen en bewaar het in de koelkast.

De pasta vervolgens: bak de uien op zacht vuur tot ze zachter zijn (5 minuten). Voeg het gehakt toe en bak dit rul en bruin (ongeveer 10 minuten). Voeg daarna de tomaten (blik en gedroogd) toe. Laat dit zo’n 20 minuten zachtjes sudderen tot het een dikke saus is. Je kunt eventueel nog een eetlepel olie van de tomaten toevoegen. Kook ondertussen de pasta beetgaar.

Roer, als alles klaar is, de kaas door de saus en meng er daarna de pasta door. Serveer met de in dikke plakken gesneden ricotta.

Oordeel van het smaakpanel: de ricotta vinden ze vreemd en die wordt weer bij mij ingeleverd, maar de pasta gaat moeiteloos naar binnen. Ik vond de ricotta wel lekker en de geweigerde porties at ik lekker bij een portie sla op.

 

Salade van parelcouscous

Laatst vroeg iemand me over dit soort salades: “eten jouw kinderen dat nou echt?” Er lag iets verontrustends in zijn stem. Alsof hij het vermoeden kreeg dat het allemaal aan hem lag: zie je wel, andere kinderen eten het wel, alleen die van mij niet! Ik doe iets fout!

Maar nee hoor, ik kan jullie met de hand op mijn hart verzekeren dat ze niet eens omkijken naar dit soort creaties. Nee, dit is voor Meneer en mij. Want heel af en toe ben ik toch bereid om dubbel te koken.

Ik at hier de Sticky Tomato & Chili chutney van de Marks&Spencer bij, wat fantastisch was. De chutney is vooral zoet (en daardoor inderdaad ‘sticky’) als een hartige jam, maar door de azijn krijg je bij elke hap een mond vol smaak. Ik weet niet of de M&S in Amsterdam deze chutneys ook verkoopt (want ik kom meer in Engeland dan in Amsterdam, besef ik mij nu), maar ik heb hem laatst nagemaakt en heb er vorige week over geblogd.

Salade van parelcouscous

recept voor 4 personen

ongeveer 250 gr gare linzen (uit blik of gemaakt van ongeveer 125 gr droge linzen)

200 gr parelcouscous

een stuk courgette (ongeveer 150 gr) in zeer kleine blokjes

1 rode paprika in zeer kleine blokjes

5 gedroogde tomaten op olie

een hand peterselie, gehakt

200 gr zachte geitenkaas

Dressing:

sap van een halve citroen

1 hand basilicumblaadjes

1 el honing

1 el witte of rode wijnazijn

4 el olijfolie

zout en peper

Kook de couscous gaar in lichtgezouten water, volgens de bereidingswijze van de verpakking. Spoel het daarna direct af met koud water om het te koelen. Laat het goed uitlekken en meng het met de andere ingrediënten, behalve de geitenkaas.

Voor de dressing alle ingrediënten overdoen in een blender en pureren tot een gladde saus. Giet dit bij de couscous en brokkel de geitenkaas eroverheen. Naar smaak kan het sap van de andere helft van de citroen er ook bij worden gegoten. Koel de salade goed voor het serveren.

 

 

Sticky tomato & chili chutney

De buurman kwam langs. Met tomaten, bietjes en een pompoen, want hij heeft zijn daktuin serieus aangepakt. Zelf waren we best trots op onze getimmerde bakken op het grote balkon, maar zagen meteen welk potentieel er was, toen we zijn ‘tuin’ zagen. Hij had namelijk echt elk plekje benut en je waande je in een echte tuin, maar dan op twee hoog. We hebben trouwens ook een normale tuin hoor, maar we krijgen de slakken er maar niet uit. Dus we wijken uit naar betere moestuinplekken.

Maar goed, tomaten dus. Van die mooie kleine, zoete. Nu had ik laatst bij de Britse Marks&Spencer een pot Sticky Tomato&Chili chutney meegenomen, welke inderdaad sticky zoet was en wonderbaarlijk goed samen ging met van alles en nog wat: boterhammen met kaas, salades, bij vlees, en vooruit, zo uit de pot gelepeld. Ik heb hem hier geprobeerd na te maken, wat heel aardig in de buurt kwam. Mijn chutney is wat donkerder, omdat ik bruine suiker gebruikte in plaats van gewone kristalsuiker. Ook zit er veel meer tomaat in, maar dan weer geen toegevoegd water. Leek mij een verbetering.

Sticky tomato & chili chutney

recept voor 1 flinke pot

200 gr kristalsuiker of bruine suiker

500 gr tomaten (de beste!)

120 gr schoongemaakte appel (bv Jona Gold)

120 ml rode wijnazijn

110 gr gedroogde tomaten op olie

70 gr geconcentreerde tomatenpuree (1 klein blikje)

70 gr ui

2 tenen knoflook

1/2 el vissaus

1 tl sambal oelek of een stukje verse chilipeper

het origineel bevat nog een lepeltje gemberpuree en iets mosterdzaad, maar ik liet ze achterwege

Ontvel de tomaten door er met een mes een kruis in te zetten en houd ze even in kokend water. Het velletje trek je er daarna zo vanaf.

Zorg dat alle ingrediënten gesnipperd zijn, zodat de saus straks precies goed is qua stukjes. Laat daarna alles samen 45 minuten sudderen totdat het de juiste consistentie heeft (stevige ketchup-dikte). Bewaar het in een goed schoongemaakte pot, dan zou het wel even mee moeten kunnen gaan.