26 januari 2020

Polentafrieten met sperziebonensalade



Nou, die polentafrieten vonden de kinderen interessant, hoewel dat misschien grotendeels door de benaming kwam. Het klinkt in ieder geval beter dan gebakken maispap, toch? En de tomaatjes en olijven werden dan wel tussen de kinderen uitgeruild, de één vond de tomaten lekker en de ander natuurlijk alleen de olijven, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een goede maaltijd. 

Die dikke polentafrieten (knapperig van buiten, zacht van binnen) zijn behoorlijk vullend, dus met voldoende sperziebonen erbij kan je hier best een avondmaaltijd van maken, maar als je kleine porties maakt, kan het ook prima door als een voorgerecht (dan houd je polenta over).

Polenta met sperziebonensalade
recept voor 2 grote en 2 a 3 kleine mensen
nb. begin op tijd; de polenta moet afkoelen voordat je het kan bakken

voor de polenta:
1 middelgrote rode ui, fijn gesnipperd
1 teen knoflook, gesnipperd
olie voor de vorm + om in te bakken
800 ml tuinkruidenbouillon van een blokje
125 gr polenta (geen instant)
25 gr roomboter
100 gr pittige kaas naar keuze, geraspt (bv een belegen oude Goudse, Pecorino of Parmezaan)
handje peterselie, fijn gehakt
handje extra polenta (droog)

Fruit de ui in een beetje olie tot de ui zacht is. Doe in de laatste minuut de knoflook erbij. Breng ondertussen de bouillon aan de kook in een grote kookpan en roer de polenta erdoorheen. Blijf roeren totdat de polenta gaar is. Je moet wel even geduld hebben en je moet ook wel 20 minuten blijven roeren. Het zal daarna een dikke pap zijn geworden. Nu is de regel dat je echt continu roert, maar met zeer regelmatig roeren kom je er ook wel, ben ik achter. Houd het vuur laag en let wel op dat het niet aanbrandt. De polenta is gaar als de korrels zacht zijn: even proeven dus. Op de verpakking staat misschien dat het veertig minuten duurt, maar dat is overdreven. Als het gaar is, de boter erin laten smelten en daarna de peterselie, uisnippers en kaas erdoor mengen.

Bereid een vorm voor door deze in te vetten met wat olie. Een vierkante vorm is perfect om dikke frieten te snijden, maar van een ronde vorm snijd je met hetzelfde gemak puntjes. Dat maakt dus niet zo uit. Wel moet je een duimdikke laag polenta krijgen, dus zoek even naar een vorm met een passende inhoudsmaat. Giet de polenta erin en laat het afkoelen en opstijven.

Snijd de plak polenta in blokjes, dikke staafjes of puntjes. Wentel ze door een handje droge polentakorrels (niet te veel, het is voor een ‘crispy’ effect). Bak de blokjes aan alle kanten bruin in een koekenpan met olijfolie.

Ondertussen maak je de salade die je op kamertemperatuur serveert. Meng het volgende door elkaar:

500 gr gekookte en afgekoelde sperziebonen (voor een doordeweekse familiemaaltijd gebruik ik meer)
2 bakjes van 120 gr half-gedroogde tomaten – je vindt ze in het tapasvak van de supermarkt (ik deed ook wat van de olie erdoor)
100 gr zwarte olijven
3 el kappertjes

Naast de sperziebonen en polenta zie je ook wat saus op de foto. Daarvoor mengde ik het volgende:

100 gr mayonnaise (verdund met een klein scheutje water)
1 el Worchestershire saus (desnoods een vegetarische variant)
1 teen knoflook, uit de pers of zeer fijn gesnipperd
2 el zeer fijn geraspte Parmezaan
1 volle tl scherpe mosterd
handje verse gehakte peterselie

En dat alles dus opmaken op een bord: een paar van de polentastaafjes, wat sperziebonen en een beetje van de saus erlangs.



2 opmerkingen:

YvV zei

Waarom mag instant polenta niet?

Eerst Koken zei

Als voorbeeld, gewone polenta en instant polenta verhouden zich als verse aardappelpuree tegenover instant aardappelpoeder. Dat moet je niet willen... 🙂 maar ik moet zeggen dat ik het hier ook nog nooit hen gezien! In de supermarkt zie ik altijd de gewone polenta staan. Die van Favero of de Valle del Sole bij de AH.