Couscous met geroosterde groenten, wortelballetjes en chimichurri

Meneer was op de Faeröer geweest voor zijn werk en ik had last van lichte jaloezie. Zelf heb ik er ooit aan een klif gestaan, ervan overtuigd dat ik nu echt de rand van de aarde had bereikt. De eilanden hebben iets desolaats en het kost weinig verbeeldingskracht om te denken dat het daar allemaal, met een eindeloze oceaan voor je en een steile klif onder je, ophoudt. Het woord overvloed komt niet echt voor in het lokale woordenboek, tenzij je het hebt over regen, gras en schapen. Maar je hebt daar echt de beste schapen: de boeren zijn ze maandenlang kwijt als ze wat rondscharrelen in de heuvels en ze zien eruit als een stel natgeregende potloodventers. Ze loensen, al herkauwend, iets te nadrukkelijk naar je. Vette strengen wol slierten om hen heen en proberen van de vacht los te laten, maar dat kan niet omdat de (het liefste hoogzwangere) schapen bedekt zijn met een kluwen van bruine klitten. Het sleept nog net niet over de grond. Als De Vieze Man zou reïncarneren in een schaap, dan zien ze er zo uit.

Maar goed, Meneer vertelde tijdens het eten aan tafel dat hij schaap had gegeten. Dochter Zus wist niet of ze zich moest verslikken of in lachen moest uitbarsten. Zoiets raars had ze nog nooit gehoord: “Nee papaaaa, je kunt geen dieren eten!!!”

We keken elkaar eens aan. Ik zag hem denken: is dit het moment nou wel? Willen we nog niet iets langer gehaktballen eten in dit gezin? Maar ik vind dat je er eerlijk over moet zijn. Dus daar ging ik met mijn uitleg. “Eh, nou, dat kan wel hoor. Wij eten wel eens dieren. Maar je moet het niet te vaak doen, hè?”

De kinderen waren het er unaniem over eens dat het absurd was. “Nee, dat kan niet. Koeien maken melk! Geen vlees.”

Nou, jongens….

Weet waar je aan begint, seinde Meneer vanaf de andere kant van de tafel.

Toch begon ik uit te leggen hoe je stukjes van de beesten kan eten. En dat het plakje gerookte zalm op hun bord een plakje van een vis was. Gek genoeg leek het besef er nog niet helemaal te zijn. Ik vertelde het ze wel, maar of ze het nou helemaal konden bevatten, wist ik niet. Waarschijnlijk niet, want toen Zus vroeg of je alle dieren dan kan eten, zei ik eerst: “Jawel, maar dat doen we niet. Poesjes en honden eten we niet, hè?”

“Jawel!” riep ze, “Ik wil wel katten eten! Die vind ik zóóóóó lief!”

Enfin. U hoort wel hoe dit verder afloopt. Ondertussen oefenen wij verder met vegetarische gerechten. In navolging van Champignonballetje versie 8.3 presenteer ik met lichte trots het Wortelballetje 1.0. Ze lijken veel op hun voorganger, maar de geuren van deze balletjes, als je ze bakt, zijn zo watertandend lekker. De warme specerijen smelten gewoon in de kaas en een snufje kaneel met komijn en koriander is natuurlijk sowieso een klassieker. Wij aten ze al eens eerder bij de pasta, maar vandaag kwamen ze op tafel met een goed gevulde couscous, een verkoelende yoghurtsaus en een pittige en zurige chimichurri. Chimichurri is een Argentijns sausje met veel smaak: azijn, knoflook en peterselie vechten om aandacht, en behalve bij geroosterd vlees, schept het fantastisch door bij de couscous.

  

Couscous met geroosterde groenten, wortelballetjes en chimichurri

recept voor 3 personen of 2 met kinderen

Couscous:

300 gr couscous - bereiden volgens de verpakking (eventueel met bouillon ipv water)

Qua groente kan je allerlei soorten gebruiken, maar bij mij zat er nu dit in:

1 kleine zoete aardappel

1 rode ui, in parten

een paar wortels, geschild en in stukken

een paar bietjes, in verschillende kleuren.

(Maar denk ook eens aan pompoen, pastinaak, knolselderij of paprika, etc.)

verder een scheut (olijf)olie

een miniblikje of gewoon 400 ml blik kikkererwten

handje gedroogde abrikozen, in stukjes

handje rozijnen

½ tl komijnpoeder, ½ tl kaneel en 1 tl korianderpoeder, of meer naar smaak

handje peterselie, gehakt

Verwarm de oven voor op 200 graden. Begin met de groente: maak ze schoon, schil ze en snijd ze in stukken. Schud ze om met wat olie en spreid ze uit over een bakblik. Rooster ze daarna in de oven. Ik maakte hapgrote stukken; die zijn na een minuut of twintig wel gaar. Bietjes kunnen dan nog vrij stevig zijn, laat die desnoods wat langer liggen. Ik vraag me overigens af of winterbieten nog wel bestaan? Partjes daarvan zou je in een uur tijd misschien eens gaar hebben, maar dat hoeft eigenlijk nooit meer.

Maak ondertussen de couscous. Schep, wanneer deze klaar is, om met de specerijen, abrikoosstukjes, rozijnen, kikkererwten en peterselie. Voeg er de gare groente aan toe. Ik mengde alles gewoon in een grote kom en verwarmde het weer in de magnetron. Restanten zijn zo de volgende dag ook perfect om koud op te eten als salade.

Wortelballetjes

voor ongeveer 25 kleine balletjes

klontje boter

350 gr geschilde wortels (bospeen)

eventueel een klein scheutje witte wijnazijn

175 gr wit brood

handje gehakte peterselie

1 a 2 tenen knoflook, gesnipperd

75 gr Goudse belegen, geraspt

50 gr parmezaan, geraspt

1 sjalot, gesnipperd

zout, peper

2 eieren (L)

1/2 tl kaneel + 1 afgestreken tl komijnpoeder en 1 afgestreken tl korianderpoeder

Rasp de wortel grof en stoof het gaar in een klontje boter en scheutje water, en met het deksel op de pan. Er kan een heel klein scheutje witte wijnazijn bij de wortels, maar het hoeft niet.

Maal het brood (als de korsten zacht zijn, maal ik die gewoon mee, haal het er anders even af) ook fijn tot kruimels. Meng nu alle ingrediënten met de handen door elkaar tot een plakkerig, maar hanteerbaar deeg. Rol dan balletjes ter grootte van een kleine pingpongbal. Leg ze direct in de pan of bewaar ze minimaal 30 minuten in de koelkast om iets op te stijven en bak ze daarna in wat boter of olie bruin. Ze blijven iets kwetsbaar tot ze gebakken zijn, dus voorzichtig draaien met bijvoorbeeld twee lepels.

  

Chimichurri

30 gr peterselie, alleen de blaadjes

1 el gedroogde oregano

2 tenen knoflook

1 stukje rode peper, gehakt of beetje gedroogde rode pepervlokken

1 sjalotje of uitje, zeer fijn gesnipperd

5 el rode of witte wijnazijn

4 el olijfolie

Snijd alles, behalve de olie en azijn, zeer fijn. Doe dat in een kom met de olie en azijn en meng het tot een 'drabje' (echt saus wordt het niet). Voeg 1 a 2 eetlepels water toe. Breng op smaak met zout en peper. Het kan ook gepureerd worden in de blender, maar dan krijg je een gladdere saus. Ik wilde juist nog kunnen zien wat er in zit.

Yoghurtsaus

Vermeng simpelweg Griekse yoghurt met zout en peper. Ik had nog een paar takjes dille liggen die er ook in werden versnipperd.

Oordeel van het smaakpanel: het was de eerste couscousmaaltijd en Kleine Chef gruwelde ervan, maar dat had ik wel verwacht. Hij houdt niet van droge korreltjes. De boterhammen lagen al klaar op het aanrecht, maar hij heeft uiteindelijk een stapel balletjes op. Ook goed.

Bij de dames probeerde ik het nog te verkopen door de couscous te roepen zoals je een kat roept: 1x lang, 4x kort – pooooééééspoespoespoespoes (hebt u ‘m? Nou, en dan dus met cooouuuuscouscouscouscous). Had het succes? Mwoch, matig. Ze hebben hun bord met lichte tegenzin leeg gegeten. Dat kwam misschien ook doordat eentje de peterselie uit het balletje ging pulken. Ik ben echt allergisch voor gepulk in het eten en de woorden “ikwilgeengroene/rodedingetjes”. Het kan zijn dat ik wat overtrokken heb gereageerd. Het zou ook kunnen dat ik paniekerig heb gezegd “een kind van mij zeurt niet over groene dingetjes in het eten!!” Ja, kom nou zeg…