Citroenschil is giftig

Het meeste citrusfruit (dus behalve citroenen ook sinaasappels, mandarijnen, grapefruit, etc) wordt bespoten met schimmelwerende middelen en je kunt de schil niet eten. Ook niet als rasp. Ook niet als je het fruit goed schoon geboend hebt met heet water. Weet u wat er op dat beetje citroenrasp is gespoten?

Eerst maar het onschuldige glanslaagje: nagenoeg al het citrusfruit wordt bespoten met een waslaagje. Daarom glanzen ze zo mooi. Wanneer je de vruchten pelt, bladert het laagje er soms in schilfertjes vanaf. Dit waslaagje is op zich niet schadelijk. Men gebruikt een natuurlijk middel,  E904 of schellak, wat een harsachtige afscheiding is van de lakschildluis. En anders bestaat er ook een synthetische was, namelijk E914 of geoxideerde polyetheenwas.

Veel kwalijker zijn de schimmelwerende middelen die er op gespoten worden om het fruit fris te houden tijdens het transport. De meeste van deze middelen moeten tegenwoordig op de verpakking worden vermeld. Een greep uit wat verpakkingen van vandaag (let op de kleine lettertjes onderop de etiketten):

En oordeel zelf of u dit schilletje in een cake wilt raspen. De volgende stoffen kunnen worden gebruikt:

Imazalil is irriterend voor de ogen en corrosief voor de huid. Op lange termijn kan het nadelige effecten hebben op de lever. De stof is zeer giftig voor waterorganismen.

De aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) van imazalil is vastgesteld op 0,025 mg/kg lichaamsgewicht.

Bifenyl-2-ol (of ook: 2-fenylfenol / orthophenylphenol (Orthofenylfenol) / Bifenyl / Natrium-ortho-fenylfenol) - is slecht oplosbaar in water, maar wel goed oplosbaar in vele organische oplosmiddelen en oliën. Het natriumzout lost wel op in water. Bifenyl-2-ol kan irritatie veroorzaken van de ogen en de luchtwegen. Het natriumzout is een corrosief voor huid en ogen. Beide zijn schadelijk bij inslikken. De stof is zeer acuut giftig voor waterorganismen, vooral algen.

Propiconazool is een matig toxische stof. Ze is wel giftig voor waterorganismen. In watersediment en in de bodem is ze vrij stabiel en breekt ze slechts langzaam af. De aanvaardbare dagelijkse inname bedraagt 0,04 mg/kg lichaamsgewicht/dag.

Thiabendazool heeft een lage acute toxiciteit. Het is matig giftig voor waterdieren. De aanvaardbare dagelijkse inname is vastgesteld op 0,1 mg/kg lichaamsgewicht per dag.

(bron: Wikipedia)

Wanneer je de schil wilt gebruiken, helpt wassen of schoon boenen niet, want met name bifenyl-2-ol lost nagenoeg niet op in water. Dat het toch op fruit mag zitten komt doordat men er van uitgaat dat de schil van dit soort fruit niet gegeten wordt.

Wanneer je alleen het vruchtvlees eet, wordt tegenwoordig aangeraden om na het pellen eerst je handen te wassen. Wie wel de schil van citrusfruit wil raspen of een stuk ervan in een drankje wil doen, kan beter zoeken naar biologische soorten. Bij de AH zag ik laatst al biologische sinaasappelen liggen. En ja, biologisch, dat zijn die doffe, vaag oranje dingen. Zo ziet een sinaasappel er nou echt uit. Maar ze smaken hetzelfde als die met het glimmende feloranje jasje. En wanneer er niets bij staat, ga er dan maar vanuit dat het fruit is behandeld. 

Tenslotte nog een laatste punt over de kleur van vooral mandarijnen. Heb je wel eens gezien dat sommige mandarijnen geen wít laagje onder de schil hebben, maar een zacht-oranje laag? En na het pellen zijn je handen ook oranje. Ik zoek er al een tijd naar, maar ik kan niets vinden over het verven van mandarijnen. Maar mogelijk krijgen mandarijnen toch een verfbadje om ze zo mooi oranje te krijgen? Hoewel het bij ons verboden schijnt te zijn, mag het fruit in de VS en sommige andere landen worden behandeld met een verf genaamd Citrus Red #2. Het International Agency for Research on Cancer (IARC) noemt Citrus Red #2 mogelijk kankerverwekkend bij mensen en het schijnt dat een verbod op Citrus Red #2 in behandeling is genomen. Wie weet er meer over het wel of niet verven van mandarijnen? Voor mij blijft dit onduidelijk en verdacht.

NB. sinaasappelen kleuren uit zichzelf oranje wanneer de nachten koud genoeg zijn. Heel vroeg of juist laat in het seizoen, of in tropische streken, wordt het niet koud genoeg en blijven sinaasappels gewoon groen. Wat overigens niets aan de smaak afdoet. Maar groene sinaasappels willen wij hier niet, dus men kleurt het fruit bij in kamers met ethyleengas. Dit is verder niet schadelijk, maar het breekt alsnog het chlorofyl af, wat normaliter door de kou wordt gedaan. Groene plekken betekenen dus niet dat ze niet rijp zouden zijn.

Groene sinaasappels in Honduras

bron foto: lagringasblogicito.blogspot.com