Duitse käsekuchen

Naast mijn bed ligt het boek Mijn keuken in Berlijn van Luisa Weiss, ook de schrijfster van het foodblog The Wednesday Chef. In het boek beschrijft ze haar liefde voor eten en hoe ze er toe kwam om te gaan bloggen, en dat allemaal in een raamwerkje van liefdesverdriet en haar grote liefde, die in Berlijn op haar bleek te wachten. Dat leek mij een fijne combinatie voor een boek. Veel vrouwen lezen graag over de liefde, en als dat ook nog kan worden gecombineerd met wat lyrische beschrijvingen van lekker eten, dat zit je al snel goed. Het is dan ook een onderhoudend boekje geworden, maar ik wil niet zeggen dat je nu ter plekke naar de boekhandel moet rennen. Ik doe er nu al een paar weken mee, dus een pageturner is het niet. Maar zo af en toe komt ze met een recept dat mij aanmoedigt om mijn schort weer om te knopen. En verder is het simpelweg een plezierig verhaaltje om voor het slapen gaan te lezen.

Er was één recept uit het boek dat direct bleef hangen en dat was de Duitse käsekuchen; een ver familielid van de New York Cheesecake, maar dan gemaakt van magere kwark. Met andere woorden: luchtiger, minder zwaar, veel minder calorieën, minder schuldgevoel en als supersnel dessert klop je het in een oogwenk samen en de rest wordt gedaan door de oven. Er zit ook nog eens geen korst of bodem bij, dus het is echt niet meer dan alles samen roeren en bakken. Een makkelijk dessert voor als je snel iets moet maken, en het er uit moet zien alsof je er veel langer voor in de keuken hebt gestaan.

Ik heb hem ook gemaakt met stukjes abrikoos door het beslag, maar de taart werd er wateriger, losser en zelfs korreliger van, ook al was het fruit echt goed droog gedept. Dus ik houd het bij dit basisrecept en de toegevoegde waarde moet komen van het fruit dat je erop schept.

Duitse käsekuchen

Voor een springvorm van 23 of 24 cm doorsnede. Desnoods kan een ovenvorm waar je het dessert aan tafel uitschept ook.

boter en bloem voor de vorm

900 gr Franse, magere kwark

140 gr suiker

1 el vanille-extract (of vanillesuiker)

4 grote eieren (L)

3 el maizena (niet afgestreken, niet met een kop erop, maar iets ertussenin)

100 gr roomboter, gesmolten

2 el bloem (ik doe er wel een kop op, 2 flinke lepels bloem dus)

2 tl bakpoeder

geraspte schil en sap van 1 schoongeboende citroen

Verwarm de oven voor op 190 graden (170 graden hetelucht). Vet een springvorm van 23 of 24 cm in met boter en bestuif daarna de bodem en randen met bloem.

Klop in een kom alle andere ingrediënten tot een glad beslag, en giet het in de springvorm.

Bak de taart 50 tot 60 minuten in de oven, tot de bovenkant bruine plekken begint te krijgen. Het midden kan nog wat bewegen, maar zal verder opstijven bij het afkoelen. Volgens het boek is de taart na 45 minuten klaar en heel erg bruin, maar op dat moment is het bij mij nog niet eens helemaal gaar! Houd hem dus in de gaten, want elke oven is anders.

Laat de taart volledig afkoelen, voordat je de springvorm eraf haalt en aansnijdt.  Je kan er fruit opscheppen, zoals frambozen of aardbeien.

Oordeel van het smaakpanel: gemengde gevoelens. Taart klinkt altijd wel goed, maar de kinderen stelden zich er toch iets anders bij voor. Met slagroom en chocolade, vermoed ik. Ik vind het zelf een goed zomers dessert, vooral ook omdat het lekker licht is.