26 februari 2011

Empanadas met tonijn

Empanadas uit het zuidelijkste stadje ter wereld.

Empanadas de Atun
De inwoners van Ushuaia in Argentinië houden stug vol dat ze aan het einde van de wereld leven. Nu heb ik zelf wel eens op betere plekken gestaan voor het ultieme ‘einde van de wereld’-gevoel, maar Ushuaia kan wel met succes claimen dat het het zuidelijkste stadje ter wereld is. Het ligt op het uiterste puntje van Zuid-Amerika in Tierra del Fuego (Vuurland) en het wordt omringd door de prachtige uitlopers van het Andesgebergte. De straten lijken zich rond de haven te buigen, waarvandaan elke winter duizenden toeristen naar het Antarctisch schiereiland vertrekken. De wereld gaat daar dus gewoon verder…

Meneer was jarenlang kind aan huis in dit stadje en toen ik één keer mee mocht reizen naar Antarctica kwam ik ook in deze “poort naar de Zuidpool’. Ik verviel direct in mijn rol en schuimde binnen 2 dagen alle supermarkten, winkels en bakkerijen af naar regionale specialiteiten. De boekhandel had een plankje kookboeken en de bakker had een vitrine waar ik foto’s van had willen maken. Kortom, ik was in mijn element, want ze doen er niet moeilijk over goed eten. Argentinie is ook het land waar vegetariërs ogenschijnlijk nog niet zijn uitgevonden en grote lappen koe standaard zijn. Je eet er King Crab, onbegrijpelijkerwijs ondergedompeld in allerlei sauzen, lamsvlees van de barbecue (de asado of parillada), en empanadas zijn hier het ‘street food’.

In Argentinië koop je empanadadeeg kant-en-klaar en het doet eerder aan brood denken dan aan het schilferige van bladerdeeg. Het deeg voor hartige taart uit de diepvries voldeed daarom heel aardig.
De klassieke vullingen die je overal tegenkomt zijn deze met tonijn, of met kip, of rundergehakt. Maar eigenlijk kan je met zo’n broodje alle kanten op.

24 stuks

2 pakjes Koopmans deeg voor hartige taart
1 grote ui, gesnipperd
50 gr chorizo, in kleine reepjes of blokjes
½ rode paprika, in hele kleine blokjes
2 tomaten
1 tl suiker
½ el mild paprikapoeder + wat chilivlokken, of alleen ½ el pittig paprikapoeder
150 gr tonijn uit blik, uitgelekt (= 1 blikje)
Olijfolie
1 volle tl gedroogde oregano
3 el platte peterselie (vers)
1 teen knoflook, fijn gehakt
1 el citroensap
Peper, zout


Bak de chorizo zachtjes uit in een pan en houd apart. Fruit de ui en de paprika 10 minuten in wat olie totdat ze zacht zijn.
Ontvel de tomaten door ze kruislings in te snijden, prik er een vork in houd ze 20 seconden in kokend water. Nu zijn ze makkelijk te ontvellen. Verwijder de pitjes en snijd het vruchtvlees in kleine blokjes. Voeg het toe aan de pan met ui en paprika. Voeg ook het paprikapoeder toe en laat dit nog enkele minuten bakken. Voeg nu ook de suiker toe. Het wordt een dikke, droge ‘saus’.
Voeg dan samen in een kom: uien/paprika, chorizo, tonijn, oregano, peterselie, knoflook, citroen en zout en peper.
Laat het deeg ontdooien en snijd cirkels van ongeveer 10 cm uit de deegvellen. Doe een kleine eetlepel vulling op elk rondje en klap dit dubbel tot een halve maan. Duw de randen dicht met een vork of maak een schulprandje met de vingers. Eventueel kan de bovenkant worden bestreken met losgeklopt ei, maar ik vond het niet echt nodig.
Bak ze een half uur op 200 graden (conventionele oven; hetelucht is 170 a 180 graden) of totdat ze mooi bruin zijn.

Oordeel van de kleine chef: hij vond ze heerlijk en dat verbaasde me, want ik was een beetje uitgeschoten met de chilivlokken.


2 opmerkingen:

Karien zei

Oohh, Ushuaia, ik stond daar ooit, jaren geleden, te staren naar de schepen die vertrokken naar Antarctica. Maar ja, net afgestudeerd, geen geld. Prachtig was het er wel, en best wel een beetje einde van de wereld. Wat ik er at, geen idee. Ja, vlees. En dronk oneindig veel mate, aangeboden door volstrekt vreemden. In de bus, de jeugdherberg, overal.

Marsepein zei

jaaa, herinneringen.... Meneer nam altijd dozen mate mee naar huis, dan dronken we het hier nog een jaar lang.
Zou best weer even terug willen naar Ushuaia.