Hopscheutenlikeur

Hopscheuten. Het wordt de meest exclusieve groente ter wereld genoemd en is alleen verkrijgbaar in streken waar hop verbouwd wordt. Rond Poperinge in Vlaanderen bijvoorbeeld. Men vraagt er astronomische bedragen voor omdat het schaars is (slechts enkele weken per jaar verkrijgbaar) en het is een arbeidsintensief karweitje om al die kleine nieuwe plantjes te oogsten. In Nederland hebben we er dan ook nog maar weinig van gehoord, laat staan geproefd.

Okke Amerongen wil hier verandering in brengen en na het succes van enkele van zijn andere websites (www.kweepeer.nl werd hier al eens genoemd), heeft hij nu www.hopscheuten.nl gelanceerd. En Okke is weer goed bezig; om zijn website te promoten deelde hij zakjes met hopscheuten uit, op voorwaarde dat er een recept werd teruggegeven. U begrijpt wel wie er weer vooraan stond.

www.saemereien.ch

 

Ik had die hopscheuten ook nog nooit gezien, wel van gehoord, maar ik had verder geen idee. Ze lijken op veel te groot uitgevallen taugé en smaken eigenlijk ook zo. Maar als je hopscheuten kookt of bakt, krijgen ze de structuur van asperges en hebben ze een licht nootachtige en bittere smaak. Subtiel. Daar doe je dus niet teveel mee. Klassiek wordt het veel gecombineerd met ei, gepocheerd bijvoorbeeld, of men strooit ze rauw over een gerecht. Rauw zijn ze inderdaad uitstekend te eten, maar er kan meer mee. Het meeste van mijn zakje ging naar een hoofdgerecht dat ik hier nog niet kan neerzetten, omdat Okko het eerst op zijn website mag zetten. Een andere hand scheuten werd gebruikt in het recept hieronder en een restantje van 80 gram werd weggegeven. Was het courgette geweest, dan gooi je het weg, maar dit waren hopscheuten, dus die werden op een kussentje naar een bevriende foodie gedragen, die direct zijn kookboeken erop nasloeg.

Van een enkel handje scheuten maakte ik dus likeur, die 2 weken lang in de koelkast lag te ontwikkelen, maar hij is nu gebotteld, en Okke heeft hem gepubliceerd.

Hoe moet ik deze smaak nu weer omschrijven, vroeg ik mij af toen de hopscheuten na 2 weken uit de wodka mochten. De rauwe scheuten waren duidelijk te proeven, maar het had net zo goed taugé kunnen zijn. De smaak is aanwezig, maar mild, doet denken aan een bittere rauwe groente, maar heeft zeker een volwassen smaak. Wie zweert bij Amaretto, zal dit niets vinden. Het aardige is dat je ervan blijft drinken, omdat je net niet achter de smaak kan komen. Je blijft denken van "wat is dit nou voor een eigenaardig spul?”

Hopscheuten waren een leuk experiment, maar vast te duur om in iets lomps als alcohol te weken, dus die taugéscheuten zijn best een alternatief. Of asperges misschien? Wie probeert het eens?

Hopscheutenlikeur

Bron: onbekend, dit Duitse recept waart in vele gedaanten rond op het internet.

150 gr hopscheuten

1 vanillestokje (in de lengte doorgesneden)

1 citroen

300 g bruine kandijsuiker

1 liter vodka (40%)

Was de hopscheuten. Boen de citroen schoon en schil deze met een dunschiller. Probeer niet het wit onder de schil mee te nemen, want dat is bitter.
Doe de hopscheuten, citroenschil, vanillestokje en suiker in een pot en vul aan met de wodka. Laat dit twee weken in de koelkast staan en schud af en toe om de suiker op te lossen. Filter de likeur en giet het over in flessen. Het resultaat is een donkerbruine likeur.