Horse's Neck cocktail

Even heel iets anders…! Afgepeigerd eindigen we het jaar hier in huize Marsepein; een borrel is morgen hard nodig.

Ik ben niet zo van de cocktails (teveel werk voor een drankje), maar onderstaande recept klonk mij toch wel erg goed in de oren. Ik ben namelijk wel gek op Angostura Bitter. Ik druppel graag wat in een glaasje wodka en noem dat mijn ‘lazy cocktail’. Deze bitter komt in een klein flesje en doet qua geur wel wat aan sinaasappellikeur denken.

Bourbon heb ik niet in huis en ik was ook niet van plan om dat te kopen, dus gebruikte ik Schotse whisky.

Horse’s neck

Voor 1 cocktail:

1 deel bourbon (of Schotse whisky)

4 delen ginger ale

een scheutje Angostura Bitter

1 halve citroen

Giet de dranken samen in een laag glas (zoals een whiskyglas). Snijd met een dunschiller van een citroen een lange schil door het rondom los te snijden. Per glas heb je een halve citroen nodig. Drapeer de schil met een krul in het glas, zodat de ‘paardenkop’ erin hangt.

Tomatensalade met spek en peterseliemayonaise

En weer heeft Kleine Chef zijn kunsten in de keuken vertoond! Ik keek er altijd zo naar uit dat de kinderen mee konden helpen bij het koken of dat we op zondagmiddag samen koekjes of brood gingen bakken. Noem me sentimenteel, maar het lijkt me eh… ja, knus. Ik stelde me voor dat alles in volledige harmonie besproken wordt, dat de deegroller liefdevol wordt uitgeleend aan een zus, die daar op haar beurt netjes en vriendelijk om vraagt, dat Kleine Chef kleine aanwijzingen bij wijze van opbouwende kritiek heeft voor zijn zussen…

Vooralsnog lopen de dames alleen nog maar in de weg als ik net de aardappels wil gaan afgieten, of gaan ze achter je hielen met hun My Little Pony zitten spelen, maar Kleine Chef heb ik wel aan het werk gezet. Hij mocht de mayo roeren en de kappertjes snijden. Dat werd met uiterste concentratie en een bot mes gedaan en ik was erg trots op hem. We maakten een tomatensalade, soep en lekker, warm brood voor de zaterdagavond:

Tomatensalade met spek en peterseliemayonaise

Gebaseerd op: Sainsbury’s Magazine oktober 2011

Bijgerecht voor 4 personen

600 gr tomaten

150 gr ontbijtspek in reepjes

enkele eetlepels fijngesneden bieslook

voor de mayonaise:

3 el mayonaise

1 teen knoflook uit de pers

3 ansjovisfilets op olie, uit blik

6 el gehakte peterselie

2 el citroensap

4 el crème fraiche

2 el kappertjes, gehakt

Snijd de tomaten in kwarten en daarna nog eens doormidden. Haal het vocht en de zaadjes eruit, anders wordt de salade straks veel te nat. Doe de stukken in een schaal.

Bak het spek knapperig in een koekenpan. Olie toevoegen is niet nodig; start op laag vuur en laat het vet eruit smelten. Schep het spek uit de pan, zonder het vet, en voeg toe aan de tomaten. Voeg het bieslook ook toe.

Voor de mayonaise wordt de ansjovis fijngewreven (bijvoorbeeld met de bolle kant van een lepel) en gemengd met de andere ingrediënten. Voeg de saus dan toe aan de tomaten. Misschien wil je niet alles gebruiken als je het niet te zwaar wilt maken; houd eerst nog een beetje achter.

Het smaakpanel sloeg even over. Ze kregen paddenstoelensoep uit een drinkbeker. J

Tres Leche Cake

In de tv-serie “Sex and the city” zit een aflevering waarin Miranda besluit niet meer aan seks te doen totdat de omstandigheden zich verbeteren, want ze trekt het niet langer om nog meer slechte afspraakjes te hebben. In plaats daarvan ontdekt ze dat zeven chocolade eclairs en The John Stewart show ook een fijne besteding van de zaterdagavond zijn. Maar waarom zou je steeds zeven eclairs kopen als je ook een grote taart kan halen? Het paradepaardje van de bakker kost echter $74.50 en dat gaat haar toch te ver. En verdorie, je kunt voor twee dollar ook een pak Duncan Hines chocolate cake mix kopen. Vervolgens zie je haar herhaaldelijk heen en weer lopen om stukken van haar eigen gemaakte cake te snijden. En dat is mijn punt: waanzinnig lekker kan het niet zijn, maar toch is er iets mee waardoor je steeds weer terug komt. Je eet maar door,maar je voelt je steeds schuldiger. Uiteindelijk smijt Miranda de rest in de vuilnisbak en spuit er afwasmiddel overheen om helemaal zeker van haar zaak te zijn.

Kijk, en aan dat stukje moest ik denken toen ik steeds weer bij mijn Tres Leche Cake terugkwam. De taart was zeker niet vies, maar een hoogstandje was het toch ook niet. Wel moest ik zeker 3 uur extra hardlopen om weer calorieneutraal te raken. Ik twijfelde zelfs of ik hem op het blog zou zetten, omdat ik niet zeker wist of ik het opnieuw zou maken. Ik vind het geen verjaardagstaart of dessert, wel een taart die je in je eentje op de bank opeet, terwijl je een Sex and the citymarathon kijkt. Ook zie ik dit nog wel eens terugkomen als onderdeel van een dessert. De gedrenkte cake zou namelijk ook mooi in een glaasje kunnen en dan samen met slagroom en vers fruit afgedekt worden. Dat valt te overzien qua hoeveelheid. Dus okee, het is blogwaardig...

Tres Leche cake is een cake geweekt in, de naam zegt het al, 3 soorten melk. Er gaat een laag slagroom overheen en als topping kan van alles worden gebruikt: maraschino kersen (de klassieker), amandelschaafsel, een fruitsaus of vers fruit, etc. Het is een eigenaardig recept, omdat we niet gewend zijn om een cake in zoveel melk te weken, maar toch kan de cake veel hebben en het resultaat is eerder een zware pudding dan een cake.

Het beslag is van biscuitdeeg. Een reguliere botercake zou veel te zwaar en zompig worden, dus je kunt geen kant-en-klare cake kopen.

Tres leche cake

Het recept hieronder geeft een behoorlijk grote taart. Halveer het recept als je verstandig bent.

bron: The Pioneer Woman

Voor het biscuitdeeg:

roomboter om in te vetten

125 gr bloem

1 tl bakpoeder

½ tl zout

5 eieren (L), gesplitst

200 gr suiker

1 zakje vanillesuiker

80 ml melk

1 blikje (397 gr) gecondenseerde melk (gezoet; sweetened condensed milk)

1 blikje (410 gr) gecondenseerde melk (ongezoet; evaporated milk)

80 ml slagroom of (volle) melk

Dit is goed voor ongeveer 750 ml melk. Daar gebruik je 500 ml van.

Verder voor de bovenlaag:

250 ml slagroom

2 el suiker

topping: maraschino kersen, amandelschaafsel, een fruitsaus of vers fruit

Verwarm de oven voor op 175 graden (155 graden hetelucht).

Vet een bakvorm (de vorm maakt eigenlijk niet uit, zolang je straks maar een schaal of bord hebt waar het op kan staan) in met boter.

Meng de bloem, bakpoeder en zout in een kom. Klop de eidooiers schuimig met 150 gr van de suiker. Voeg de 80 ml melk en vanillesuiker toe. Voeg dit toe aan het bloemmengsel en roer voorzichtig door totdat het goed gemengd is.

Klop de eiwitten met een mixer totdat het stijve pieken vormt. Voeg de rest van de suiker (50 gr) toe en klop het erdoorheen. Spatel dit voorzichtig door het beslag, zodat het luchtig blijft. Giet het beslag in de vorm en bak dit 35 tot 40 minuten. Als je er een satéprikker insteekt, moet die er droog uitkomen. Zo niet, bak het nog even langer.

Haal de cake dan uit de oven en laat het afkoelen op een rooster.

Meng de 3 soorten melk. Leg de afgekoelde cake op een schaal of in een vorm en prik de bovenkant in met een vork. Ik sneed zelf een stuk van de bovenkant van de cake af, omdat ik het teveel vond. Laat dan met een klein straaltje de melk erop lopen en geef het de tijd om in de cake te trekken. Let er op dat de randen ook goed nat worden. Je hebt niet alles nodig van de melk! Je zult ongeveer 250 ml overhouden. Dat wordt verder niet gebruikt.

Klop de slagroom stijf met de suiker en verdeel dit over de cake. Versier de taart met een topping naar keuze.

Oordeel van het smaakpanel: de dames waren als Miranda; ze bleven terugkomen, terwijl ze eigenlijk een beetje ziek waren. Ik bedoel maar…

Falafel-hamburgers van tuinbonen

de variant met kikkererwt en fetamousse 

Wie wil eens een portie falafel in zijn frituurpan volledig uit elkaar heeft zien vallen tot kruim op de bodem, zal niet zo snel geneigd zijn om het nog eens te proberen. Dat weet ik, omdat ik zelf ooit verbijsterd boven de pan stond: het ene moment leg je er balletjes in, het volgende moment zijn ze gewoon verdwenen en ligt er een laag gemalen kikkererwten op de bodem. Het grootste geheim is om geen peulvruchten uit blik te gebruiken. Dat is veel te nat, en te gaar bovendien. Wel laat je gedroogde bonen weken en draai je die tot pulp. Zonder ze eerst te koken, ja. Dan krijg je die rullige structuur in de falafel.

Nu telt een gewaarschuwd mens voor twee en ik zal nog steeds niet snel falafel in de frituurpan gooien. Ik heb overigens al tien jaar geen frituurpan meer…. Reden genoeg dus om gewoon koekjes in de koekenpan te bakken. Uit elkaar vallen doen ze in ieder geval niet meer en je kunt ook nog wat invloed uitoefenen op de hoeveelheid olie die gebruikt wordt.

O ja, en Kleine Chef heeft geholpen! Hij is nog geen ster in het roeren van de falafel, maar hij kon wel heel goed alles in de keukenmachine doen. En bij het eten opende hij zomaar zonder blikken of blozen zijn snaveltje om zijn zelf gemaakte koekjes te verorberen. Het was direct aanleiding om Kleine Chef vaker een pollepel in zijn handen te duwen.

In de koekjes nu even geen kikkererwten, maar tuinbonen. Kijk even bij uw Turkse super: die heeft vast wel een zak gedroogde en dubbel gedopte tuinbonen. En die zijn niet groen, maar geel. Ik weet ook niet waarom.

Ik ben ook weer vergeten om te kijken hoeveel gram ongeweekte tuinbonen ‘500 gram geweekt’ oplevert, maar dat zou ongeveer de helft moeten zijn. Ik maak echter gewoon een dubbele hoeveelheid en van het restant maak ik lekker hummus. In dit geval dus hummus van tuinbonen.

Serveer de koekjes in een pitabroodje of tussen Turks brood met een schep knoflooksaus, een saus van gepofte knoflook of feta mousse (ik ben er helemaal weg van) of zelfs gewoon crème fraiche.

Falafel-hamburgers van tuinbonen

Recept voor ongeveer 10 kleine “hamburgers”

500 gr geweekte tuinbonen (droog ongeveer de helft)

4 tenen knoflook

1 ui, in stukken

½ bos peterselie (=een zeer ruime hand gehakte peterselie)

eventueel ook een ½ bos koriander en/of wat munt

3 tl komijnpoeder

5 tl korianderpoeder

1 tl zout

1 tl chili

1 tl bakpoeder

olijfolie

Week de tuinbonen 24 uur in ruim koud water en spoel ze daarna goed af. Laat ze uitlekken en pak er 500 gram vanaf voor de falafel. Doe dit samen met de andere ingrediënten, behalve de olie, in een keukenmachine en draai dit tot een puree. Voeg dan olie totdat het mengsel samen valt te drukken tot een koekje. Zet in de koelkast tot je het gaat gebruiken.

Verhit niet te weinig olie in een pan en bak de koekjes bruin.

Oordeel van het smaakpanel: het heeft potentie. Zeker als ze wat groter zijn, denk ik dat dit soort broodjes erg in trek zullen zijn. Toch zijn ze best gezond te noemen en zit er niets slechts in, zolang je een beetje matig bent met de sauzen…

Homemade Bounty's

Sinterklaas is weer vertrokken en hij liet ons achter met mooie cadeaus en meerdere chocoladeklazen en pieten. Kleine Chef, Zus en Zo hadden hun deel al ruimschoots achter de kiezen, en bovendien waren alle bruine sporen weer van de witte muren gewassen, dus moest het restant op een avond achterover worden gedrukt. We voelden ons niet geroepen om ze voor de tv op te eten, want zo fantastisch is de chocolade nu ook weer niet, maar in combinatie met andere ingrediënten viel er vast wel wat van te maken? Ik bedoel, is er wel eens iets viezer geworden van gecondenseerde melk?

Het probleem hierna was hoe we de belachelijke hoeveelheid bounty’s gingen wegwerken. Gelukkig konden we alles meenemen naar het vakantiehuisje van opa en oma.

Ze waren trouwens heerlijk! Zelfs de chocolade hield zich goed. Als homemade bonbon deden ze het ook fantastisch. En wat dacht je van stervormige bounty’s voor de kerst?

Homemade bounty’s

Het recept hieronder maakt een behoorlijke hoeveelheid bounty’s. Misschien meer dan je lief is….

1 blikje gezoete en gecondenseerde melk (397 gr)

300 gr geraspte kokos

300 gr melkchocolade

Meng de melk met het kokos en zet dit mengsel een paar uur in de koelkast zodat de melk in het droge kokos trekt.

Verdeel het mengsel over vormpjes. Ik heb nog geprobeerd om echte bounty’s te maken door een plak van het mengsel te maken en dat in repen te snijden, maar het was vrij breekbaar. Wat wel goed lukte waren kleine vormpjes.  Siliconenvormen voor bonbons zouden ook moeten werken, maar ik gebruikte een vrij flexibele ijsblokjesvorm. Duw het mengsel in de vormpjes en druk ze er weer uit op een bord.

Dit ging niet goed; te grote stukken om in de chocolade te dopen.

Smelt de chocolade au-bain-marie (pan boven een andere pan met heet water, zodat de bovenste pan het water niet raakt).

Doop de bonbons hierin met behulp van twee vorken, of van die mooie vorkjes om bonbons mee te maken, en zet de bounty’s op een bord. Laat de chocolade weer hard worden (eventueel in de koelkast).

Dag Sinterklaasje, daahaag, daahaag…

Oordeel van het smaakpanel: we hebben er niet bij verteld dat we de Goede Sint hebben omgesmolten, want dat was beslist niet goed gevallen, en dus aten ze alles gretig op. Is dit nu zoiets als Flappie opeten met de kerst…?

Panettone

Alvast iets voor de kerst? Je kunt van die mooie dozen panettone kopen, en dat is beslist ook geen zonde, maar zelf maken is eigenlijk niet eens zo moeilijk. Het geheim van stressvrij koken is in dit geval de mixer: zonder een mixer (of keukenmachine) smijt je dat plakdeeg al snel gefrustreerd in de gootsteen, om vervolgens een uur lang onder zacht stromend, warm water de resten onder je nagels vandaan te peuteren, maar met een mixer is het leven zonnig. Jawel, met een mixer kan je met een goed humeur een panettone op tafel zetten. Begin wel aan het einde van de middag, en dus de dag voor het bakken, zodat het deeg voor je gaat slapen een nachtje in de koelkast kan staan.

Let op: het recept is in grammen en niet in milliliters waar je dat bij vloeibare ingrediënten zou verwachten!

Ik gebruikte een ‘sterk meel’, oftewel een broodmeel met veel gluten. Ik heb het niet met gewone bloem geprobeerd, maar ik denk dat standaard bloem uit de supermarkt snel zal instorten met zulke lange rijstijden. Toch zie ik in alle recepten gewone bloem terugkomen, dus misschien ben ik gewoon achterdochtig. Heeft iemand goede resultaten met bloem? Dan ben ik daar heel benieuwd naar!

De warme plek is heel belangrijk. Het deeg is zwaar en nat en de gist heeft alle hulp nodig die je kunt geven. Denk aan temperaturen van 24 tot 26 graden en dat is normaliter geen kamertemperatuur. Zet de kom dus naast de verwarming. Of verwarm de oven zeer lichtjes (even 1 a 2 minuten aanzetten en dan uiteraard ook weer uit) en bewaar het deeg in de gesloten oven. Warm het weer iets op na een uur, maar haal het deeg er eerst uit.

Panettone

Recept voor 1 brood

Bron: gebaseerd op De Italiaanse Kookschool – Alba Pezone

Voordeeg:

50 gr broodmeel

5 g verse gist

30 gr lauwe melk

Verder:

20 gr rum

50 gr rozijnen

100 gr sukade

de geraspte schil van 1 citroen

250 gr broodmeel

90 gr roomboter

75 gr (volle) melk

75 gr eidooiers (dat zijn er ongeveer 4 á 5, maar weeg het wel even na)

65 gr suiker

35 gr verse gist

1 tl zout

Begin aan het einde van de middag met het voordeeg: meng de ingrediënten samen tot een glad deegje (met de handen, dit is dus te weinig voor de mixer) en zet dit 2 tot 2,5 uur afgedekt met folie weg op een warme plaats. Hierna moet het verdubbeld zijn in grootte.

Week de rozijnen, sukade en citroen in de rum en laat dit staan totdat het voordeeg goed is.

Wanneer het voordeeg voldoende gerezen is, kan je alle ingrediënten, behalve de boter en de geweekte vruchten, samen kneden tot een zeer slap deeg. Doe dit vooral met een mixer met deeghaken, of in een keukenmachine, want het is een onhandelbaar deeg, vanwege het vele vocht dat er nu inzit. Kneed dit 5 minuten door. Voeg daarna beetje bij beetje de boter toe en kneed door totdat het deeg als een bal van de kom loslaat. Kneed daarna de vruchten erdoor. Kijk uit dat een keukenmachine de rozijnen niet direct vermorzeld.

Leg de bal in een kom en laat dit weer 2 uur rijzen op een warme plek. Het moet dan weer twee maal zo groot zijn geworden. Druk het deeg plat om luchtbellen eruit te drukken en zet het de hele nacht afgedekt met folie in de koelkast.

De volgende dag hevel je het deeg over naar de bakvorm. Het wordt geen enorm brood, dus je kunt een kleine springvorm van 18 cm gebruiken. Ik had een rand van bakpapier erin gemaakt om het rijzen te steunen, maar zonder zou het ook wel gelukt zijn. Als je de dubbele of anderhalve hoeveelheid zou nemen, loont het wel om een hoog brood te maken en is zo’n rand wel handig.

Laat het weer 3 uur rijzen op een warme plek of zolang het nodig heeft om mooi te rijzen. Het zal ook in de oven nog wat verder rijzen.

Verwarm de oven voor op 200 graden (180 graden hetelucht, hoewel ik in dit geval geen heteluchtoven zou willen gebruiken). Zet het brood in de oven en draai de temperatuur terug naar 180 graden. Bak het brood in ongeveer een uur gaar. Steek er een satéprikker in om te controleren of het van binnen gaar is: als deze er droog uitkomt, is het klaar. Houd het brood wel in de gaten: waarschijnlijk moet je het halverwege afdekken met aluminiumfolie omdat het anders te donker wordt.

Oordeel van het smaakpanel: vooral de dames zijn er dol op.

Capresetaart

Een geslaagd experiment met de gouden combinatie mozzarella en tomaat! Het is geïnspireerd op de bekende salade, maar het maakt een vrij machtig gerecht. Ik zou het daarom als klein hoofdgerecht voor vier personen serveren, maar dan wel met een uitgebreide salade erbij.

Capresetaart

recept voor 1 grote taartvorm

6 a 7 plakjes hartige taartdeeg (diepvries)

2 el groene pesto

200 gr mozzarella, in plakjes

200 – 250 gr kerstomaten

zout, peper, gedroogde oregano

handje vers basilicumblad, in reepjes gesneden

Verwarm de oven op 190 graden (160 graden hetelucht).

Bekleed een taartvorm met de plakjes taartdeeg. Bestrijk de bodem met wat pesto, maar houd het bij een beschaafd, dun laagje. De pesto mag straks niet overheersen. Verdeel daar de plakjes mozzarella over en bestrooi met zout, peper en wat gedroogde oregano. Verdeel er dan de gehalveerde tomaatjes over (of eventueel plakken gewone tomaat, maar dan wel zonder de pitjes, omdat het anders te nat wordt. In dat geval zou ik ze ook mooi om en om met de kaas neerleggen).

Bak de taart in 30 minuten gaar en bruin.

Strooi er voor het serveren het basilicum overheen.

Oordeel van het smaakpanel: ze kregen een pannenkoek en waren niet geïnteresseerd in ander aanbod.

Crispy polenta chips

Aan het einde van de zomer at ik in een restaurant van Jamie Oliver, namelijk Jamie’s Italian in Oxford. En we houden het maar tussen ons, maar ik was als een kind zo blij. Het was bijna genant te noemen, hoe ik mijn geglunder moest zien te onderdrukken toen we het pand binnenkwamen. Mijn enthousiasme weerkaatste tegen alle muren en stralend zat ik aan de tafel alles in mij op te nemen. Ze zullen wel gedacht hebben dat ik zelden buiten de deur kwam, laat staan dat ik wel eens buiten de deur dineerde. Tja, ik denk dat ik een Jamie-fan ben…

En o jongens, die ‘creamy burrata’ als voorgerecht… Ik blééf er in, echt waar. En de rest was ook uitstekend. Geen gefrutsel met onherkenbaar voedsel als resultaat, maar gewoon een bord eten. Nou ja, Jamie dus: ik hoef hier in Nederland niets uit te leggen.

Een van de bijgerechten was ‘polenta chips’; blokjes polenta met een ‘crispy’ laagje en bestrooid met parmezaan. Hij heeft een bijna vergelijkbaar recept in zijn Italiaanse kookboek staan, maar ik voegde nog wat extra kaas toe. Het zijn lekker zoute blokken, die het ook goed bij een stoofpot zouden doen.

Crispy polenta chips

Recept voor 4 personen als bijgerecht

125 gr polenta (geen instant)

800 ml bouillon (tuinkruidenbouillon of doe er anders nog wat extra kruiden bij)

25 gr boter

75 gr pecorino, geraspt

olie voor de vorm + om in te bakken

handje extra polenta (droog)

Breng de bouillon aan de kook en roer de polenta erdoorheen. Blijf roeren totdat de polenta gaar is. Het is dan een dikke pap geworden. 

Nu is de regel dat je echt continu roert, maar je bent zo twintig minuten verder, en met zeer regelmatig roeren kom je er ook wel, ben ik achter. Houd het vuur laag en let wel op dat het niet aanbrandt. De polenta is gaar als de korrels zacht zijn: even proeven dus. Op de verpakking staat misschien dat het veertig minuten duurt, maar dat is overdreven.

Als het gaar is, de boter en kaas erdoor mengen.

Bereid een vorm voor door deze in te vetten met wat olie. Giet de polenta erin en laat het afkoelen en opstijven.

Snijd de plak polenta in blokjes of dikke staafjes. Wentel ze door een handje droge polentakorrels (niet te veel, het is voor een ‘crispy’ effect). Bak de blokjes bruin in een koekenpan met olijfolie.

Rasp er eventueel nog wat extra kaas overheen bij het serveren.

Perfecte pannenkoeken (voor pakjesavond)

Ik maakte heel lang van die zuinige Hollandse pannenkoeken waar maar een paar eieren in gaan, maar de Fransen hebben niet voor niets de crêpe bedacht. Waarom zouden we die niet gewoon in een grote uitvoering bakken? Als je een fluweelzachte, soepele en smaakvolle pannenkoek kan maken, waarom zou je dan nog langer van die droge ondingen bakken? Nou ja, als het niets voor jullie is, dan zet ik het recept op zijn minst voor mezelf hier neer, voor het archief…

Het beslag is dus gewoon een flensjesbeslag, maar daarom is het ook zo zalig zacht. Er gaat bijna een doos eieren in, maar het resultaat is er wel naar. En gesmolten boter door het beslag is ook al zo handig; je hoeft haast niets meer aan de pan toe te voegen.

Dan alleen nog een tip voor Sinterklaas. Speculaaspannenkoeken. Voeg aan het beslag naar smaak speculaaskruiden, oploskoffie (een paar theelepels droge korrels dus. En zonder cafeine voor de kinderen, anders duurt pakjesavond ongewild wel heel erg lang) en een paar scheppen bruine suiker. En daar dus pannenkoeken van bakken:

Perfecte pannenkoeken

Recept voor ongeveer 15 grote pannenkoeken

225 gr bloem

675 ml melk

8 eieren (L)

90 gr gesmolten roomboter (plus wat extra voor het bakken)

1 tl zout

Meng alles met een mixer grondig door elkaar (ja, inclusief de boter). De boter zal weer in klontjes opstijven, maar dat is prima. Voor de eerste pannenkoek verhit ik wat boter in de pan, maar voor de meeste daarna voeg ik niets meer toe, omdat de boter al in het beslag zit. Bij een enkele kan je nog een likje toevoegen aan de pan voor het bakken als je denkt dat het wat te droog wordt.

Het beslag is zeer dun, dus het zal mooi uitvloeien in de pan (en dat gaat sowieso het beste in een vrij droge pan) en je hebt ook niet veel nodig.

Oordeel van het smaakpanel: ze applaudisseren en juichen als de stapel pannenkoeken op tafel komt. Dat zien we wel eens anders hier….

Dochter Zo vindt het wel wat...

(Nee, wij doen niet aan slabbetjes. Die vergeten we meestal.)

Risotto met pompoen, gorgonzola en salie

Mijn mooie, paarse salieplant in de tuin vindt het inmiddels te koud en heeft zijn blaadjes op half zeven hangen, maar vroeger had ik er eentje staan die stoer de hele winter overeind bleef. Gedroogde salie gebruik ik eigenlijk nooit en vers is het lastig te verkrijgen, dus misschien is het alweer de laatste keer van dit jaar dat ik dit at. Tenslotte is er straks in de lente weer geen pompoen…

Enfin, voor wie nog wel salie heeft:

Risotto met pompoen, gorgonzola en salie 

Recept voor een familie van 4

1 ui, gesnipperd

2 tenen knoflook, gesnipperd

olijfolie

300 gr risottorijst

1 liter bouillon (bv runderbouillon)

1 opgehoopte tl verse salie + eventueel extra voor het serveren

1,5 glas witte wijn

600 gr schoongemaakte pompoen, in stukjes van 1 cm

80 gr gorgonzola piccante

50 gr geraspte parmezaan

1.     Fruit de ui en knoflook in wat olie ongeveer 10 minuten op zacht vuur zonder het laten kleuren.

2.     Draai het vuur hoger en doe de rijst in de pan.

3.     Laat de rijst 3 a 4 minuten bakken zodat het door en door heet is.

4.     Giet de wijn erbij en schep door. Voeg ook de salie toe.

5.     Zodra de wijn bijna is opgenomen, een scheut bouillon toevoegen.

6.     Verhit in een koekenpan wat olie en bak hierin op matig vuur de pompoenstukjes totdat ze zacht zijn. Afhankelijk van de soort pompoen duurt dit 10 tot 15 minuten. Als het klaar is, opzij zetten tot het nodig is.

7.     Blijf de bouillon met scheutjes toevoegen aan de risotto zodra de vorige scheut is opgenomen en blijf vooral roeren! Veel roeren maakt de risotto romig. Dit duurt bij elkaar 18 tot 20 minuten en de rijst is dan al dente: zacht, maar nog wel stevig. Waarschijnlijk is niet alle bouillon nodig.

8.     Goede risotto blijft op het bord niet liggen waar het is neergelegd: het vloeit uit. Het mag geen vaste klont zijn, maar het is ook geen pap. Wel is het vrij nat. Er mag aan het einde van de kooktijd dus nog flink wat vocht in de pan zitten. Hoeveel? Tja, dat is toch een kwestie van uitproberen. In ieder geval zal het toevoegen van de kaas helpen bij het romige karakter van de rijst. Voeg de gorgonzola en parmezaan toe, roer door, draai het vuur uit en laat de rijst nog even staan. Een Italiaan zal op dit moment ook een klont boter toevoegen, maar ik laat het zelf altijd achterwege voor doordeweekse maaltijden. Ik doe al genoeg om dik te worden en ik mis het niet echt…

9.     Nu moet de risotto precies goed van consistentie zijn: romig en “lopend”. Direct serveren; risotto kan je niet bewaren of opwarmen.

10.  Serveer eventueel met extra parmezaan.

Oordeel van het smaakpanel: de dames eten wel. Zelf uiteraard. Ze gaan muiten als ik ook maar naar hun lepel kíjk. Maar Kleine Chef muit zonder dat er ook maar iets aan de hand is en die risotto eet zijn moeder zelf maar op. Hij heeft namelijk een groot drama: hij heeft een beetje pijn in zijn keel… 

Tomatenpesto met excuusgroente

We houden hier erg van pesto’s, maar over het algemeen doen ze niet veel voor de verplichte groente-inname. Tenslotte kan je met goed fatsoen niet volhouden dat de gedroogde tomaten in dit recept voldoende zijn om het Voedingscentrum tevreden te stellen. Vandaar dat we vandaag aan pesto met excuusgroente doen: voeg iets van groente toe, het doet er niet zoveel toe wat, en snijd dat ontzettend klein. Mooie kleine blokjes wortel bijvoorbeeld. Die roerde ik ook door deze pesto en we hadden het haast niet door. Niet dat ikzelf bang ben van wat wortel, maar de jeugd hier aan tafel twijfelt wel aan mindere zaken.

Tomatenpesto met excuusgroente

Recept voor 400 gr pasta

Bron: Not without Salt

120 gr geraspte Parmezaanse kaas

130 gr gedroogde tomaten (op olie)

1 grote teen knoflook

1 tomaat (ongeveer 150 gr)

ruime hand basilicum

½ tl mild paprikapoeder

70 gr walnoten

1 tl zout

2 el olie van de gedroogde tomaten

Plus excuusgroente: een paar wortels, een courgette of wat broccoli, etc. Alles in kleine blokjes gesneden en zoveel als je denkt dat erin weggewerkt kan worden.

Voor de pesto moet alles, behalve de olie en de excuusgroente, worden gepureerd tot een gladde pesto. Voeg dan olie toe om het wat smeuïger te maken.

Bak de groente in een beetje olie zacht. Kook de pasta beetgaar.

Voeg alles samen en serveer met Parmezaanse kaas.

Oordeel van het smaakpanel: geen commentaar gehoord. Kleine Chef wilde zelfs nog eens twee keer opscheppen.