Chocolademousse op basis van crème anglaise

Twee jaar geleden dineerde ik in Brussel bij ’t Spinnekopke, een vroegere herberg en tegenwoordig restaurant met een Belgische keuken. We aten er memorabele dingen (die uienjam bij de pate! Die lichtzure gehaktballetjes in biersaus!), maar het dessert van mijn tafelgenote bleef pas echt hangen: chocolademousse. Toen zij haar lepel erin stak werd al direct duidelijk dat het geen supermarkttoetje was. Het was stevig, haast geen mousse. Het zat tussen mousse en een ganache in eigenlijk. Gezien de reputatie van het restaurant  twijfel ik er geen moment aan dat de mousse zo hoorde te zijn en ongetwijfeld waren we bloot gesteld aan een klassieker; mousse zoals mousse moet zijn, voordat Mona lucht in hun toetjes begon te blazen?

Ik ging op zoek naar een recept, maar dat viel nog niet mee. 99% van de recepten gaan uit van gesmolten chocolade en stijf geslagen eiwit, maar die wilde ik dus niet. Bovendien houd ik niet van rauw ei in mijn eten. Uiteindelijk vond ik recepten die van een crème anglaise, een (vanille)vla, uitgaan. Er zit dus heel weinig lucht in het dessert, maar het is zeker wel schepbaar en zelfs zeer smeuig. In mijn herinnering was het Brusselse toetje nog steviger, maar vooralsnog houden we dit recept er in:

Chocolademousse op basis van crème anglaise

Recept voor 4 personen

Crème Anglaise:

100 ml melk

100 ml slagroom

2 eidooiers (L)

40 gr suiker

1x recept crème anglaise (boven)

100 gr pure chocolade

50 gr niet al te stijf geklopte slagroom

Maak de vla door de melk en slagroom te verhitten. Klop de eidooiers schuimig en ‘wit’ met de suiker, in een kom of pan die je straks au bain marie kan verwarmen. Giet met een zeer klein straaltje de hete melk/room bij de eidooiers, terwijl je blijft kloppen. Niet teveel hitte in 1 keer toevoegen, anders stolt het ei voordat je het kan mengen. Wanneer alles vermengd is, de vla au bain marie verder verwarmen en blijven roeren totdat het gebonden is: als je er een lepel insteekt en je vinger over de bolle kant haalt, moet de streep niet meer vollopen.

Hak de chocolade in kleine stukjes en laat het smelten in de hete vla. Goed omroeren. Laat de vla volledig afkoelen.

Spatel de koude vla voorzichtig om met de bijna stijfgeklopte room. Koel dit nog enkele uren om op te laten stijven.

Oordeel van het smaakpanel: Kleine Chef haalt er zijn neus voor op. Het ziet er niet uit als chocoladevla van Campina, dus dan kan het niets zijn…

Italiaanse vinken in coburger ham

Ik wilde een ouderwetse slavink maken. Zo eentje die met kop en schouders boven die stuiterballen van de supermarkt staan. Maar ja, de tijm en rozemarijn stonden er nog zo mooi bij en een teen knoflook was ook zo gevonden. Ik overwoog nog om een fijngewreven ansjovis of twee erbij te mengen, maar zou niets meer doen met de rest van het blikje, dus ik liet het erbij. Volgende keer weer.

De website Coquinaria heeft overigens, zoals altijd, een mooi verhaal over slavinken en daar heb ik geen woord aan toe te voegen. Ook laat ze in een recept voor slavinken zien hoe je het gehakt het beste in lange plakken spek wikkelt.

Italiaanse vinken in coburger ham

recept voor 8 vinken van 75 gram

300 gr rundergehakt

zout en peper

½ ei, geklutst

1 el verse rozemarijn, fijngehakt

1 el verse tijm, fijngehakt

2 el rode wijn

100 gr witbrood (geen paneermeel!)

1 dikke teen knoflook uit de pers

8 plakken coburger ham

boter om te bakken

Maal het brood tot kruimels. Meng alle ingrediënten behalve de ham en boter tot een stevige bal. Verdeel het in 8 stukken (wat wel zo handig is daarbij: snijd de bal precies doormidden, die helften weer doormidden en die stukken ook weer doormidden. Prachtig gelijke stukken gehakt!). Vorm de stukken gehakt tot dikke, korte worsten.

Wikkel de worsten in de ham, waarbij je het lange stuk van de ham rondom de worst wikkelt. Vouw daarbij eerst de ham om de kontjes van de worst en rol het daarna verder in.

Ik bak ze als gehaktballen: smelt boter in een koekenpan en braad de vinken aan alle kanten aan. Giet er een scheut water bij, dek de pan af met een deksel en laat het op laag vuur rustig gaar worden. Het water kan je ook achterwege laten, waarbij de vinken dus gewoon worden gebakken in de boter.

Wij aten ze verder met gebakken aardappels en in bouillon gekookte spruiten.

Oordeel van het smaakpanel: mooi is dat. Ze willen alleen de vinken. De spruiten weigeren ze allemaal.

 

 
 

Eiersalade met oude kaas

Nee, geen foto van de salade, want geen tijd om het op te leuken met toastjes, kekke servetjes en brocante lepeltjes, en een foto van geprakte eieren, daar zat u niet op te wachten. Echt niet.

Dit is het tweede recept van mijn moeder op dit blog en het is niet geheel toevallig weer een slaatje (de eerste was haar huzarensalade). Mijn moeder stond in mijn jonge jaren best open voor lasagne en andere toentertijd buitenissige gerechten, maar ze werd, en wordt nog steeds, niet enthousiast van koken. Maar een slaatje kon ze wel altijd goed maken en deze eiersalade is echt een smaak uit mijn jeugd. Mijn moeder is zelden spaarzaam met kaas en deze salade is dan ook een pittige kaas-ei-salade, die maar net smeerbaar is. Heerlijk!

Overigens even over kant en klare eiersalades: Johma heeft nu een salade zonder mayonaise. Ik was er eerst positief over, want ze doen iets creatiefs met peulvruchten, maar bij nader inzien slaat het echt nergens op. Als je de gewone ei-salade van de Plusmarkt ernaast zet (met mayo dus), dan heeft de salade van de Plus minder calorieën, minder vet en meer ei. Qua smaak proefde ik overigens maar weinig verschil.  Johma kan me dus wat met zijn light-variant. Er zijn betere en minder bewerkte alternatieven.

En anders maak je het toch even zelf:

Eiersalade met oude kaas

5 eieren (L)

100 gr geraspte, oude kaas

1 tl mosterd

3 volle el mayonaise

Kook de eieren in 8 minuten hard en laat ze schrikken in koud water. Pel ze en snijd ze fijn,of prak ze helemaal fijn. Roer de kaas, mayo en mosterd erdoor tot je een dikke, smeerbare salade hebt. Hier kan geen kant en klare variant tegenop!

Het smaakpanel is nog niet blootgesteld aan oma's classic. Wordt vervolgd...

Foodblog Event - Preitaart met gruyere

Het foodblogevent. Altijd fijn, want je wilt met iets fatsoenlijks op de proppen komen en het is leuk om dat te bedenken. Maar och, wat een ellende was het hier… Ik had een foodblog-block ofzo en kon maar niet beslissen wat het moest worden en bovendien was de eerste taart deze maand niet te eten. Jawel, dat gebeurt hier ook. Zelfs met 276 recepten op dit blog komen er heel soms nog oneetbare zaken uit mijn keuken.

Enfin, moedeloos zette ik mij aan deze preitaart. Tegelijkertijd werd er een lasagne gemaakt, want ergens vermoedde mijn brein dat een preitaart waarschijnlijk ook een fiasco zou worden. Maar hij kwam prachtig uit de oven en belangrijker nog, het was heerlijk! Het uiige van de prei en het pittige van de gruyere, bijeen gehouden door room en melk. Tegen het vettige van de vulling wilde ik een magere korst: brood. Maar dan wel met walnoten, tijm en een beetje kaas. Met kant-en-klare plakjes hartige taartdeeg moet het ook goed lukken, maar met bladerdeeg zou het een erg machtige hap worden.

Het Event wordt deze maand georganiseerd door Ianna van Beginspiration.

Preitaart met gruyere

Voor een grote vlaaivorm van 30 cm

Deeg:

400 gr bloem

2 tl tijm

50 gr geraspte parmezaan

50 gr gehakte walnoten

scheut olijfolie

3 tl zout

1 zakje gedroogde gist of een half blokje verse gist (20 gr)

lauw water

Vulling:

3 stuks prei (schoongemaakt heb je zo’n 600 tot 700 gram nodig)

klontje roomboter

1 el verse tijm of 2 tl gedroogd

200 gr geraspte gruyere

3 grote eieren (L) of 4 kleine (M)

150 ml melk

150 ml slagroom

zwarte peper (zout heb je naar mijn mening niet nodig naast die gruyere)

Maak een brooddeeg van alle ingrediënten en gebruik zoveel water als nodig is om een soepel deeg te kneden. Laat dit 1 uur afgedekt rijzen.

Ondertussen de prei in de lengte doormidden snijden, en dan de helften nogmaals in de lengte doormidden. Snijd de stukken daarna in reepjes. Was de prei.

Smelt de boter in een koekenpan en smoor de prei en tijm op laag vuur, met een deksel erop, in ongeveer 15 tot 20 minuten gaar. Laat dit afkoelen.

Verwarm de oven voor op 190 graden (170 graden hetelucht).

Rol het deeg uit tot een grote lap van ongeveer een halve centimeter dik en leg dit in een iets ingevette vorm. Ik gebruik graag een lage vlaaivorm. Prik de bodem met een vork in. Als je gaatjes krijgt van de gehakte walnoten, maak die dan wel weer dicht. Werk de rand mooi af en strooi de helft van de gruyere op de bodem.

Laat de prei heel goed uitlekken en knijp zoveel mogelijk vocht eruit. Het vocht zou de broodbodem nat maken en nat brood is vreselijk… Verdeel de prei over de kaas. Strooi daarna de andere helft van de kaas over de prei.

Klop de eieren los met de melk, room en peper. Giet dit op de prei en kaas. Bak de taart in ongeveer 40 minuten af of totdat het taart mooi bruin begint te worden. Als je de taart niet direct aansnijdt, haal hem dan wel uit de vorm, anders wordt het brood nat.

Oordeel van het smaakpanel: ze kozen voor de lasagna. Nou ja, die is ook wel erg lekker.

Cottage pie met bloemkoolstamppot

Wat mij betreft is het nu herfst en is het tijd voor een verwarmende ovenschotel, zoals deze cottage pie. Puur comfort food en bovendien zat er flink wat groente in verwerkt. Ik maakte een bloemkoolstamppot met kaas als bovenlaag en daaronder een iets zoetige gehaktsaus. Laat de worchestershiresaus niet weg; dit maakt de saus echt af! Het geeft dat zoetige en tegelijkertijd iets zure smaakje.

Cottage pie met bloemkoolstamppot
Recept voor 4 personen

Gehaktsaus:
olijfolie
1 grote ui, gesnipperd
2 tenen knoflook, gesnipperd
150 gr (winter)wortel, in zeer kleine blokjes
250 gr champignons
2 tl tijm
600 gr rundergehakt
150 ml bouillon (tuinkruiden-, runder- of groentenbouillon)
300 gr tomaatstukjes (eventueel van verse tomaten, maar dan wel ontveld)
1 klein blikje (70 gr) geconcentreerde tomatenpuree
120 ml rode wijn
een paar scheutjes worchestershiresaus (onmisbaar!)

Pureelaag:
800 gr kruimige aardappelen, geschild en niet te grote stukken gesneden
500 gr bloemkool in roosjes
50 gr roomboter
warme melk
zout
100 gr geraspte (belegen) kaas

Fruit de ui een minuut of 8 in een scheutje olie, zonder het te laten kleuren. Voeg de knoflook toe en fruit nog eens 1 minuut. Voeg dan de wortel, champignons en tijm toe, draai het vuur iets hoger en laat dit 5 minuten bakken. Het gehakt kan je het beste apart in een koekenpan bruin bakken, omdat het bij het uimengsel eerder gaar zal stoven, dan bakken. Wanneer het gehakt bruin is, kan je het toevoegen aan de pan met het uimengsel.

Voeg dan ook de bouillon, tomatenpuree, wijn, worchestershire saus en tomaatstukjes toe, en laat dit zachtjes pruttelen. Het moet een stevige gehaktsaus worden; voeg eventueel wat extra wijn of bouillon toe wanneer het te droog wordt.

Verwarm de oven voor op 180 graden (160 graden hetelucht).

Breng de aardappelstukjes en bloemkool samen aan de kook in een laagje water met zout en kook ze gaar. Giet het af en stamp de groente fijn. Voeg de boter toe en roer de stamppot smeuïg met wat warme melk. Roer er daarna 50 gram van de kaas doorheen.

Schep de gehaktsaus in een ovenschaal en dek dit af met een laag stamppot. Verdeel er de resterende 50 gram kaas over.

Laat het in 20 minuten in de oven bruin worden. Als je haast hebt, kan je het ook direct even onder de grill zetten.

Oordeel van het smaakpanel: Dit ging er zeer soepel in.

Pizzabroodjes

Dit is meer een idee dan een recept. Je hebt dezelfde ingrediënten nodig als voor een pizza, bijvoorbeeld deze voor het deeg en de saus, maar je zet het iets anders in elkaar:

Rol het gerezen deeg uit tot een brede lap van niet dunner dan 1 cm dik.

Smeer de tomatensaus erop.

En het beleg.

Vergeet vooral de kaas niet.

Rol de lap op.

Snijd de rol in plakken van ongeveer 2 cm dik.

En leg ze op een bakplaat. Laat dit verder rijzen met een theedoek eroverheen tot ze een keer zo groot zijn geworden.

Bak ze af op 200 graden tot ze gaar en bruin zijn.

Heerlijk met een kopje soep…

Oordeel van het smaakpanel: er zit meer brood aan deze 'pizza's' dan bij een platte pizza, dus de gewone pizza wordt lekkerder gevonden. Maar al met al zeuren ze er niet over. Het soppen in de soep vinden de dames erg leuk, maar daar blijft het ook bij. De gesopte onderdelen moeten worden weggegooid. Zonde...

Tupperware chorizo

Er is eigenlijk geen reden waarom je niet zelf rauwe chorizo kan maken, maar erg voor de hand lag het ook weer niet. Toch vond ik dit recept van de River Cottage opvallend. Mooie naam natuurlijk ook. Tupperware chorizo. Daar viel ik eerst voor.

Ik heb het nu een aantal keer gemaakt en het resultaat smaakt inderdaad precies naar chorizo. Het zijn geen worsten, laat staan stevige worsten die je in plakken snijdt, maar stel je eens voor wat je allemaal met rauw chorizo-gehakt kan doen. Balletjes gehakt, rul gebakken chorizo, vulling voor hartige taarten… Dit is geen slecht recept om in je repertoire op te nemen.

Ik heb het ook gemaakt met een pond gewoon half-om-half gehakt en dat levert briljante balletjes op. Vrij heftig, maar de kinderen eten het gewoon.

Tupperware chorizo

Bron: River Cottage Every Day van Hugh Fearnley-Whittingstall

Aangepast voor 1 pond, het origineel ging uit van 700 gram vlees. Ook gebruikte ik de paprikapoeders die al in mijn kast stonden:

500 gr varkensschouder, gemalen

1 afgestreken el zoet, gerookt paprikapoeder

2 tl heet, gerookt paprikapoeder (heb ik vervangen met 1 tl chili- + 1 tl mild paprikapoeder)

1 dikke teen knoflook, fijn gesnipperd

1,5 (opgehoopte) tl zout

1 tl venkelzaad

½ tl cayenne (heb ik weggelaten)

35 ml rode wijn

zwarte peper naar smaak

Meng alles door elkaar. Gaar een klein stukje gehakt in de pan of de magnetron en proef of je de kruiden nog moet aanpassen. Laat het mengsel dan minimaal 24 uur afgedekt in de koelkast staan. Volgens het boek kan je het 2 weken bewaren in de koelkast, maar dat lijkt me persoonlijk wat lang.

 

Oordeel van het smaakpanel: ze hebben inmiddels gebakken gehaktballetjes op en waren zeer te spreken. Het is niet waar dat kinderen niet van stevige smaken houden, als het maar lekker is.

 

 

 

Vlierbessenazijn

Best handig voor het inmaken, die bierflessen met beugel.

Nog een vluggertje met vlierbessen, want nu zijn ze er nog en het is bijna weekend. Ik kan vertellen dat jongens van 3,5 jaar oud prima bessen kunnen plukken, maar dat daarna wel de wasmachine aan moet. Kleine Chef heeft ook heel goed meegeholpen met alles in de tas te verzamelen.

Dit is een azijn met de kleur van bloed!

Vlierbessenazijn

voor ongeveer 700 ml azijn

500 gr vlierbessen

500 ml witte wijnazijn

100 tot 150 gr suiker

Maak de vlierbessen kapot door ze te prakken of te stampen. Schenk de azijn erop en zet dit 7 dagen afgedekt weg.

Breng de bessen met de azijn aan de kook, laat de bessen in enkele minuten stuk koken en zeef het. Vang het sap op. Misschien dat ik de volgende keer hiermee begin en dan pas 7 dagen wegzet, maar goed, zo werkte het op zich goed.

Voeg de suiker toe (de azijn is nog heet genoeg, dus het hoeft niet perse op het vuur). Ik was tevreden met 130 gr suiker op 600 ml azijn, maar proef het vooral even.

Giet het in een fles. Ik durf niets te zeggen over houdbaarheid, maar gezien de zuurtegraad en de suiker moet dit wel wat kunnen hebben.

Vlierbessen-perensiroop met kaneel en steranijs

Even een probeersel met een “herfstsiroop”. Ik hou zelf erg van steranijs, maar 2 stuks geven een vrij sterke smaak aan de siroop. Als een subtiele hint van anijs ook wel voldoende is, is één steranijs dus meer dan genoeg.

Vervang het perensap niet met appelsap! Appelsap bevat veel pectine en de siroop zou mogelijk gelei kunnen worden na het koken. Peer bevat heel weinig pectine.

Vlierbessen-perensiroop met kaneel en steranijs

Nodig:

vers geplukte vlierbessen

1 deel vlierbessensap

1 deel perensap (100% sap; geen nectar)

per liter sap (vlier en peer samen gemeten):

1 kaneelstokje

1 á 2 stuks steranijs

1 kg suiker

20 – 25 gr citroenzuur (voor de conservering, kijk eventueel nog even hier)

Doe de geplukte vlierbessen in een pan en was ze goed. Knip de grote stelen weg, maar laat verder de trossen gerust intact, want ze worden toch straks gezeefd.

Doe de bessen in een pan met een klein laagje water, zodat ze niet aanbranden, en breng dit aan de kook. Laat de bessen in enkele minuten stuk koken. Zeef ze en vang het sap op.

Meet het sap en voeg een gelijk deel perensap toe. Voeg nu per liter vlier/peer de andere ingrediënten toe. Het komt niet al te nauw; tot anderhalve liter kan je nog best met 1 kaneelstokje toe. Breng dit aan de kook en laat dit een kwartier zachtjes trekken. Draai het vuur uit en laat het nog een aantal uur of een nacht staan. Zeef het dan weer en breng het sap weer aan de kook. Laat de suiker en citroenzuur erin oplossen en giet het daarna in flessen.

Oordeel van het smaakpanel: ze zijn niet direct overtuigd. Morgen weer proberen.

 

 

Ananas met limoenmascarpone

Simpel, maar vreselijk lekker! De room is niet zo goed voor je, maar misschien maakt de ananas weer veel goed?!

Ananas met limoenmascarpone

recept voor 4 personen

1 verse ananas

250 gr mascarpone

sap + rasp van 1 limoen

3 el poedersuiker

Maak de ananas schoon (die ananasschillers zijn echt ideaal en dubbel en dwars hun geld waard) en snijd het in halve ringen of stukjes.

Roer de mascarpone los met het limoensap en rasp. Voeg de poedersuiker toe (gewone kristalsuiker zou niet goed oplossen en blijft dus korrelig).

Serveer de room op de ananas.

Oordeel van het smaakpanel: allebei lekker!

Ricottakoekjes

 

Het is al weer een week of drie geleden: de heetste dag van het jaar. Het was midden op de dag, de dames lagen op bed, en ik was eten voor die avond aan het maken. Gekkenwerk. Sta ik daar boven een heet fornuis…Maar ik wil met de kinderen naar het strand en ’s avonds moet er toch eten zijn. Eerst maar even ricotta maken.

Een half uur later kwam mijn jongste dochter in haar luier de keuken instappen. Ze kon de kom waarin de ricotta stond uit te lekken niet zien, maar ze rook hem wel. “Hm, lekker, kaas!” riep ze. Verbaasd keek ik haar aan. Dit moet er toch wel eentje van mij zijn, he?? Ik ben trots.

De ricottakoekjes aten Meneer en ik bij wat sla en een stuk pizza, maar ze kunnen als bijgerecht met veel andere smaken worden gecombineerd, doordat ze erg mild van smaak zijn. Er mag best een wat scherpere smaak tegenover staan, zoals de peperige rucola.

Ricottakoekjes
Bijgerecht voor 3 a 4 personen

500 gr ricotta (Ik maakte zelf ricotta van 1,5 liter geitenmelk, 200 ml slagroom en 5 el azijn. Kijk hier voor het recept. Dit levert ongeveer 500 gram, niet te droge, ricotta op)
1 el verse tijm, of iets minder gedroogde tijm
1 grote teen knoflook uit de pers
1 ei (L)
zout en peper
50 gr bloem
50 gr geraspte parmezaan

Ik had mijn ricotta niet te lang laten uitlekken, zodat het qua structuur goed vergelijkbaar was met supermarktricotta: stevig, maar goed schepbaar.

Meng alle ingrediënten tot een vochtig geheel. Je moet er hoopjes van in een koekenpan kunnen scheppen zonder dat het uitloopt.

Verhit olie in een koekenpan en schep er kleine hoopjes beslag in. Je kunt ze een beetje plat proberen te drukken. De koekjes zijn redelijk kwetsbaar tot ze aan beide kanten zijn gebakken, dus keer ze 1 keer voorzichtig. Bijvoorbeeld met een kleine spatel of een vork. Bak ze aan beide zijden bruin.

Oordeel van het smaakpanel: ze waren erg onwillig. Zeg maar koppig. Dochter Zus probeerde ze graag en lustte ze, maar die eet kaas uit alle hoeken van de wereld. Van een blauwe Shropshire tot manchego, dus ik had niet anders verwacht.

 

Salade van geroosterde paprika's

Tja. Wat zal ik zeggen? Het was pijnlijk en confronterend… Ik heb vandaag mijn food magazines verzameld die her en der opgestapeld lagen in de woonkamer en de gehele stapel staat nu naast te trap te wachten om naar boven te worden gebracht. In verschillende keren, want de stapel is ruim kniehoog. En dan denkt u nu dat het best meevalt, maar de verzameling is slechts van dit jaar. Van 8 maanden dus…

Er zit dan ook van alles tussen. Het gaat van Canadese tot Russische magazines, want bij iedereen die op vakantie gaat zit ik te bedelen om magazines, en dan kom ik zelf ook nog wel eens ergens. Met name mijn laatste tripje naar Engeland was licht gênant te noemen. Ik had zelfs een vriend met auto opgezadeld met de aangeschafte kookboeken, zodat mijn koffer voor het vliegtuig vrij bleef voor clotted cream, kaas en uhm… magazines.

En wordt er nog een beetje gekookt uit al die blaadjes en boeken??  Jawel hoor. Hieronder dan een geslaagde salade uit een M&S-boek (afgeprijsd naar slechts 3 pond, dat laat je toch niet liggen..?)

Het is salade van geroosterde paprika’s met mozzarella en zwarte olijven.

Paprikasalade

recept voor 3 a 4 personen

bron: Sensational Salads – een uitgave van Marks&Spencer

3 rode paprika’s

1 rode ui, in halve ringen

2 tenen knoflook, gesnipperd

olijfolie

100 gr zwarte olijven, in plakjes

100 gr mozzarella bolletjes (Bocconcini)

handje vers basilicum, in reepjes

2 el balsamicoazijn

zout en peper

Verwarm de oven voor op 190 graden (170 graden hetelucht).

Halveer de paprika’s en haal de zaadlijsten eruit. Leg ze met de binnenkant naar boven in een ovenschaal. Verdeel er de ui en knoflook over. Besprenkel met wat olijfolie en strooi er zout en peper over. Bak de paprika’s in 45 minuten gaar in de oven. Laat ze afkoelen.

Leg de paprika’s op een serveerschaal, samen met het vocht uit de ovenschaal. Verdeel er de olijven, mozzarella en basilicum over. Besprenkel met nog wat olie en de azijn. Laat dit minimaal 2 uur marineren in de koelkast, maar serveer de salade op kamertemperatuur.

Oordeel van het smaakpanel: echt niet… Dit is nog een brug te ver.