Hoisinballetjes van Yvette

Dit recept verscheen eerder in de Delicious kerst-editie van 2013, maar dan als hapje voor oudejaarsavond. Wij aten ze bij mijn peanut noodles en noodgedwongen moest ik wel een paar dingen aanpassen. Het origineel staat in de link hieronder.

Het zijn lekker sappige balletjes met veel hoisinsaus. Nog nooit hoisin geproefd? Het lijkt net pruimenmoes met een zuurtje en wat andere (Oosterse) smaakmakers, zoals knoflook, sojasaus en chilipeper. Het is zoet en hartig tegelijkertijd. Overigens komt er geen pruim in voor. Het lijkt er wel verdacht veel op en het wordt ook wel eens pruimensaus genoemd, maar toch is dat weer iets anders.

Hoisinballetjes van Yvette (van Boven)

Recept voor 3 a 4 personen
bron: delicious december 2013

500 gr rundergehakt

1 ei

4 el hoisinsaus + extra voor garnering (Oosters schap in de supermarkt of de toko)

1 tl vers geraspte gember

1½ el pittige mosterd

2 el ketjap manis

1 bosje peterselie , gehakt (Yvette gebruikt munt)

1 bosje koriander (20 gram), fijngehakt

ongeveer 75 gr vers broodkruim, panko of paneermeel

peper en zout

Kneed alle ingrediënten door elkaar (van de hoisin dus maar 4 eetlepels) en maak er balletjes van .

Yvette bakt de balletjes op een bakplaat in de oven (180 graden en 20 minuten lang), omdat dat waarschijnlijk wat handiger is op oudejaarsavond. Maar zoveel zijn het er nou ook weer niet en het past ook wel in de koekenpan. Ik bakte ze dus gewoon bruin in de pan. Wanneer ze klaar zijn, haal je ze van het vuur en schep je er nog een royale schep hoisin bij. Schud de pan en wentel de balletjes zo nog eens goed door de hoisin. Dat is alles.

Gemberkip met ketjap en groente

Ik wil niet zeggen dat het hier altijd geweldig gaat aan tafel, maar jawel: ze maken nog net geen ruzie om het laatste roosje bloemkool uit de pan (echt, alleen maar gekookt), ze eten groente bij de vleet, verbaasden ons laatst al met de stapel groente met gorgonzolasaus en nu dit weer. Deze ovenschaal ging nagenoeg schoon op. Weliswaar focuste Dochter Zus op de ‘bruine bonen’ (het waren kikkererwten in ketjapmarinade) en Kleine Chef juist niet, maar samen hebben ze het keurig verdeeld. Nou, en daar mag ik best wel even mee in mijn nopjes zijn…

Het detail doet het hem hier: de groente die gaar wordt in een smakelijke marinade, de kip die op het laatst nog een laagje van marinade en peterselie krijgt. Het maakt deze schotel tot net iets meer dan gewoon ‘groente met kip’. Goed recept!

Gemberkip met ketjap en groente

bron: Lecker september 2014

recept voor 4 personen

20 gram verse gember

4 tenen knoflook

120 ml ketjap manis

zwarte peper

6 el olijfolie

4 kipfilets

1 blik kikkererwten (400 gr)

1 rode (punt)paprika

2 courgettes (zo’n 500 gr)

5 takjes (gladde) peterselie

Maak de marinade: rasp de gember fijn (heeft u nou al zo’n mooie Microplane?) en hak de knoflook heel fijn. Als je wel een Microplane of iets dergelijks hebt, rasp je die knoflook ook gewoon erop. Voeg dit toe aan de ketjap, samen met wat gemalen peper, 4 el olie en 3 el water. Uiteindelijk heb je zo’n 240 ml marinade.

Verwarm de oven voor op 200 graden (175 graden hetelucht).

Bak de kipfilets 4 minuten per kant in de resterende 2 el olie. Ondertussen de groente snijden: snijd de paprika in repen en de courgette in ‘sticks’. Doe deze in een flinke ovenschaal, samen met de uitgelekte kikkererwten. Voeg de helft van de marinade toe aan de groente.

Haal de kip uit de pan, kerf ze aan 1 kant met een mes goed in, en verdeel weer de helft van de marinade over de kip (je bewaart de andere helft weer) en zorg dat de ingesneden stukken ook goed ingesmeerd worden. Het restant van de marinade wordt onverhit gegeten, dus wees voorzichtig met de rauwe kip. Je kunt het restant beter vooraf in een ander kommetje gieten. Leg de kip op de groente en schuif het in de oven. Laat het 20 tot 25 minuten bakken. Wanneer de courgette beetgaar is, is de rest ook wel goed.

Ondertussen de peterselie fijnhakken en mengen met de resterende marinade. Wanneer de groente en kip gaar zijn, haal je het uit de oven en verdeel je de peterselie over de kip.

Lekker met brood en kruidenboter, friet of aardappelpuree.

Wortelkoekjes met gorgonzolasaus

In totaal zette ik anderhalve kilo groente op tafel. Ik hield mijn hart vast, maar ik kwam met een sterk wapen: gorgonzolasaus. Mijn kinderen worden daar namelijk een beetje week in de knieën van. En het klopte: we hebben elkaar moeten aankijken voor de laatste restjes. Uiteindelijk mocht Kleine Chef het laatste roosje broccoli door de gorgonzolasaus sleuren. Alles was op, tot de laatste kruimel.

Goh.

Ben er nog stil van.

Want de dag daarvoor hadden ze ook al een ovenschaal vol groente leeg gemaakt, maar daarover meer in het volgende blog.

Ik maakte een soort wortelkoekjes, haast gnocchi eigenlijk, gemaakt van voornamelijk wortel, en daarbij kwam een grote pan gewokte groene groente. En de saus natuurlijk. Wie zin heeft in iets pittigers zou in plaats van gorgonzola ook kunnen uitwijken naar een tikka masalasaus, samen met een kommetje rijst. Breng de koekjes dan ook op smaak met wat kaneel, garam masala, korianderpoeder, komijn of andere kruidige smaken. In plaats van peterselie is vers korianderblad ook erg lekker.

Wortelkoekjes met gorgonzolasaus

recept voor 3 a 4 personen

Voor de wortelkoekjes:

500 gr geschilde wortels

25 gr roomboter

zout

2 eieren (M)

1 el sesamzaadjes

125 gr bloem

ruime hand gehakte peterselie

olie om te bakken

Voor de saus:

1 ui, zeer fijn gesnipperd

1 teen knoflook

olie of boter om te bakken

150 gr gorgonzola

200 ml crème fraiche (nou vooruit, light zou kunnen)

zout

1 volle tl aardappelzetmeel of maïzena

Verder aten wij er roerbakgroenten bij (in dit geval broccoli, paksoi en sperziebonen, waarvan ik de broccoli en bonen wel even had geblancheerd om ze op weg te helpen), geblust met een scheut droge sherry en een beetje worchestershiresaus.

Snijd de geschilde wortels in stukjes. Verhit de boter in een pan, voeg de wortel toe, samen met een scheutje water. Laat dit afgedekt op het laagste vuur smoren tot het volledig gaar is. Afhankelijk van de grootte van de stukken duurt dit 20 tot 30 minuten.

Stamp de wortels, zonder het vocht in de pan, fijn tot een puree. Breng op smaak met zout. Voeg de eieren, sesam, bloem en peterselie toe. Roer dit tot een deeg (qua consistentie heeft het wat weg van brooddeeg; als je een klontje vormt, houdt het net zijn vorm. Voeg desnoods een beetje water of bloem toe, tot je tevreden bent).

Verhit olie in een koekenpan (of twee; ik kreeg het precies in 1 grote pan) en vorm met twee eetlepels quenelles van de massa. Of schep gewoon hoopjes in de pan, als je de quenelles niet ziet zitten. Bak ze aan beide kanten bruin.

Voor de saus ondertussen: fruit de ui en knoflook op heel laag vuur (10 minuten) in wat olie of boter. Laat de kaas erin smelten en voeg de crème fraiche daarna toe. Roer het glad. Breng op smaak met zout. Roer het aardappelzetmeel of de maïzena los met een beetje koud water en voeg het toe aan de saus. Roer goed door en laat het iets binden.

Probleempje

bron: thehonesttoddler.com

Ze vergeten nog 'tripping over toys that toddler placed behind your feet'.

Hamburgers met hummus en uien-harissa relish

De definitie van het begrip ‘flexitariër’ is zelf ook vrij flexibel: zo ben je volgens www.flexitarier.nl al in dit hokje te plaatsen als je per ongeluk een dag in de week geen vlees of vis eet. Dus wie op zaterdag snel een eitje of frietje bakt om van dat vervelende koken af te zijn, mag zich al trots op de borst kloppen. Goed bezig hè? Vandaar dat de site ook tevreden stelt dat maar liefst 86% van de Nederlanders gedeeltelijk vegetarisch eet. Tja, dat lijkt me wat kort door de bocht. Zo is een grote groep Hollanders flexitarisch bezig zonder zich daar ook maar bewust van te zijn. En zolang de kookbladen nog uitgaan van de omnivoor als grootste groep, zal het wel meevallen met de goede bedoelingen van het Nederlandse volk. Vooral de Allerhande vind ik elke keer weer magertjes: soms ontbreekt het geheel aan vega recepten of je moet het doen met een schoteltje gewokte groenten. Doe nou eens iets meer, jongens... En nee, dan heb ik het niet over die eenmalige 100% vega excuusuitgave.

Op andere websites zijn ze iets kritischer. Voor hen ben je een flexitariër wanneer je overwegend vegetarisch eet, en slechts af en toe vlees nuttigt. Misschien zelfs alleen wanneer het zo uitkomt met etentjes buitenshuis. Wanneer je schoonmoeder varkenshaas met roomsaus serveert, dan eet de flexitariër dat braaf op. Ook al zouden ze zelf niet meer zo snel een varkenshaas kopen.

Ook het gebruik van weinig vlees past in dat rijtje, waarbij vlees wordt gebruikt als smaakmaker in plaats van hoofdbestanddeel. Bijvoorbeeld door een lasagne voor 4 personen op te leuken met een onsje gerookt spek.

(Biologisch) vlees als accent of traktatie: ik blijf ervan overtuigd dat wanneer meer mensen er zo tegenaan zouden kijken, de wereld er al heel anders uit zou zien. Vegetarisme is heel nobel en veganisme is een eerbiedwaardig principe, maar wat mij betreft doet bewust eten ook al veel voor de wereld. Neem nou die hamburger hieronder. Er is werkelijk geen enkele reden meer te bedenken waarom je daar geen vleesloos alternatief voor zou gebruiken, nu er briljante vervangers voor te koop zijn.

Bovenaan de lijst staat nog steeds de Tivall Burger Deluxe (AH verkoopt ze), hoewel die wel wat klein zijn. Goede smaak, goede structuur. Beslist mijn favoriet. Ook de hamburger van De Vegetarische Slager (in steeds meer supermarkten te koop, in de diepvries) heeft een geweldige structuur, maar zou iets minder gekruid mogen zijn (proef ik nou ontzettend veel nootmuskaat?). En je kunt ook prima zelf een stapel vega hamburgers maken, die je ook goed kunt invriezen, maar dat komt hier later nog wel eens voorbij.

Jawel, de hamburger van 100% rundvlees is ook lekker, maar je moet ergens beginnen met een betere wereld en dat wordt steeds makkelijker. Die hamburger is gewoon goed te vervangen. Ik ga zelf in ieder geval steeds meer om. Ik ben dus zo’n tevreden flexitariër, die grotendeels vegetarisch eet, maar de spekjes (nog?) niet kan laten staan.

Hamburgers met hummus en uien-harissa relish

Goed, een hamburger. Een recept is het amper: snijd een paar hamburgerbroodjes doormidden, bak enkele hamburgers gaar. Voordat je de hamburger op het broodje legt, schep je er eerst een flink lepel hummus op. Dan de hamburger en tenslotte een relish van ui en harissa. Niemand die het dan nog over de McDonalds heeft, hoor.

Uien-harissa relish

voor 5 a 6 broodjes:

olie of boter

3 uien, in halve ringen

1 el bruine basterdsuiker

1 rode gegrilde paprika uit pot, in reepjes

harissa naar smaak

Fruit de uien in wat boter of olie, en laat ze daarbij licht kleuren.  Voeg daarna de suiker, paprika en harissa toe. Laat dit nog eens een minuut meebakken. Voeg eventueel een beetje water toe wanneer het te droog is. 

Harissa is een saus van rode pepers en bevat vaak ook tomaten, knoflook en specerijen als komijn en korianderpoeder. Het is niet loeiheet, maar wel lekker aromatisch.

Khoresht fesenjan – (vegan) Perzische stoofpot met granaatappel en walnoot

De Iraanse buurvrouw had haar bedenkingen toen ik op de eerste tropische zomerdag van het jaar een winterse fesenjan ging maken en bij haar nog even de laatste tips kwam losweken. (nb. dat was 18 juli; ik heb het recept dus nog even opgeschort voor jullie, maar laat het nou net gaan regenen dit weekend. Komt dat even mooi uit.)

“Eh, dat eten wij in de winter, hoor” zei ze, “Het is winterkost. En het ziet er trouwens heel onsmakelijk uit. Bruin en nat.”

Juist. Was het dan wel lekker? Ja, dat wel. Maar ze liet het door haar moeder maken, want de buuf is meer een kandidaat voor ‘Perzisch in 15 minuten’. Een tip had ze wel: haar moeder deed niet moeilijk over de granaatappelsiroop, want je had hier in Nederland weinig keuze, het is duur en je kunt het prima vervangen met appelstroop en een scheutje azijn. De bedoeling is namelijk dat het zoetzuur smaakt.

Dat van die stroop klopt wel. Bij ‘mijn’ Turk vond ik met moeite 1 soort, terwijl zoete en zure varianten bestaan. Toevallig was dit de goede, want hij was behoorlijk zuur. Anders had ik er wat azijn aan moeten toevoegen.

Fesenjan is een makkelijke Perzische stoofpot, welke tegenwoordig veel met kip wordt gemaakt. Maar feitelijk kan je elke soort vlees of groente gebruiken. Het gaat namelijk om de saus wat een mengsel is van de granaatappelsiroop en gemalen walnoten. Dat laat je samen 2 uur langzaam koken, waardoor de noten hun olie loslaten en de saus mooi diepbruin wordt. Het vlees laat je er daarna in garen. Maar je kunt het ook veganistisch maken met blokjes zoete aardappel, pompoen, aubergine, etc. Ik maakte een combi van kip en zoete aardappel.

De smaak lijkt veel op ons Limburgse zoervleis, maar dan met walnoten erbij. Het zoetzure is alleen iets waar je, net als bij het zoervleis, misschien aan moet wennen. De siroop is ook echt meer zuur dan zoet. Het is inderdaad vast prima na te maken met appelstroop en een flinke scheut gewone azijn.

Khoresht fesenjan – (vega) Perzische stoofpot met granaatappel en walnoot

Kan veganistisch worden gemaakt met pompoen, zoete aardappel, etc

Recept voor 4 personen

Bron: Bottom of the Pot

250 gram gepelde walnoten

500 ml water

175 ml zure granaatappelstroop/siroop (of ‘pomegranate molasses’, ‘grenadine molasses’) –of vervang dit met appelstroop en wat azijn (zie boven)

1/2 tl kurkuma

1 tl zout

1/2 tl kaneel

800 gr kip(filet), in stukjes - of vervang dit (gedeeltelijk) met een stevige groente, zoals pompoen

eventueel granaatappelpitjes om te garneren of verse, gehakte koriander

gemalen peper

eventueel honing of azijn om de smaak aan te passen; hangt ervan af hoe de smaak is van de granaatappelsiroop

Vermaal de walnoten in een keukenmachine tot behoorlijk fijn. Het wordt niet een droog meelachtig poeder, zoals bij amandelen. Het is natter. Maar maal het niet te lang, want dan vermaal je het tot een soort ‘pindakaas’ wanneer de olie los laat.

Meng het walnotenmeel met de 500 ml koud water.

Verhit een stoofpan en giet hierin de granaatappelstroop, zout en kurkuma. Zodra de stroop begint te koken voeg je ook het walnoten/watermengsel toe. Laat dit 5 minuten rustig doorkoken en draai het vuur dan helemaal laag zodat het slechts zachtjes suddert. Laat het zo twee uur zonder deksel staan. Voeg elk half uur een scheut water toe, omdat de saus anders teveel indikt en snel zal aanbranden. Roer het ook regelmatig door, om aanbranden te voorkomen. Je zult wel zien dat de saus steeds bruiner wordt. Als er veel olie uit de noten komt, kan je dat eraf scheppen,maar bijmij viel dat wel mee en ik heb het zo gelaten.

Na twee uur de kaneel toevoegen en proeven wat het verder nodig heeft: zout, azijn, meer stroop, of juist honing (of bruine suiker)? Maak het zo zuur of zoet als je wilt.

Voeg daarna de groente of kip toe en laat dit in de saus garen. De zoete aardappel en kip hebben ongeveer 45 tot 60 minuten nodig in een sudderende saus. Houd de dikte nog steeds in de gaten en voeg waar nodig weer water toe. Roer regelmatig.

Serveer het bij rijst en garneer met granaatappelpitjes of verse koriander. Ik vond een schep Turkse (of Griekse yoghurt) erbij lekker om de smaak iets te verzachten.

Oordeel van het smaakpanel: juist. Kleine Chef at alles met smaak op, Dochter Zus moesten we wakker maken voor het eten en die heeft eerst luidkeels haar ellende verkondigd voordat ze alleen kale rijst ging eten. En Dochter Zo had een keelontsteking en hield het bij antibiotica. O ja, en Meneer zette, ter voorbereiding van een kampeeruitje op Jan Mayen, een zak met hutspot op tafel, die gedroogd was, maar zich ontpopte tot een smeuïge stamppot na 10 minuten in heet water geweld te hebben. Daarna was het een wanstaltige hap; mogelijk het vieste dat ik ooit at. Ik heb medelijden met kampeerders die daar 20 stuks van in hun rugzak hebben zitten.

NB. Er zijn ook snellere recepten van fesenjan, bijvoorbeeld hier en hier, maar ik geloof wel dat langzaam sudderen het beste uit deze stoofpot haalt.

Ratatouille salsa met geitenkaascrème + spinaziecakejes

De vakantie zit erop. En.... het was eerlijk gezegd fijn om een maand niet te bloggen. En verhelderend. Wat hield ik veel tijd over! Want wil je tegenwoordig nog een beetje in the picture komen met je blog, dan moet je niet alleen dagelijks bloggen, maar ook aanwezig zijn op Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest, Google Plus, verschillende fora, en nog een paar andere websites met beduidend minder bezoekers... En dat kost tijd, heel erg veel tijd. Een blog gaat vaak 24/7 door. Ik doe dit nu bijna vier jaar, ben 438 blogposts verder en ook al vind ik het heerlijk, ik voel steeds meer dat er ooit een einde aan gaat komen.

Toen ik vier jaar geleden begon leek bloggen bijna dood te zijn. Het was ouderwets en ik had het idee dat ik achter de feiten aanliep. Er waren krap 70 blogs die zich met eten bezig hielden en die werden ook nog niet eens met dezelfde frequentie geüpdate. Het was niet eens moeilijk om daartussen in de top 20 te komen. Maar gek genoeg kwam er twee jaar geleden een tweede blogpiek, sterker nog, bloggen ontplofte! Binnen enkele maanden groeide het aantal bloggers uit tot minimaal 400 Nederlandstalige foodblogs, als het er al geen 500+ zijn op dit moment. En dat zie ik terug in de statistieken; die dalen. Want jullie kunnen niet alles lezen, jullie moeten je tijd ook verdelen, en er zijn een heleboel leuke blogs te vinden… Tegelijkertijd wil ik me helemaal niet bezig houden met die statistieken. Ik wil gewoon schrijven en koken. Wie dat leuk vindt, komt hier langs en anders moet het ook goed zijn. Dat het zo in de praktijk niet altijd werkt, zie ik op mijn slappe momenten waarin ik mij afvraag waarvoor ik het allemaal doe. Tenslotte wil je in ruil voor die 24/7 wel zien dat iemand het ook daadwerkelijk leest. Maar dat idee moet ik opzij zetten. 

Ondertussen heb ik nog een waslijst aan recepten klaar staan, die stuk voor stuk blogwaardig zijn, en toen ik gisteren een fantastische vega taco met halloumi had gemaakt, kon ik het toch niet over mijn hart verkrijgen om dat niet te fotograferen. Dus; voorlopig ga ik nog even door, maar ik kan me voorstellen dat ik het bloggen ooit over een andere boeg ga gooien. Misschien ga ik me meer toeleggen op die blogs die ik zelf het leukste vind. Dat zijn de uitgebreide stukken, mijn ‘projecten’. Chef Mama vs The Real Thing, het Kookboekenmuseum en Kookhulp, maar ook de blogs waarin ik de klassiekers of basisrecepten wat verder uitdiep. Een blog gaat ooit dood, maar nu nog niet. Ik zou echt in een gat vallen als ik nu zou stoppen. :D 

O ja, en heb je al gezien dat je je kunt inschrijven voor de beknopte Eerst Koken nieuwsbrief? Dan blijf je tenminste altijd op de hoogte. Bloglovin (is gratis) werkt trouwens ook erg fijn. Ik krijg elke morgen een mailtje van ze, met daarin links naar alle blog updates waarin ik geïnteresseerd ben. Ik vind het een efficiënte manier om op de hoogte te blijven zonder dat ik er langer dan 5 minuten mee bezig ben. Misschien dat ik al die social media dan ook eens kan laten voor wat het is.

Maar voor nu: 'back to business'. Want ik ben trots. De laatste tijd blijkt steeds meer dat ik geen groente meer hoef te verstoppen voor de kinderen (nu 4 en 5). Braaf eten ze allerlei kale groente, in grote stukken, in plaats van het snipperwerk dat ik eerst hanteerde. Kleine Chef at ook al een salade en vroeg daarna om meer… Hij vond de salsa van hieronder bijvoorbeeld, feitelijk een soort koude ratatouille, helemaal super. J

Hij at hem alleen niet in zo’n glas met room erop, maar met spinaziecakejes, waarvan het recept ook hieronder staat. Eerst maar eens dat glas. Het kan doorgaan als voorgerecht, maar wij aten het uitgebouwd met wat andere hapjes als hoofdgerecht.

Ratatouille salsa met geitenkaascrème

Recept voor 6 personen als voorgerecht (waarbij je zeker salsa zal overhouden)

Voor de salsa:

olijfolie

1 rode paprika

1 aubergine

1 courgette

2 tomaten in blokjes, zonder sap

1 teen knoflook, uit de pers

1 kleine ui, gesnipperd

1 volle el kappertjes

2 el pijnboompitjes (25 gr)

handje basilicum in reepjes

zout en peper

1 el azijn

Snijd de groente in plakken en gril deze in de grillpan of bak ze in een koekenpan. Snijd ze daarna pas in zeer kleine blokjes. Als je het eerder al snijdt, wordt het een prutje bij het bakken. Fruit de gesnipperde ui ook gaar.

Voeg daarna alles samen in een schaal en laat het even op elkaar inwerken. Serveer het op kamertemperatuur.

Voor de geitenkaascrème:

150 gr zachte geitenkaas

200 gr crème fraiche

zout

pureer dit simpelweg samen tot een gladde, dikke saus.

Voor de knoflookcroutons:

enkele sneetjes witbrood

2 tenen knoflook

olie om te bakken

Snijd de knoflook doormidden en wrijf het brood ermee in. Hoe steviger het brood, hoe beter dat natuurlijk gaat. Snijd het brood daarna in kleine blokjes. Dat mag nog best iets kleiner als wat je hier op de foto ziet; dat zal wat soepeler eten.

Bak het brood in een beetje olie in een koekenpan bruin en knapperig. Laat de croutons niet te lang liggen, zodat ze lekker knapperig zijn bij het eten.

Maak nu een glas op met de salsa, room en croutons.

Goed. Dan die spinazietaartjes, met dezelfde salsa. Omdat ze niet zo mooi ogen, mogen ze niet bovenin dit bericht staan, maar dat is wat gemeen, want het zijn eigenlijk erg dankbare taartjes. Het oogt misschien niet als het mooiste wat u dit jaar tot nu toe zag, maar laat je niet bedriegen. De taartjes smaken zacht en smeuig als een omeletje met spinazie en de salsa voegt daar wat brutalere smaken aan toe. De knapperige ham mag erbij voor het kraak-effect. Wie het vegetarisch wil houden, kan er ook goed een dun plakje geroosterd brood, zoals melbatoast, bij leggen. Of wat simpele bruschetta. Of wat plakjes gekookt ei. Puree van cannellinibonen… Tomatensalsa… Groentechips. Nou ja, u ziet, even vrij associeren en je verzint het zelf wel.

Mijn schoonmoeder maakt deze spinazietaartjes wel eens voor logerende kinderen, maar zij gebruikt gehakte diepvriesspinazie. Daarmee maak je geheel groene cakejes, maar ik wilde ze er iets serieuzer uit laten zien en nam verse spinazie waar ik heel even het mes door haalde.

Spinazietaartjes met ratatouille salsa en krokante ham

voor 12 taartjes

Voor de taartjes:

450 gr verse spinazie, gehakt / of een pak van hetzelfde gewicht uit de diepvries. Knijp dat wel even goed uit na het ontdooien

6 eieren (L)

peper en 1 tl zout

2 tl kerriepoeder en 2 tenen knoflook, gesnipperd

1 volle tl mosterd

175 gr geraspte belegen Goudse kaas

en een muffin-bakvorm

Laat de verse spinazie in een grote koekenpan slinken in een beetje olie. Laat desnoods even uitlekken.

Klop de eieren los en meng de rest van de ingrediënten erdoor, Verwerk het direct, want anders kan het beslag dunner worden. Vet een muffinvorm met 12 holtes in en giet het mengsel erin tot net onder de rand. De taartjes souffleren iets en het kan wat overlopen, dus zet ze op een bakplaat.

Bak ze in ongeveer 25 minuten gaar in een voorverwarmde oven van 200 graden (180 graden hetelucht)

Voor de ham; bak 2 plakken rauwe ham per persoon in een drupje olie krokant. Ze mogen weer afkoelen, terwijl je de rest bakt.

En serveer hier dezelfde ratatouillesalsa bij als hierboven staat.

  

Vond je dit bericht leuk? Deel het dan aub op Facebook of Twitter via de knoppen hieronder!