Zalm met avocado-mangosalsa

Hier moet je eigenlijk mensen voor uitnodigen, zo lekker is het.

Wij aten het met aardappels uit de oven en sla uit eigen tuin. Het liefste graag ook nog met een glas koele, witte wijn ernaast, en uiteraard zit je buiten, aan de tuintafel. Voor toe heb ik ook nog wel iets passends: een aardbeiendessert met Griekse yoghurt en gember.

Zalm met avocado-mangosalsa

Recept voor 4 personen

voor de salsa:

1 kleine, rijpe avocado (ongeveer 100-150 gram schoongemaakte avocado), in heel kleine blokjes

1 kleine mango (of ongeveer 200 gram schoongemaakte mango) , in heel kleine blokjes

1 klein rood uitje, zeer fijn gesnipperd

1 kleine tomaat, in heel kleine blokjes

2 el gehakte verse koriander

sap van ½ kleine citroen, of 1 limoen

een stukje rode peper, gesnipperd, maar een theelepel sambal oelek volstaat ook prima

zout naar smaak

verder:

4 stukken zalmfilet

olijfolie

zout

Wanneer alles voor de salsa in mooie kleine blokjes is gesneden, hoef je het alleen maar om te scheppen en het is klaar. Maak het niet te lang van tevoren, omdat de avocado bruin kan kleuren. Dek het in ieder geval af en bewaar het op kamertemperatuur (anders is het straks te koud bij de vis).

Bak de zalmfilets in wat olie gaar en iets bruin (ongeveer 4 á 5 minuten per kant).

Serveer de zalm met de salsa erbij. Garneer eventueel met iets koriander.

 

 

 

Aardappels uit de oven

Na een bakblog (oeps) kreeg ik deze maand een glutenvrij blog (ai…) toegewezen voor de foodblogswap (foodbloggers koken en publiceren recepten van een door hogere hand toegewezen blog). Het gaat erom dat je uit je comfort zone wordt gehaald en ik moet zeggen dat ze dat aardig lukt. Ik heb een aantal recepten overwogen van het blog Kook De Wereld Rond, maar wij leunen hier nogal op gluten, om niet te zeggen dat de Eerst Koken-keuken is gebouwd van gluten, dus het viel niet mee. Ik ben dus fijn in mijn comfort zone gebleven, en aangezien ik zelf ook wat wilde schrijven over het bruin bakken van aardappels, koos ik het recept voor “Roasties”.

Tja, beetje aardappels bruin bakken, denkt u nu, dat kan mijn dochter van tien, terwijl ze met haar Nintendo speelt, en facebookt met vijf vriendinnen, maar dat onderschat u nu toch eventjes. Achter een goed gebakken aardappel zit namelijk een hele wetenschap.

Om te beginnen de aardappel zelf: op onze zaterdagmarkt staat een kraam met alleen maar aardappels. En een beetje knoflook. Meer hebben ze niet, maar ik vind het briljant. Tegenwoordig staat er op de zak in de supermarkt vaak niet eens meer welke aardappel er precies in zit. Dat is toch raar? Maar deze marktmannen (het zijn ook heel fijn van die tja, echte boeren, met handen als kolenscheppen, waarmee ze ook duidelijk de hele dag een beetje door die bakken aardappels graaien) hebben verstand van zaken. Je kunt ze voorleggen wat je gaat koken en dat pakken ze er direct de juiste knol bij. Kortom, ik koester die lui. En wat zouden ze u nu verkopen voor die gebakken aardappels? Dat luistert dus erg nauw: je moet iets kruimige aardappels hebben. Geen afkokers uiteraard, want die vallen uit elkaar, maar zeker ook geen vaste aardappel, want die blijven zo glad als een babybilletje en daar heb je niets aan. De iets kruimige aardappel kun je een beetje oprullen aan de buitenkant, zodat hij allerlei randjes en deukjes krijgt waar vet een knapperig korstje aan kan bakken. Wie wel eens een vaste aardappel heeft geprobeerd bruin te bakken, begrijpt wat ik bedoel. Dat is vrij zinloos. Nieuwe aardappels moet je maar reserveren voor een salade, want ze zijn bedroevend slecht in andere kunstjes dan simpelweg koken.

Een mooie grootte voor de stukken aardappel is een brok van twee happen groot. En snijd liever grote aardappels in stukken dan kleine heel te laten. Snijden geeft randjes en randjes worden knapperig.

Was de aardappels na het schillen, maar bewaar ze niet in water. Schil ze gewoon direct voor je gaat koken. Van bewaren in water worden ze te nat.

Verder schijnt het zo te zijn dat als je de aardappels twee dagen in de koelkast legt, ze mooier bruin bakken. Van kou worden aardappels zoet en dat wil je normaliter vermijden, maar in dit geval zou het een mooier korstje opleveren. Ik heb het zelf nog niet geprobeerd. Bovendien ga ik aardig georganiseerd te werk, maar dit gaat mij wat ver.

Aardappels uit de oven

recept voor 4 personen

1200 gram geschilde iets kruimige aardappels

4 -5 el olie (olijf- , zonnebloem- of arachideolie bv), of nog beter, twee royaal opgehoopte el eenden- of ganzenvet

zout

Zet de oven aan op 200 graden (180 graden hetelucht). Neem een flinke ovenschaal (een stalen braadslee is ideaal) en doe hier de olie of het vet in. Zet dit direct in de oven, zodat de schaal en het vet straks gloeiendheet zijn.

Snijd de aardappels in stukken van zo’n twee happen groot. Breng een grote pan met ruim water aan de kook. Als het kookt voeg je wat zout en de aardappels toe. Kook ze precies 6 minuten. Giet ze goed af en zet de pan terug op laag vuur. Schud met het deksel erop de aardappels nu rustig heen en weer, zodat de buitenkant een beetje kapot gaat en oprult. Misschien breekt er een stukje af, maar dat is niet erg. Haal het deksel er dan af en laat ze heel even droog stomen, zodat er geen vocht meer in de pan zit. Haal de braadslee uit de oven en schep de aardappels voorzichtig in het vet. Schep het door, zodat ze bedekt zijn met olie, leg ze in een enkele laag, en zet dit direct terug in de oven.

In totaal moeten ze zeker een uur bakken, maar het zal eerder vijf kwartier zijn, of in ieder geval tot ze prachtig goudbruin zijn. Na 30 minuten schep je ze eens om, en op het eind ook nog eens. Schep ze dan over in een schaal en bestrooi nog eens met (grof) zout.

Overigens kan je ook kloeke stukken ui en hele tenen knoflook meebakken. Of schep wat tijm of rozemarijn om met het vet. Of zout de aardappels als ze de oven in gaan.

Duitse käsekuchen

Naast mijn bed ligt het boek Mijn keuken in Berlijn van Luisa Weiss, ook de schrijfster van het foodblog The Wednesday Chef. In het boek beschrijft ze haar liefde voor eten en hoe ze er toe kwam om te gaan bloggen, en dat allemaal in een raamwerkje van liefdesverdriet en haar grote liefde, die in Berlijn op haar bleek te wachten. Dat leek mij een fijne combinatie voor een boek. Veel vrouwen lezen graag over de liefde, en als dat ook nog kan worden gecombineerd met wat lyrische beschrijvingen van lekker eten, dat zit je al snel goed. Het is dan ook een onderhoudend boekje geworden, maar ik wil niet zeggen dat je nu ter plekke naar de boekhandel moet rennen. Ik doe er nu al een paar weken mee, dus een pageturner is het niet. Maar zo af en toe komt ze met een recept dat mij aanmoedigt om mijn schort weer om te knopen. En verder is het simpelweg een plezierig verhaaltje om voor het slapen gaan te lezen.

Er was één recept uit het boek dat direct bleef hangen en dat was de Duitse käsekuchen; een ver familielid van de New York Cheesecake, maar dan gemaakt van magere kwark. Met andere woorden: luchtiger, minder zwaar, veel minder calorieën, minder schuldgevoel en als supersnel dessert klop je het in een oogwenk samen en de rest wordt gedaan door de oven. Er zit ook nog eens geen korst of bodem bij, dus het is echt niet meer dan alles samen roeren en bakken. Een makkelijk dessert voor als je snel iets moet maken, en het er uit moet zien alsof je er veel langer voor in de keuken hebt gestaan.

Ik heb hem ook gemaakt met stukjes abrikoos door het beslag, maar de taart werd er wateriger, losser en zelfs korreliger van, ook al was het fruit echt goed droog gedept. Dus ik houd het bij dit basisrecept en de toegevoegde waarde moet komen van het fruit dat je erop schept.

Duitse käsekuchen

Voor een springvorm van 23 of 24 cm doorsnede. Desnoods kan een ovenvorm waar je het dessert aan tafel uitschept ook.

boter en bloem voor de vorm

900 gr Franse, magere kwark

140 gr suiker

1 el vanille-extract (of vanillesuiker)

4 grote eieren (L)

3 el maizena (niet afgestreken, niet met een kop erop, maar iets ertussenin)

100 gr roomboter, gesmolten

2 el bloem (ik doe er wel een kop op, 2 flinke lepels bloem dus)

2 tl bakpoeder

geraspte schil en sap van 1 schoongeboende citroen

Verwarm de oven voor op 190 graden (170 graden hetelucht). Vet een springvorm van 23 of 24 cm in met boter en bestuif daarna de bodem en randen met bloem.

Klop in een kom alle andere ingrediënten tot een glad beslag, en giet het in de springvorm.

Bak de taart 50 tot 60 minuten in de oven, tot de bovenkant bruine plekken begint te krijgen. Het midden kan nog wat bewegen, maar zal verder opstijven bij het afkoelen. Volgens het boek is de taart na 45 minuten klaar en heel erg bruin, maar op dat moment is het bij mij nog niet eens helemaal gaar! Houd hem dus in de gaten, want elke oven is anders.

Laat de taart volledig afkoelen, voordat je de springvorm eraf haalt en aansnijdt.  Je kan er fruit opscheppen, zoals frambozen of aardbeien.

Oordeel van het smaakpanel: gemengde gevoelens. Taart klinkt altijd wel goed, maar de kinderen stelden zich er toch iets anders bij voor. Met slagroom en chocolade, vermoed ik. Ik vind het zelf een goed zomers dessert, vooral ook omdat het lekker licht is.

Linzenkoekjes Tikka Masala

Weet je wat lekker is in een worteltaart? Garam masala. Het Indiase mengsel van onder andere kaneel, korianderpoeder, komijn, anijs, gember is kruidig en wordt in principe vooral gebruikt voor hartige recepten, maar probeer het ook eens als vervanging van kaneel, en wanneer het kruidig mag zijn. Snuffel wel even goed aan het poeder, want er zijn veel verschillende varianten en er zijn ‘zoetere’ en kruidigere soorten. Ik nam laatst een pot uit London mee, waar ik in de supermarkt kon kiezen uit meerdere soorten, zelfs binnen één merk dat mildere en hetere mengsels maakt.

Maar dan nu iets hartigs, daar is het tenslotte voor bedoeld. Deze vegetarische koekjes zijn verrassend stevig en vullend. De saus is geurig en romig en ik was er zeker mee in mijn nopjes. Er hadden misschien iets meer specerijen in gekund, maar dit is het originele recept. Ik nam een milde soort mee uit London, maar voor dit recept mag het wel wat pittiger zijn. De hoeveelheid saus heb ik wel aangepast, want ik was uiteraard benauwd dat er niet genoeg zou zijn, maar er was zat. Meer dan zat. Veel te veel eigenlijk. Ik heb toch de ruime hoeveelheid aangehouden, want te weinig saus is maar ellendig.

Linzenkoekjes Tikka Masala

recept voor 4 personen

bron: Food52 website

Voor de linzenkoekjes:

250 gr gedroogde linzen

½ ui, gesnipperd

1 el geraspte verse gember

1 el verse koriander, gehakt

2 tl garam masala

50 gr bloem

1 ei (L)

1 tl zout

Voor de saus:

1 ui, gesnipperd

400 ml passata (tomatensaus)

180 ml slagroom

180 ml yoghurt

1 tl kaneel, 1 tl kurkuma en 1 flinke el gehakt verse koriander

zonnebloem- of arachideolie

De koekjes:

Kook de linzen en uisnippers in ruim water en op laag vuur gaar (in ongeveer een half uur). Voeg aan het einde wat zout toe. Giet ze af en pureer ze in een keukenmachine als ze nog warm zijn. Ze zijn dan beter te verwerken.

Voeg de andere ingredienten voor de koekjes toe en meng het goed. Breng op smaak met zout en peper. Laat het dan enkele minuten staan zodat het meel vocht kan opnemen en probeer er dan balletjes van te draaien. Het is een vrij slap deeg, maar je moet er makkelijk balletjes van kunnen vormen. Voeg desnoods nog iets bloem toe. Maak 8 balletjes en druk ze plat tot dikke koekjes.

Bak de koekjes in olie in een koekepan bruin.

De saus:

Fruit de ui ondertussen in een hapjes- of braadpan tot het zacht is. Voeg alle andere saus-ingredienten toe,  meng het door en laat het zachtjes 10 minuten sudderen. Pureer het dan met een blender of staafmixer tot een gladde saus.

Serveer de koekjes met rijst en de saus.

Oordeel van het smaakpanel: de meningen zijn verdeeld en niet perse lyrisch. Het koekje vinden de kinderen wel okee, maar de saus wantrouwen ze. Ten onrechte. Die likte ik persoonlijk nog uit de pan.

Couscoussalade met makreel, appel en chorizo

Gerookte makreelfilets zocht ik. De dame bij de vishandel reikte al naar de gefileerde en gestoomde makrelen, maar het kostte best veel overtuigingskracht om haar ervan te overtuigen dat dat toch echt iets anders was van de gerookte exemplaren die ik zocht. Gerookte filets hebben een mooi bruin laagje. Gestoomde filets zijn alleen maar gestoomd. Haal ze ook liever op de markt of bij een visboer, in plaats van de supermarkt; ze zullen vast duurder zijn, maar ook veel beter. Zolang de visboer maar weet waar je het over hebt…

Couscoussalade met makreel, appel en chorizo

3 a 4 personen

bron: gebaseerd op een recept uit UK Delicious april 2012

175 gr couscous, geweld in bouillon, volgens het recept van de verpakking, en afgekoeld

75 gr (veld)sla

3 gerookte makreelfilets

1 flinke appel

150 gr chorizoworst, in plakjes (geen vleeswaar)

dressing van 4 el (sherry)azijn, 2 el olijfolie, zout en peper

extra azijn en olie voor de couscous

Bak de chorizo iets uit in zijn eigen vet en houd het daarna apart. Schep het meeste van het vet eruit. Maak de dressing in de nog warme pan. Een beetje van het rode vet van de chorizo daarbij is lekker.

Breng de couscous op smaak met een paar eetlepels azijn en olie. Schep het in het midden van een grote schaal of bord. Leg de sla erop en omheen. Trek de makreel in stukken en verdeel deze er ook over.

Snijd de appel in lucifertjes en verdeel over de sla. Leg de chorizo erbij en giet de dressing erover.

(Vega) Hollandse macaroni - instant nostalgie

Een tijd geleden verzuchtte iemand op twitter dat Nederland het enige land moet zijn waar het woord macaroni nog wordt gebruikt voor een compleet gerecht in plaats van gewoon een pastasoort, en het achterliggende idee was dat we een bekrompen volkje waren dat het Italiaanse gedachtengoed verkwanselde. Nou, die handschoen pak ik graag op. Op zich is het inderdaad een beetje raar, want we zeggen ook niet “we eten vanavond fusili”, maar Hollandse macaroni is meer dan een snelle hap. Macaroni is basisvoedsel, comfort food, redder in nood… Althans, dat KAN het zijn… Mijn moeder maakte vroeger, waarschijnlijk net zoals júllie moeders,  Hollandse macaroni voor mij. En dat was een pan vol vertrouwde elleboogjes, een zakje gedroogde groenten en blokjes Smac. Misschien deed ze er zelf nog een prei bij, dat zou kunnen. Ik deed er in ieder geval ruimschoots ketchup op en het was mijn lievelingseten. Ik smeekte of we het vaker konden eten, maar het was misschien ook een beetje ‘einde van de maand’-eten, hoewel ik dat toen nog niet begreep. Ik maak het nu ook weer voor mijn kinderen, zonder gedroogde groenten (wie doet dat nog? En belangrijker nog: waarom??) en zonder Smac, en ook zij vinden het heerlijk. Het ligt er een beetje aan wat er in de koelkast ligt, maar de basis bestaat uit een sofritto (gewoon een groentemengsel dat gefruit is) van ui, veel wortel en bleekselderij. Daarbij gaat knoflook, prei, gesnipperde paprika, misschien iets broccoli, courgette, of welke groente dan ook op mijn aanrecht belandt. Als alles zacht gestoofd is gaat daar veel passata, rode wijn, iets balsamico, wat knapperig gebakken rundergehakt en gerookt spek, en verse kruiden bij. Wat je ook doet; fout kan het niet gaan. Alleen daarom al moeten we de Hollandse macaroni in ere houden. En als je het goed aanpakt, ligt er altijd een voorraadje in de vriezer op je te wachten. Is dat even fijn; zo’n bordje instant nostalgie.

Maar goed, het huishouden is hier steeds meer ingericht op minder vlees en waar mogelijk tracht ik mijn vertrouwde gerechten ook om te bouwen. Er gaat niets boven uitgebakken spek, maar ja, praktische bezwaren, enzovoort… Is de vega versie beter? Nee. Maar ook niet slechter. Heel veel verschil proefde ik niet echt. Alleen het spek miste ik. Een beetje. Maar weet je, stel dat ik op zo’n grote pan 200 gram spek toevoeg en ik voed er 25 grote en kleine monden mee, dan is dat toch ook al een enorme vooruitgang?

Vegetarische Hollandse macaronisaus

Voldoende voor 1500 gram macaroni (vries de saus in porties in! Ik gebruik 700 gram saus voor 300 gram macaroni)

Voor de tofu:

400 gr tofu (zie het recept voor de voorbereiding)

4 tenen knoflook, gesnipperd

1 pak tomato fritto (Heinz 330 ml) – voor de marinade wordt 80 ml gebruikt

30 ml ketjap manis

Optioneel: 2 el sesamzaadjes

1 ruime el pindakaas

een scheut zonnebloemolie

Voor de saus:

flinke scheut zonnebloem- of olijfolie

2 uien

2 preien

4 flinke wortels

5 stengels bleekselderij

1 paprika

Passata (gezeefde tomaten) - 1500 of 1600 ml (afhankelijk van de grootte van de pakken) + het restant tomato fritto van de tofu

Optioneel: 2 volle el milde of pittige ajvar (paprikapuree)

2 glazen rode wijn

scheutje balsamico azijn

een takje verse rozemarijn en een paar takjes tijm (of desnoods 2 tl gedroogd van elk)

1 groente- of tuinkruidenbouillonblokje

een paar takjes platte peterselie

2 (liefst verse) laurierblaadjes

Tofu is een ster in het opnemen van andere smaken, maar we moeten het er wel een beetje voor mishandelen. Je koopt het als spons, gevuld met water, maar we willen er water aan ontrekken, zodat we er andere smaakmakers aan kunnen toevoegen. Je kunt de blokken tofu gewoon uitknijpen. Daarbij gaan ze kapot, maar dat geeft niet, want we gaan het toch verkruimelen. Je kunt de verpakking ook eerst invriezen. De tofu wordt geel of beige en krijgt een iets andere structuur. Droger, kruimeliger en steviger, hoewel dat ook aan de soort tofu en het merk ligt. Knijp de ontdooide tofu ook goed uit en verkruimel het. Nu is het zaak om de tofu eerst te bakken en dan pas te marineren:

Bak de kruimels tofu in een scheut olie totdat het knapperig en lichtbruin is. Ondertussen wordt de marinade gemaakt: rooster het sesamzaad in een droge koekenpan tot het bruin is. Meng 80 ml tomato fritto, 30 ml ketjap manis, gesnipperde knoflook, pindakaas en de sesamzaadjes in een kom. Haal de pan met tofu van het vuur en schenk de marinade erbij. Schep om en laat dit staan terwijl de macaronisaus wordt gemaakt.

Neem een grote braadpan en verhit hierin een flinke scheut olie. Snipper de uien en fruit ze in de olie. Ondertussen de wortels schillen. Snijd deze in hele kleine blokjes en voeg toe aan de pan.

De prei schoonmaken, in de lengte halveren, en de helften ook weer halveren. Snijd het dan in fijne reepjes. Voeg toe aan de pan.

Snijd de bleekselderij ook in de lengte door en daarna in kleine reepjes. Voeg toe aan de pan.

Snijd de paprika in kleine blokjes en voeg toe aan de pan.

En wie een keukenmachine heeft, is in drie minuten klaar in plaats van een half uur. Ik snipper de groente dan behoorlijk klein.

Laat de pan rustig nog eens 10 minuten pruttelen. Het staat nu waarschijnlijk, na al dat snijden, al een half uur op het vuur. Vooral de wortel moet nu iets zachter zijn voordat de rest wordt toegevoegd. Bak het anders rustig verder.

Voeg de rest toe aan de pan: tomatensaus en het restant tomato fritto, ajvar, wijn, balsamico, rozemarijn, tijm, het verkruimelde bouillonblokje, peterselie (gewoon met steeltjes en al fijnhakken) en laurierblaadjes. Zout en peper naar smaak, maar me dunkt dat er wel genoeg smaak inzit al.

Roer alles goed door. Bak de tofu nog eens op en voeg het ook toe. Laat de saus nu pruttelen totdat alle ingredienten elkaar kennen. Proef de wortel nog eens. Als die zacht is, is de rest het ook. Laat het afkoelen en vries het in familieporties in.

Eet het naar traditie of gemoedstoestand: ketchup en (Goudse) kaas erop is een must wat mij betreft.

*** Die ajvar in het recept is erg fijn spul. Je kan er bijvoorbeeld goed sauzen of soepen mee op smaak brengen. En anders leent het zich goed voor een bladerdeeghapje!

Oordeel van het smaakpanel: de dames vroegen hierom voor hun verjaardag. Ik heb het nagevraagd en het was echt geen pannenkoek en geen patat. Nee mama, we willen macaroni. Het is hun lievelingseten… O ja, en ze willen er ketchup op in de vorm van een hartje. :)

Geroosterde druiven voor bij de borrel

Als mijn receptaantekeningen niet gecodeerd in morse zijn opgeschreven,  dan zijn ze in ieder geval summier te noemen. Het volgende had ik genoteerd om deze druiven op te slaan in het grote archief: Druiven oven - 220 graden, 40 min.

Tja. Nu is er ook echt niet meer aan dan dit. Het idee is dat je de druiven op hoge temperatuur bakt, zodat ze openbarsten en iets indrogen. Daarmee worden het druiven in een soort zoete siroop. Maak ze iets interessanter met rozemarijn of tijm en een drupje olijfolie, en eet ze met zachte of harde kazen: een pecorino gaat er goed bij, maar een rinsige geitenkaas lijkt mij ook een mooie combinatie.

Geroosterde druiven voor bij de borrel

500 gr pitloze blauwe of rode druiven, omgeschept met:

een tl olijfolie (niet teveel; te vet is niet lekker bij de kaas)

krappe 2 tl verse rozemarijnnaaldjes of tijm (hier ook niet te gul met de extra smaken. Hou het subtiel)

zout en peper naar smaak

Leg de druiven in een ovenschaal, in een enkele laag. Bak ze ongeveer 40 minuten op 220 graden (200 graden hetelucht). Ze moeten dan iets kleiner en gerimpeld zijn en in de schaal ligt wat druivensap. Laat ze afkoelen en serveer ze op kamertemperatuur bij de borrel met een stukje kaas.