Brie met aardbei en munt-amandelsuiker

Voor een borrel maakte ik een heel zomers bordje van aardbei met brie en een munt-amandelsuiker. Daarbij kwamen wat kant-en-klare zaken, want gemak dient de mens. Op de foto ziet u verder nog blokjes kaas waarin Leffe bier zit verwerkt (Pavé à La Leffe), ieniemienie tomaatjes die heel zoet waren en zo groot als een 20 cent muntje, de inmiddels bekende Heks’nkaas, en erg lekkere kaascrackers van Roka. 

Brie met aardbei en munt-amandelsuiker

Bron: Castello cheese

                           

een bakje aardbeien, in plakjes

150 gr brie, camembert of soortgelijke kaas, in hapklare stukjes

Voor de muntsuiker:

een ruime hand verse munt

50 gr amandelen

4 el suiker

eventueel voor de versiering nog wat hele amandelen en kleine muntblaadjes

Voor de suiker vermaal je de amandelen met de munt en suiker. Ik gebruikte een keukenmachine, maar met een fatsoenlijke staafmixer lukt het vast ook en wie geen apparaten heeft gebruikt een vijzel. Eventueel voeg je de munt toe terwijl je maalt, zodat je goed kunt bepalen hoeveel munt voldoende is. Als je teveel toevoegt wordt het mengsel te vochtig en het hoort nog wat korrelig te zijn.

Serveer de brie en aardbei samen op een bord en lepel er dotjes muntsuiker over. Verdeel er eventueel nog wat kleine blaadjes munt en hele amandelen over.

***

Roka Cheese Crispies Gouda en Cheddar & Onion

Verkrijgbaar bij Jumbo, Deen, Boni, Hoogvliet, Albert Heijn voor €1,75

Pavé à La Leffe - Blond en bruin

Verkrijgbaar bij Albert Heijn, Plus, Emte, Jan Linders, Boon Markt, Deka Markt, Boons Markt, Hoogvliet en Deen voor €3,99

Heks’nkaas - €2,99

Tommies tomaatjes

Verkrijgbaar bij Jumbo Supermarkten voor €1,59

Spanakopita pasta

Spanakopita? Jawel, je weet wel; dat is die Griekse spinazietaart van fillodeeg. Feta is een standaard ingredient, maar ik heb een eigen recept waar ook een preitje en wat dille in gaat. Nou ja, het is niet zozeer mijn eigen recept, want de Grieken doen dat soms ook. En als het geen prei is, dan is het wel lenteui. Hoe dan ook, dat fillodeeg maakt het tot een recept dat je niet zo heel snel doordeweeks maakt, maar met pasta is het zó klaar. En op het laatst roer je er nog twee eieren door, waarmee het ook nog een kleine verwijzing naar carbonara maakt.

Ik ben niet gek en smolt de feta er doorheen, want anders gaan de kinderen piepen. Maar het oog wil ook wat. Ik had nog een bakje van Apetina staan met daarin fetablokjes op olie, met zongedroogde tomaten erdoor. Het is vooral bedoeld als topping voor salades voor twee personen (het is maar 77 gram per bakje), en daar heb je in een gezin dus weinig aan, maar Meneer en ik gebruikten het dus op de pasta. De gewone feta werd er doorheen gesmolten, de kinderen waren tevreden om te zien dat zij niet die rare kaas hoefden te eten, en iedereen was blij.

Je hebt een eetlepel dille nodig en die kun je op zich weglaten. Want wat moet je met de rest van de bos, denkt u nu…? Ik hak de rest dus fijn en vries dat in in een diepvrieszak. Je kunt er dan de volgende keer gewoon wat van afpakken, zolang het maar wordt meegekookt. Je kunt het daarna niet meer gebruiken als verse dille die ‘rauw’ blijft.

Spanakopita pasta

Recept voor 2 grote en 2 a 3 kleine mensen

350 gr pasta

scheutje olijfolie om te bakken

1 prei, in halve ringetjes (zo’n 150 gr schoongemaakt)

1 teentje knoflook, gesnipperd

450 gr (blad)spinazie uit de diepvries, liefst ontdooid (uitlekken hoeft niet)

¼ tl nootmuskaat

zout en peper naar smaak

100 gr verkruimelde feta (en eventueel meer voor erover)

25 gr roomboter

2 eieren

optioneel: 1 el gehakte dille

geraspte parmezaan voor erbij

Kook de pasta gaar in ruim gezouten water.

Ondertussen de prei in wat olie in een hapjespan gaar bakken. Daar mag misschien wat water bij, als het te droog bakt. Voeg in de laatste minuten de knoflook toe. Voeg dan de spinazie toe, samen met de nootmuskaat, zout en peper. Roer dit goed om en laat het doorwarmen. Smelt er tenslotte de boter en feta in.

Giet de pasta af, maar bewaar een glas van het kookvocht. Voeg de pasta toe aan de spinazie en meng het erdoor. Voeg daarna het kookvocht en de geklutste eieren toe en meng dit er direct goed doorheen, zodat de eieren mooi verdeeld worden. Laat het ei in een minuutje garen. Je moet geen stukjes ei zien; het is de bedoeling dat het het vocht mooi bindt. Meng er tenslote de dille door en serveer met extra kaas (parmezaan en/of feta).

Sesamtoast met gebakken paddenstoelen

De postbode bracht mij vandaag twee bakjes met paddenstoelen, die mij zo exotisch voorkwamen, dat ik ze even moest googelen. Ik kwam daarbij onder andere de vergelijking tegen met een egel die zich had laten knippen bij de kapper van Phyllis Diller. De dame in kwestie kende ik ook al niet, want ik ben klaarblijkelijk niet van haar generatie, maar Google is mijn vriend, dus ik stuitte vervolgens hierop:

Nou, dat lijkt me wel correct.

Het ging hierbij om de 'maitake', in het Nederlands ook wel ‘eikhaas’ genoemd, en in Engeland noemen ze hem ‘Hen of the Woods’ - ook een mooie, aansprekende naam. Exotisch bleek het niet te zijn, maar wel ongewoon. Zo zult u hem als normale consument niet bij de supermarkt aantreffen, maar wel bij groothandels en sommige markten (o.a. de Noordermarkt in Amsterdam).

De eikhaas groeit als grote, rommelige klompen onder eikenbomen, en ook de vergelijking met een verfrommeld T-shirt vond ik erg sprekend. De smaak was mild met een stevige structuur, en ze bleven mooi intact bij het bakken. Ze zien er misschien wat kwetsbaar uit, maar dat zijn ze beslist niet. Maar het sterkste punt van deze paddenstoel is beslist zijn uiterlijk en het is dus vooral een mooie paddenstoel. Dat viel niet te zeggen van de tweede soort in de doos: de koraalzwam.

Laat ik het zo zeggen: mijn moeder kwam eten en zij huiverde van de koraalzwam. Ze was zelfs even bang dat hij uit het doosje zou kruipen. Ik moet toegeven dat als je de koraalzwam op het internet opzoekt, de plaatjes er aantrekkelijker uitzien dan het grijzige ding met tentakeltjes op mijn aanrecht. Maar, maar, maar…. Jongens, die smaak…! Ik had hem simpel gebakken, zonder zout en peper ook nog, en de smaak was zó sterk: een geconcentreerde paddenstoelensmaak als van gedroogd eekhoorntjesbrood. Een beetje zurig en heel hartig. Het was niet de mooiste paddenstoel ooit, maar hij liet wel de beste indruk achter.

De koraalzwam na Photoshop (?):

Mijn koraalzwam:

Enfin, wat doe je met zulke prachtige dingen van 25 euro per kilo? Zulke paddenstoelen laat je dus in hun waarde. Die snijd je niet in stukjes en je bakt ze simpel. Ik bakte de vuistdikke blokken zwam in voldoende olie op hoog vuur. Er kwam geen druppel water uit, wat erg prettig bakte, in tegenstellig tot champignons uit de winkel…

Overigens is de truc om natte champignons te bakken als volgt: verhit ze in een droge koekenpan op middelhoog vuur tot ze het vocht los laten. Laat dat verdampen en voeg dan pas boter of olie toe, om ze dan alsnog te bakken.  

Wie de paddenstoelen wilt vervangen zou met het supermarktaanbod nog het beste uitkomen met oesterzwammen of hele shitake etc. En die snijd je dan dus niet in stukken…

Erbij maakte ik toast, besmeerd met een Japans-achtige mayo met wat sojasaus en gember, bedekt met een beetje oude kaas en voldoende sesamzaad. Dat gaat in zijn geheel de oven in tot het mooi krokant is.

Toast met sesam en paddenstoelen

Ik ging uit van 1 sneetje brood per persoon

6 tot 8 sneetjes wit casinobrood

Voor het beleg:

100 gr mayonaise

1 tl sojasaus (type Kikkoman)

1 tl heel fijn geraspte gember

1 klein teentje knoflook, geraspt of heel fijn gesnipperd

4 a 5 el sesamzaadjes (eventueel wit en zwart gemengd)

zout en peper naar smaak

handje geraspte, oude kaas

daarbij een portie paddenstoelen per persoon en naar keuze. Voor een voorgerecht zou 100 gram per persoon wel voldoende moeten zijn. Laat ze zoveel mogelijk heel!

Verhit de oven voor op 200 graden (180 graden hetelucht).

Vermeng de mayo met de andere ingrediënten. Smeer het op de sneetjes brood (aan 1 kant) en bestrooi ze met een beetje oude kaas. Bestrooi dat weer met sesamzaad. Toast het brood krokant in de oven.

Ondertussen de paddenstoelen bakken in een hete koekenpan. Gebruik voldoende olie zodat ze echt mooi bruin bakken en niet alleen maar wat koken. Bestrooi eventueel met wat zout.

De eikhaas en koraalzwam waren van het merk Fungi Fungi. Momenteel verkrijgbaar via de Hanos, Rungis en op diverse consumentenmarkten (o.a. de Noordermarkt in Amsterdam) voor ongeveer €25,- per kilo 

Pizza met oranje paprika en pesto crème

Dit was erg simpel, maar verrassend lekker! Meneer was de hort op, dus wij aten even simpel en ik maakte hier soep bij. Nu maak ik altijd zelf mijn pizzadeeg, maar ik had een luie dag en was op het blog altijd wel positief over die kant-en-klare rollen pizzadeeg, dus vooruit met de geit; ik koop ook eens zo’n rol. Maar daar moet je verdorie met een lichtje naar zoeken bij de AH! Uiteindelijk kwam ik thuis met een rol flammkueche-deeg. Ook lekker, maar een stuk dunner dan pizzadeeg.

Pizza met oranje paprika en pesto crème

1 rol koelvers pizzadeeg (ze zijn ongeveer 20 x 30 cm)

1 oranje paprika

200 gr crème fraiche

1 el groene pesto

zout en peper

1 bol mozzarella van 125 gr, in stukjes

Snij de paprika in plakjes en bak deze in wat olie zacht.

Roer de crème fraiche los met de pesto en breng het op smaak met zout en peper. Rol het deeg uit en besmeer het met de crème fraiche. Leg daarop de paprika en verdeel de mozzarella in stukjes erover heen.

Bak de pizza bruin en gaar op 200 graden (180 graden hetelucht).

Het oog wil ook wat; een beetje verse kruiden erop is mooi en het uiensmaakje van bieslook of daslook past er ook nog eens erg goed bij.

Gratin van witlof, blauwe kaas en rozijnen

Weet je wat heerlijk is om bij in slaap te vallen? Iemand die op monotone wijze iets heel saais verteld. Zo lekker slaapverwekkend wauwelend… Iets over kansberekeningen, of over oude lagen zeeklei, of veeteelt in Nederland in de periode van 1960 tot 1970. Wie zich hierin herkent (degene die de slaap wenst dus), moet ’s avonds eens kijken naar YouTube filmpjes van chef Peter Gordon. Peter ziet er wat stoffig uit en kan niet lachen, geloof ik. Als hij een eitje bakt, doet hij dat met een volkomen uitgestreken gezicht en stem. Er zit geen plezier bij, maar zeker ook geen onwil. Maar ik begrijp wel waarom de tv-carrière van Peter nooit echt een vlucht heeft genomen. Maar wat nou vervelend is: ik gun het die man zo… Het is namelijk wel een erg goede chef.

Hierbij de link in het geval je dit filmpje niet kan zien.

Peter Gordon is een Britse chef, met restaurants in London, maar hij is afkomstig uit Nieuw Zeeland, en hier amper bekend. Met acht kookboeken schijnt hij wel enige naam te hebben opgebouwd, en dan vooral als fusion chef. Gordon is een ster in het bijeenbrengen van onwaarschijnlijke ingrediënten. Knolselderij-kimchi bijvoorbeeld. Of moussaka met gember. Dat soort werk. Ik ben daar zelf altijd erg van gecharmeerd en had dit lachebekje al een tijdje in mijn armen gesloten.

Toch heb ik zelf slechts 1 boek van Peter liggen en dat gaat over groente. Al in 2006 riep hij namelijk al dat groente de nieuwe ‘food heroes’ waren. Vergeet vlees; groente moet een veel grotere rol spelen, zo zegt hij in het boek. Het recept hieronder komt uit dat boek en is een typische ‘agro dolce’ – een gerecht met veel zoet en zuur. De rozijnen worden namelijk geblust met azijn. Samen met de romige blauwe kaassaus smaakt het bijzonder goed bij de gebakken witlof. Wij aten er pommes duchesse bij, maar gewoon aardappelpuree of Vlaamse frieten zouden er ook lekker bij zijn.

Kies een ovenschaal van ongeveer A4 formaat die niet reageert op het zuur van de azijn. Glas of keramiek is prima.

Gratin van witlof, blauwe kaas en rozijnen

bron: boek Vegetables – Peter Gordon

recept voor 4 personen als bijgerecht

1 grote witte ui (ik gebruikte 250 gr gewone, gele uien), in smalle, halve ringen

100 gr roomboter (je kunt iets bezuinigen, maar de boter maakt het wel erg lekker)

100 gr gele rozijnen

5 el witte wijnazijn of appelciderazijn (65 ml)

4 a 5 stronkjes witlof (ongeveer 1 per persoon)

2 tl suiker

125 ml crème fraiche (een light versie kan prima)

100 gr blauwe kaas (ik had stilton)

zout

Verhit de oven op 200 graden (180 graden hetelucht).

Verhit een grote koekenpan en smelt de helft van de boter erin. Bak hierin de uienringen tot ze mooi bruin kleuren. Doe er dan de rozijnen bij, laat het een minuut meebakken en blus het met de azijn en een halve theelepel zout. Schep de uien in een ovenschaal en verspreid ze over de bodem.

Snijd de witlof in de lengte doormidden, maar laat het kontje eraan zitten zodat ze in de pan mooi intact blijven. Smelt de helft van de overgebleven boter (25 gr dus) in dezelfde koekenpan en leg de helft van de witlof erin met het snijvlak naar beneden. Verdeel er een theelepel van de suiker over. Bak het op middelhoog vuur tot de groente mooi bruin bakt. Je hoeft ze niet om te draaien. Als het snijvlak bruin kleurt hevel je de witlof over naar de ovenschaal, bovenop de uien, en nu met het snijvlak omhoog. Bak op dezelfde manier de andere helft van de witlof.

Als de koekenpan weer leeg is, doe je er de room en 50 ml water in, samen met de blauwe kaas. Verhit dit tot het mooi mengt en schenk de dunne saus over de witlof. Dek de schaal af met aluminiumfolie en zet hem in de oven. Bak het nog eens 30 minuten.

Pastasalade met mozzarella, basilicum en geroosterde tomaatjes

Als je nou de tijd hebt, maak dan zelf de pesto. Die is tien keer, nee honderd keer beter dan wat je kant-en-klaar in een potje koopt. Je hebt er zelfs niet echt een recept voor nodig. Als je het volgende met een keukenmachine of fatsoenlijke blender vermaalt, dan ben je er al:

1 plantje basilicum van de supermarkt, of twee handen vol met blad

1 handje amandelen of pijnboompitten (ach, andere noten kunnen ook heus wel)

stukje parmezaan (50-70 gram), geraspt

1 kleine teen knoflook

snuf zout

olijfolie

Je moet alleen even wat uitproberen met de olie: voor de salade hieronder mag de pesto vrij dun zijn (dus met meer olijfolie), zodat alles mooi bedekt wordt met een laagje. Maar soms is het lekker als de saus lekker dik en ‘chunky’ is. Bijvoorbeeld als schepje ergens bij of op.

De rest van de salade heeft zeer bekende Italiaanse smaken, en de geroosterde tomaatjes voegen beslist veel toe. Dit is een goede klassieker om te bewaren:

Pastasalade met mozzarella, basilicum en geroosterde tomaatjes

Recept voor 4 personen

500 gr kerstomaatjes

1 el olijfolie

400 gr pasta (bv penne)

1 potje groene pesto (ongeveer 200 gr) of nog liever: zelfgemaakte pesto (zie boven)

250 gr (buffel)mozzarella, in blokjes

een ruime hand grof gesneden basilicum

1 volle tl gedroogde oregano

zout en peper naar wens

Verwarm de oven op 200 graden (of 180 graden hetelucht). Leg de tomaatjes op een bakplaat, besprenkel met een beetje olijfolie en bak ze gedurende 10-15 minuten. Het is de bedoeling dat ze iets garen en openbarsten.

Kook de pasta gaar in gezouten water. Schep deze om met de pesto. Schep de tomaatjes er voorzichtig doorheen en zet het weg om af te koelen.

Wanneer de pasta afgekoeld is schep je de mozzarella, basilicum en oregano door. Breng waar nodig op smaak met zout en peper.