Gorgonzola cheesecake met vijgen

Ik schrijf eigenlijk nooit over recepten die recent in de Nederlandse foodmagazines stonden, want die kunnen jullie zelf ook wel opzoeken, maar deze cheesecake van de Delicious verdient het om hier nu al herhaald te worden. Wij aten dit als voorgerecht en de rest ging de dag erna op bij de borrel. Je kunt het goed een dag van tevoren maken, het zit zo in elkaar en de smaken vullen elkaar mooi aan: een zachte gorgonzolasmaak, pittige rucola en zoete vijgen in een stroperige wijn.

Ik heb het recept een beetje aangepast qua hoeveelheden, want dan kwam het beter uit met wat ik had gekocht, en ik gebruikte gedroogde vijgen in plaats van verse.

Gorgonzola cheesecake met vijgen

Recept voor 6 personen

Bron: Delicious magazine / mei 2011

200 gr ongezoete biscuit (bv Sanovite of Bolletje Bakkers Crackers volgranen Ontbijtbiscuits (ligt bij de ontbijtgranen))

50 gr geraspte Parmezaanse kaas

90 gr gesmolten boter (een likje extra had best gekund)

2 kuipjes Philadelphia roomkaas van 185 gr

2 eieren

220 gr gorgonzola Dolce, in stukjes

zout en peper

Voor erbij rucola en gepocheerde vijgen (recept volgt)

Verwarm de oven voor op 180 graden (20 graden minder voor hetelucht). Bekleed een vierkante vorm van 20x20 of een springvorm van max 24 cm met bakpapier.

Maal de biscuit fijn in een keukenmachine of rol ze fijn met een deegroller. Meng ze met de parmezaan en boter en verdeel dit over de bakvorm. Druk goed aan en bak het 15 minuten totdat het goudbruin is. Laat 30 minuten afkoelen. Het blijft een wat brokkelige bodem, dus niet teveel aankomen voordat de vulling erop ligt.

Meng de roomkaas met de eieren en gorgonzola totdat het een glad mengsel is. Dat gaat het beste in de keukenmachine. Breng op smaak met zout en peper. Verdeel dit over de bodem en bak het nog eens 25 minuten, totdat de randen stevig zijn, maar het midden nog niet helemaal vast is. Het zal later verder opstijven.

Laat afkoelen en zet daarna afgedekt in de koelkast en laat het daar minimaal 2 uur staan.

De vijgen:

500 ml rode wijn

1 kaneelstokje

100 gr donkere basterdsuiker

1 el balsamicozijn

12 gedroogde vijgen, gehalveerd

Doe alles, behalve de vijgen en de azijn, in een pan op laag vuur en roer om de suiker op te lossen. Laat dit 10 minuten inkoken en voeg dan de vijgen toe. Laat ze nog eens 10 minuten zachtjes trekken. Als de saus nog iets verder moet inkoken, doe dat dan zonder de vijgen, maar laat ze daarna weer in de siroop liggen totdat je het gaat gebruiken. Voeg dan ook de azijn toe.

Serveer de cheesecake in blokken of punten en garneer met de rucola, de vijgen en wat saus.

Oordeel van het smaakpanel: alle drie zijn ze weg van gorgonzola, dus die taart schuiven we er zo in.

Rösti met venkel

Door de jaren heen heeft meneer Marsepein zijn eigen ‘signature dish’ ontworpen, namelijk van alles met rösti. Geheel in de stijl van meneer is het niet bepaald slank te noemen, maar de kinderen zijn er gek op en je kan er nog flink wat groente in verstoppen. Venkel is helemaal ideaal, omdat kinderen over het algemeen wel van de smaak houden. Maar het komt hier ook met spitskool of reepjes wortel op tafel.

Meneer drukte mij op het hart dat ik het vooral goed moest vertellen: de aardappels worden het liefste in de keukenmachine geraspt met de schijf waarmee je ‘staafjes’ kan snijden. Die lijken groot, maar zijn precies goed. De schijf met de gewone rasp of de grove handrasp, die vast ook wel in de meeste keukens staat, is te fijn! Dan krijg je een te compacte koek. Bij gebrek aan een keukenmachine of een Zwitserse röstirasp snijd je ze nog het beste met de hand in 2 of 3 mm grote staafjes.

Verder zet hij de geraspte aardappels even in de magnetron om voor te garen, wat de baktijd aanzienlijk verkort.

Rösti met venkel

Recept voor 2 volwassenen en 3 kleine kinderen

800 gr ongeschilde vastkokende aardappels

2 venkelknollen

2 sjalotten en 1 teen knoflook, beide gesnipperd

175 gr geraspte kaas

Olie en boter om in te bakken (Meneer mengt graag wat door elkaar)

Schil de aardappels en maak de venkel schoon. Snijd de harde stukken eruit. Rasp de aardappels en venkel volgens Meneer’s beproefde methode. Doe de aardappels in een kom en zet dit 6 minuten op 900W in de magnetron.

Fruit de ui en knoflook even in wat olie en voeg daarna wat boter, de aardappels en venkel toe. Bak dit op middelhoog vuur, terwijl je het af en toe omschept. Het moet nu in ongeveer 15 minuten nagenoeg gaar worden.

Voeg dan de geraspte kaas toe, meng het erdoorheen en druk de rösti een beetje aan met een spatel. Laat dit nog enkele minuten bakken totdat het een lekker korstje heeft en draai de koek dan om (eventueel met behulp van een groot bord erop, waarna je de koek weer van het bord af de pan in laat glijden). Bak het dan nog eens een paar minuten.

Oordeel van het smaakpanel: als ze hongerig zijn moet we meer maken, want dit gaat schoon op.

Fiadone: Corsicaanse cheesecake

Deze cheesecake ziet er anders uit dan we gewend zijn, want een bodem heeft het niet en het is ook een stuk platter. Op Corsica maakt men dit gebak met een verse kaas die Brocciu heet, maar dat werd hier vervangen door ricotta. Dat levert een wat kruimelige cheesecake op met een zachte citroensmaak. Een alternatief voor de ricotta is volle kwark, wat een gladder resultaat zou moeten geven. Die ga ik zeker nog eens uitproberen.

Serveer de fiadone met vers fruit, mascarpone, compote, jam of gepureerd fruit…

Fiadone

Recept voor 6 personen

375 gr ricotta

½ citroen

3 eieren

100 gr suiker

een mespunt zout

boter om de vorm in te vetten

een dichte vorm van ongeveer 24 cm rond, voor een springvorm is dit net iets te vochtig

Verwarm de oven voor op 180 graden (20 graden lager voor hetelucht). Schil de citroen met een dunschiller en kook de schil 3 minuten lang in wat water. Haal het er dan uit en snij de schil fijn. Pers de halve citroen uit.

Pak twee kommen. Splits de eieren. Doe de dooiers in de ene kom en de eiwitten in de andere. Voeg de suiker toe aan de dooiers en roer goed door. Voeg ook de ricotta, schil en sap toe aan de dooiers.

Sla de eiwitten stijf en meng de inhoud van de twee kommen voorzichtig samen. Vet de bakvorm in (of bekleed het met bakpapier) en giet het beslag hierin.

Bak de taart 35 minuten of totdat het mooi bruin gekleurd is.

Oordeel van het smaakpanel: het rulle van de ricotta is niet hun ding, maar ze staan er voor open. Een beetje.

Pindakaas

Deel 10 van Chef Mama vs The Real Thing

Over het hoe en waarom van het koken van producten die je beter en goedkoper in de supermarkt koopt, klik hier voor deel 1.

Dit is echt te makkelijk voor woorden. Maar… niet perse beter dan wat Calvé maakt.

Wij eten onze pindakaas hier in Nederland ongezoet en meer dan pinda’s, olie en zout zit er dan ook niet in. Maar wie wil experimenteren, voegt poedersuiker of honing toe. Of sambal en stukjes noot. Het smeersel is hier overigens opgegaan aan Meneer’s eigen pindasaus toen hij laat thuis kwam en wat nasi uit de vriezer had gehaald. Dat kan ook natuurlijk. Uitje fruiten, wat sambal, knoflook, kokosmelk en specerijen erbij, laat Meneer maar schuiven…

Op Wikipedia vond ik een paar interessante weetjes over pindakaas. Bijvoorbeeld dat het in Nederland geen pindaboter mocht heten (wat logischer was geweest dan ‘kaas’), omdat de naam boter al strikt voorbehouden was aan roomboter. Wel hadden we al leverkaas, die toch ook geen ‘kaas’ was, en daarom hebben we nu dus, heel logisch, pindakaas.

Pindakaas is ontwikkeld door John Harvey Kellogg (jawel, die van de cornflakes) in 1893, vanwege een overschot aan pinda’s bij de productie van pindaolie (arachideolie) in de VS. Kellogg leidde als arts een sanatorium met een holistische methodiek en hij volgde de principes van de zevendedagsadventisten. Hij was een streng vegetariër, was tegen elke vorm van seks, maar met al die principes werd hij toch maar mooi bijna 92 jaar oud.

Recept voor pindakaas:

170 gr gedopte, ongezouten pinda’s van goede kwaliteit

3 el arachideolie

Mespunt zout

Maal de pinda’s zo fijn mogelijk in de keukenmachine. Dit zal een paar minuten duren. Voeg dan het zout en de olie toe en meng het goed.

Kopen of maken? Kopen: voor gladde pindakaas moet je een Calvé-fabriek hebben. Als pindasaus voldeed het prima, maar voor op brood kies ik de pot uit de supermarkt.

Aardappelterrine met gerookte zalm

Het is weer tijd voor het Foodblog Event! Es’ Factory wil graag weten wat voor gerookte zaken wij eten. Nu kan je met dat thema alle kanten op, maar ik kies veilig voor iets met gerookte zalm. Dit recept komt van een restaurant in Stockholm en als groot fan van Scandinavië, moest ik dit wel maken. Het ziet er Zweeds uit, het smaakt Zweeds, en eigenlijk is het Zweedse aardappelsalade in een terrinevorm. O ja, en heb ik al eens gezegd dat aardappelsalade het enige is waar je me ’s nachts voor kan wakker maken?

De smaken (crème fraiche, aardappel, zalm) zijn niet zo uitgesproken. Er kunnen wat kappertjes of mierikswortel bij om het wat op te peppen, als je wilt.

Aardappelterrine met gerookte zalm

Recept voor een voorgerecht voor 6 personen

250 gr gerookte zalm

250 gr geschilde, vastkokende aardappels

2 dl crème fraiche (de slanke versie mag best)

185 gr Philadelphia (=1 verpakking)

3 blaadjes gelatine

1 opgehoopte el bieslook

1 opgehoopte el dille + eventueel extra voor het serveren

Zout, peper

Verder een kleine (cake)vorm om het in op te laten stijven

Snijd de aardappels in blokjes van een kleine cm en kook ze in een paar minuten gaar. Giet de aardappels goed af en dep ze eventueel een beetje droog.

Week de gelatine 5 minuten in wat koud water.

Roer de Philadelphia met de helft van de crème fraiche los. Breng goed op smaak met zout en peper, en voeg er de kruiden aan toe.

Verwarm de andere helft van de crème fraiche in een pannetje, maar laat het niet koken. Los hier de gelatine in op. Voeg het dan toe aan de kom met Philadelphia en roer het goed door. Voeg de aardappels ook toe en schep door.

Bekleed de vorm met vershoudfolie, giet het mengsel hierin en strijk het glad af. Zet dit nu minimaal een paar uur afgedekt in de koelkast. Het is ook goed een dag van tevoren klaar te maken.

Voor het serveren de terrine storten en in plakken snijden. Serveer met de plakken gerookte zalm en eventueel wat extra dille. Een lepeltje mierikswortel of een plakje citroen kan er ook goed bij.

Oordeel van het smaakpanel: Zus&Zo vinden gerookte zalm maar zozo. De rest wantrouwden ze daarna ook.

Broccolipesto

Omdat het hier altijd schoon op gaat, maar weer eens een pesto. Met broccoli dit keer. Jawel, rauwe broccoli en dat kan je gewoon eten. Het is hier in Nederland niet zo gebruikelijk om dit soort groente rauw te eten, maar als je Canadese schoonfamilie hebt, kom je niet onder de broccolisalade uit en hoewel ik het de eerste keer ook argwanend bekeek, maak ik het nu zelf ook wel eens. Een groot voordeel is dat het natuurlijk erg gezond is en de kinderen eten rauwkost zonder dat ze het doorhebben. Het geeft een mooie lichtgroene pasta, die dan wel weer rijkelijk met kaas bestrooid mag worden. Kleine Chef kreeg zijn eigen bakje geraspte Goudse, maar stond er op dat hij ook wat van de parmezaan kreeg. Tja, dat krijg je met die foodie-kinderen… Ik maak het er zelf naar.

Broccolipesto

Recept voor 400 gr pasta

1 flinke broccoli (350 gr schoongemaakte roosjes, je kunt er een beetje van de steeltjes aan laten zitten)

10 steeltjes basilicum, alleen de blaadjes

Sap van ½ citroen

100 gr parmezaan/grana padano + extra voor het serveren, beide geraspt

75 gr hazelnoten, liefst even geroosterd in een droge koekenpan

3 tenen knoflook

een royale scheut olijfolie

zout en peper

Hak eerst de harde ingrediënten met het sikkelmes fijn in de keukenmachine, dus begin met de noten en knoflook. Ik doe er ook altijd de parmezaan op dit moment bij omdat ik te lui ben om het stuk te raspen. Maar het werkt prima.

Voeg dan de rest, behalve de olie toe en maal het tot een vrij fijne pesto. Voeg daarna olie toe tot de gewenste smeuïgheid is bereikt.  Breng goed op smaak met zout!

Wanneer de pesto met pasta wordt gegeten, laat je het even goed doorwarmen in de pan met gare pasta, en eet het met extra kaas erop.

Oordeel van het smaakpanel: ja, dit vinden ze altijd lekker. Er is een nadeel; ik merk bij mezelf dat ik onrustig word van teveel rauwe knoflook en ik heb geen idee of het wetenschappelijk onderbouwd is, maar feit is dat alle drie pas na tienen sliepen die avond.  Geen idee of het hiermee te maken had dus. Geen knoflook is overigens geen optie; dan moet je dit gewoon niet eten. De scherpe smaak van de knoflook maakt dit gerecht echt af.

Kabeljauw met appelsalade en paddenstoelensaus

Een etentje thuis met meneer Marsepein; dat was al weer te lang geleden. Toen de kinderen op bed lagen, hebben we dit samen gekookt. Het was heerlijk! Ook omdat al het kroost doorsliep. Dat kan een grote luxe zijn, die je pas waardeert als het zelden gebeurd… De combinatie van de rijke smaken van de ingekookte paddenstoelensaus (met runderfond en port), de frisse en zoetzure smaak van de salade (azijn, appel en kappertjes) en de kabeljauw is verrassend, en alles ging schoon op. Ik heb persoonlijk het pannetje met saus leeg gelepeld.

Dit recept komt uit een Noors blad (Nord – Mat in Norden) uit 2007 en ik moest het licht aanpassen. Dit geweldige tijdschrift gaat over Scandinavisch eten en streekgerechten en we hebben hier niet alles, maar meestal valt het wel te vervangen.

Kabeljauw met appelsalade en paddenstoelensaus

Recept voor 2 personen

2 stukken kabeljauw van ongeveer 175 gr per stuk

Boter of olie om ze te bakken

Salade:

2 geschilde appels in kleine stukjes gesneden

75 gr rozijnen, geweekt in warm water

40 gr kappertjes

2 sjalotten, gesnipperd

1 kleine tl suiker

3 el appelciderazijn

2 flike el gehakte peterselie

Zout en peper

Paddenstoelensaus:

25 gr gedroogd eekhoorntjesbrood (porcini)

100 gr paddenstoelen naar keuze

1 teen knoflook, gesnipperd

Beetje rozemarijn

50 gr gesnipperde ui

2,5 dl runderfond

0,5 dl rode port

1 dl rode wijn

1 dl slagroom

Zout en peper

Maak eerst de saus: fruit knoflook, ui en rozemarijn in een pan en voeg na enkele minuten de paddenstoelen toe. Laat dit 5 minuten zachtjes bakken. Voeg dan de port, wijn en fond toe. Kook dit tot de helft in. Pureer de saus dan met een staafmixer en breng op smaak met zout en peper. De room wordt vlak voor het serveren toegevoegd en doorgewarmd.

Voor de salade: doe de azijn in een pan, verwarm deze en los de suiker erin op, maar laat het niet koken. Voeg de ui en appel toe en laat dit langzaam zachter worden. De appel moet iets zachter worden, maar het moeten nog wel stukjes blijven! Voeg dan de uitgelekte rozijnen, kappertjes en peterselie toe en breng op smaak met zout en peper.

Bak de kabeljauw in enkele minuten aan beide kanten bruin. Draai de vis maar één keer!

Voor het serveren saus op het bord scheppen, daarop een schep salade doen en daarop de vis leggen. Eventueel kan er nog wat extra peterselie op.

Melanzane alla parmigiana

Heel soms maak ik iets dat heel bekend is, maar wat ik toevallig nog nooit gegeten heb en bij het eten ervan baal ik vreselijk, omdat het zo lekker is en ik jaren van mijn leven zonder dat recept heb moeten doen. Dat vind ik dan echt zonde. Melanzane alla parmigiana zat al jaren achterin mijn hoofd, maar daar maakte het geen grote indruk. Nu wel, nu het vrij vaak gewoon op het aanrecht staat. Dus voor wie het nog niet kent: aarzel geen dag langer!

Het gerecht bestaat uit aubergines in laagjes opgebouwd met tomatensaus en Parmezaanse kaas. Venkel schijnt het er ook goed in te doen. Laatst verdeelde ik een lekkere vleestomaat als laatste laag erover en ook mozzarella is een bekende toevoeging, maar die maakte het weer een stuk vetter, terwijl je dit vrij mager kan houden als je de aubergine grilt met weinig olie.

En dan nog iets moois: het is koud minstens zo lekker als warm, dus als zomergerecht is het ook ideaal. Misschien nog wat brood of sla erbij?

Melanzane alla parmigiana

Recept voor 3 a 4 personen als hoofdgerecht met nog wat brood of sla erbij
 

gebaseerd op het recept van Jamie Oliver

1 ui, gesnipperd

2 tenen knoflook, gesnipperd

1 tl gedroogde oregano

2 blikken tomaatstukjes van 400 gram

zout en peper

een scheutje balsamicoazijn

2 grote of 3 kleine aubergines

olijfolie om in te bakken

10 tot 15 stengels verse basilicum, alleen de blaadjes

175 tot 200 gr geraspte parmezaan of grana padano

150 gr nog af te bakken stokbrood

nog eens 1 tl oregano

grote scheut goede olijfolie

ovenschaal van ongeveer 20x30 cm

Begin met de saus: fruit de ui met 1 theelepel oregano en knoflook in 2 a 3 eetlepels olie. Laat dit 10 minuten zachtjes bakken. Voeg dan de tomaatstukjes eraan toe en ook de azijn. Laat dit 20 tot 30 minuten zachtjes pruttelen. Voeg eventueel een klein beetje water toe als het te dik is geworden. Breng op smaak met zout en peper, maar bedenk dat er ook nog flink wat parmezaan bij gaat, dus wees niet te gul met het zout. Voeg nu ook de fijngesneden basilicum toe.

Ondertussen worden ook de aubergines bereid: snijd ze in plakken van 1 cm en gooi het stuk met het steeltje weg. Bak de plakken in een grillpan of een gewone koekenpan totdat ze aan beide kanten beginnen te bruinen. Gebruik niet teveel olie, want aubergines blijven alles opzuigen en met 1 eetlepel olie lukt het ook. Bak de aubergine steeds in een enkele laag en dus ook in meerdere keren, want dit past nooit in een pan.

Verwarm de oven op 190 graden (hetelucht is 20 graden lager). Vermaal ook het nog niet afgebakken stokbrood in de keukenmachine tot kruimels en vermeng dit met de andere theelepel oregano en een flinke scheut goede olijfolie. Zet dit apart.

Doe dan een schep van de saus op de bodem van de schaal en bedek dit met een enkele laag aubergine. Dek dit af met een flinke hand van de kaas. Herhaal deze stappen nog eens twee keer, zodat je laagjes opbouwt. Let op dat de laag saus zeer dun is, anders heb je straks niet genoeg. Het is eerder insmeren dan een laag, om eerlijk te zijn. Eindig met een laagje saus (dit keer wel wat dikker). Op dit moment kan er ook nog naar keuze een vleestomaat in plakken op worden gelegd, of een mozzarella in plakken, maar het hoeft niet. Dek dit af met de laag broodkruimels.

Bak het gerecht 40 minuten in de oven.

Oordeel van het smaakpanel: Kleine Chef wil niet eens proeven, terwijl ik denk dat hij dit wel lekker vind. Zus&Zo likken hun schaaltjes nog eens extra uit:

Gehaktballen van De Librije

Dit recept stond eerder in de Allerhande (nr 1/2008) en de ballen komen uiteraard niet op het bord van de restaurantgast te liggen, maar verschijnen op tafel als de keukenbrigade zelf aan mag schuiven. Het is geen opzienbarende bal, wat je haast van ze zou verwachten, maar wel een lekker ouderwetse bal met een goede smaak. De runderfond geeft een mooie, magere jus. Wij aten er dan ook andijvie en aardappels bij. Een uitstekende Hollandse hap.

Er gaat flink wat paneermeel in en dat maakt ook dat het een compacte bal is. Ik vind dat persoonlijk lekkerder dan een rulle gehaktbal die makkelijker uit elkaar valt. Wel vond ik de 80 gram paneermeel ook voldoende voor het pond gehakt dat ik gebruikte.

Gehaktballen van De Librije

Recept voor 4 personen

400 g rundergehakt

2 el ketjap manis

2 el grove mosterd

1 afgestreken eetlepel zout (dit is vrij veel. Gebruik eventueel iets minder)

1 theelepel cayennepeper (of paprikapoeder; dat vond ik voldoende voor de kinderen)

2 eieren

80 gr paneermeel

3 eetlepels boter

1 pot vleesfond (380 ml)

Meng alle ingrediënten (behalve de boter en de vleesfond) en kneed het gehakt met de hand tot alle ingrediënten goed zijn gemengd. Verdeel het in stevige ballen (4 á 5 ballen).

Verhit de boter in een braadpan en braad de ballen hierin rondom bruin aan. Schenk de fond erbij en laat de ballen onder af en toe keren, met de deksel schuin op de pan, in 30 minuten op laag vuur gaar worden.

Oordeel van het smaakpanel: Zus&Zo eten nog alles, maar Kleine Chef wilde alleen de ballen. Andijvie vond hij er te groen uitzien. Zucht.

Origami-gebakjes met jam

Dit is zo simpel, maar ik heb letterlijk staan watertanden tot ze uit de oven kwamen. Ik was alleen thuis en vond wel dat ik iets lekkers kon maken. Ik had die ochtend net de zwarte bessen geoogst in de tuin; wel 2 handen vol. De struikjes staan er pas een jaar, dus veel is het nog niet. Maar ik heb er 150 ml jam van gemaakt en vouwde er deze bladerdeeghapjes mee. Dat vouwen was nog even fröbelen, maar het is eigenlijk erg simpel.

Met een lik mascarpone erbij en wat poedersuiker erop was het h-e-e-r-l-i-j-k!

Origami-gebakje met jam

Bladerdeeg

Jam

Poedersuiker en kristalsuiker

Mascarpone of slagroom

Ik vermeld geen hoeveelheden, want die zijn vandaag naar eigen inzicht. Ik maakte 2 formaten. De grote van een normaal plakje diepvries-bladerdeeg, en één-haps-gebakjes van een plak bladerdeeg die ik in vieren had verdeeld. Zorg er in ieder geval voor dat je een vierkant hebt.

Laat het deeg ontdooien en leg een plakje voor je neer. Vouw deze nu op de volgende manier:

Vul het midden met een schepje jam en strooi wat kristalsuiker op het deeg. Prik het deeg niet in! Het moet juist gaan rijzen.

Bak ze in ongeveer 20 tot 30 minuten bruin in een oven van 200 graden (hetelucht is 20 graden lager). Bestuif ze met wat poedersuiker en serveer met mascarpone of slagroom.

Oordeel van het smaakpanel: Chef zit weer eens in een ontkennende fase en probeert op limonadesiroop groot te worden. Zus&Zo vonden het wel lekker, alhoewel Zo erachter kwam dat je ze heel goed kon uitsmeren op de kinderstoel.