Indiase curry met ei (vegetarisch)

Ik werk dan wel in Nederland, maar mijn meest directe collega’s zitten in andere landen, en op een normale werkdag spreek ik met mensen uit alle (uit)hoeken van de wereld. Van Australië tot Argentinië en van India tot de VS. Maar wanneer ik in mijn eigen bedrijf een verdieping hoger of lager ga kijken, heb ik geen idee wie die mensen daar zijn. Best vreemd dat ik soms meer weet over iemand in China of Brazilië, dan van een collega van een andere verdieping in mijn eigen pand. Maar soms bouw je hechte banden op met een buitenlands team. Dat bleek wel toen ik een paar jaar geleden stopte met een project waarvoor ik samenwerkte met een team in India. Als dank stuurden zij mij toen een Engels kookboek met Indiase curry-recepten. Ik was diep ontroerd en ik koester het boek dan ook; het heeft een vaste plek bij mijn beste boeken beneden in de woonkamer (de rest, en het merendeel bovendien, staat boven te verstoffen).

De kinderen zijn inmiddels groot genoeg om eens wat meer over de (chili)grens te kijken en Kleine Chef (net zes geworden) blijkt zelfs een lekkerbek te zijn voor de wat hetere gerechten. De curry hieronder is één van de vegetarische recepten in het boek en staat misschien nog net iets te ver af van de heilige, Hollandse drie-eenheid GroenteAardappelVlees(vervanger) om klakkeloos door de kinderen te worden aangenomen, maar op zich is de smaak zacht en romig. Meneer en ik zijn er helemaal wild van. Voor de kinderen maken we nu een tamme tomatencurry, waarover ik in de volgende blogpost zal schrijven.

Nog een opmerking vooraf: het boek gebruikt natuurlijk Britse theelepels als maat – dat zijn de grote lepels van 5 ml en niet die kleine, schattige lepeltjes. Kijk ook eens naar een kwalitatief goede kokosmelk, want die is erg bepalend voor dit gerecht. Vergelijk in de supermarkt even het percentage kokosextract in een paar blikken. Sommige komen niet verder dan 10% en vullen de rest aan met water en andere dingen die de vloeistof weer dik moeten maken. Wijk anders uit naar een toko. En trouwens, goede, vette kokosmelk is gewoon wat duurder.

Wij eten deze curry tegenwoordig altijd met gebakken bloemkoolkoekjes, waarbij ik de specerijen een beetje aanpas. Nog steeds met venkel, maar ook met een snufje garam masala en/of kurkuma erbij.

Indiase curry met ei (vegetarisch)

recept voor 2 of 3 personen

bron: aangepast recept uit ‘50 Great Curries of India’ van Camellia Panjabi

Voor de specerijenpasta:

3 tl (of 1 afgestreken el) korianderpoeder

1½ tl chilivlokken of –poeder

1 tl venkelzaad

1 tl komijnzaad of –poeder

½ tl kurkuma

2 cm verse gember, geschild

2 grote tenen knoflook

Verder:

6 eieren

olie om te bakken

½ tl fenegriekzaad

½ tl venkelzaad

1 klein kaneelstokje

225 gr uien, gesnipperd

225 gr tomaatstukjes, vers of uit blik (van 400 ml)

500 ml kokosmelk van goede kwaliteit (of desnoods een blik van 400 ml aangevuld met water tot 500 ml)

zout

Begin met de specerijenpasta: stamp alles samen, met 1 of 2 eetlepels water, tot een pasta in een vijzel of gebruik een keukenmachine (met kleine kom, anders is het te weinig om te verwerken). Wanneer je geen vijzel of keukenmachine hebt, moet je specerijenpoeder gebruiken (ipv zaad) en de rest tot pulp snijden. Zet de pasta apart.

Kook de eieren in 10 minuten gaar, laat ze schrikken in koud water en pel ze.

Verhit olie in een wok of braadpan en laat het fenegriekzaad, venkelzaad en kaneelstokje 10 seconden bakken. Voeg de gesnipperde uien toe en laat ze op niet te hoog vuur fruiten tot ze kleur krijgen. Voeg de specerijenpasta toe en laat dit enkele minuten meebakken. Voeg desnoods een beetje water toe, wanneer het te droog wordt.

Voeg daarna de tomaatstukjes toe en bak deze ook enkele minuten mee. Voeg daarna de kokosmelk toe en laat de saus in ongeveer tien minuten een beetje inkoken (op niet te hoog vuur) tot het de gewenste dikte heeft bereikt.

Snijd de eieren doormidden en leg ze in de saus om door te warmen.

Serveren met rijst.

Appeltaartpotjes met een koekjesdeksel

Ja, stomme foto. U denkt het, ik zeg het wel even hardop. Het was er het moment gewoon even niet voor. Maar… ze waren net zo snel opgegeten, als dat de foto gemaakt was. Is er meer, vroeg Meneer. Maar dat was er dus niet.

Het zijn simpele dingetjes: een soort appeltaart met een koekdekseltje erop. Maar je begrijpt wel dat het een ideaal wintertoetje is. Qua appels kan je van alles gebruiken, maar de typische appeltaartsoorten werken ook hier het beste: Goudreinetten, Elstar, Jona Gold, etc.

Appeltaartpotjes

recept voor 6 personen

voor het deeg:

75 gr roomboter, op kamertemperatuur

70 gr suiker

1 el bruine suiker

een dopje vanille-extract of een zakje vanillesuiker

1 klein ei, of 2/3 van een groot ei

140 gr zelfrijzend bakmeel

1 volle tl speculaaskruiden (of eventueel kaneel)

snuf zout

voor de vulling:

Ik noem geen hoeveelheden, want het hangt allemaal van de gebruikte potjes af, maar maak naar eigen inzicht een mengsel van kleine blokjes appel, wat kaneel, gewelde rozijnen en een schepje suiker.

Verder nodig: 6 ovenbestendige schaaltjes/bakjes met een doorsnede van ongeveer 8 cm

Het deeg: kneed van de ingrediënten een koekjesdeeg. Snijd het in 6 gelijke stukken en druk/rol dit uit tot een plakje. Steek of snijd daar een rondje uit dat precies op het ovenschaaltje past.

Schep de appelblokjes in het schaaltje en zorg dat de bovenkant mooi afgevlakt is. Als het te grof of hobbelig is, dat zakt het deeg er wat door tijdens het bakken. Maakt voor de smaak niets uit, maar ja, het oog wil ook wat…

Leg het deegdekseltje erop. Van eventuele restjes deeg kan je nog wat vormpjes voor erop maken. Is er ook nog wat ei over? Strijk dat dan ook maar op de dekseltjes.

Bak de appelpotjes op 175 graden (160 graden hetelucht) gedurende 25 tot 30 minuten of tot het deeg gaar is.

Ben zo terug

bron: Karnlund.se

Nog heel even wachten op een update hoor. Ik heb even geen puf. Ik heb zojuist mijn koffer ingepakt, want ik zit de komende dagen in Stockholm. Volgende week weer terug!

Hartjesomelet (Koreaanse omeletrol)

Ik noem het dus een hartjesomelet, want ik volg de Koreaanse smaak niet in dit recept. Je kunt ze bijvoorbeeld serveren bij risotto, zoals op de foto, of je past de smaken aan en eet het als bijgerecht bij nasi of bami. Vooral de meisjes zijn hier erg gecharmeerd van een hartje op hun bord. :)

Koreaanse omeletrol

5 eieren (L)

50 ml melk of room

zout en peper

50 gr geraspte parmezaan

1 el basilicumpesto

eventueel kruiden naar smaak, bv wat gesneden basilicum, bieslook of peterselie

olie om in te bakken

*** of pas de smaken aan met ketjap manis en sambal voor bij de nasi, of met gember en lente-ui, of rozemarijn, knoflook en citroenschil, of eh… nou ja, wat dan ook eigenlijk…

Klop de eieren los met de melk of room. Breng het op smaak met zout en peper en voeg de andere smaakmakers toe.

Verhit wat olie in een grote koekenpan en giet hier een schep van de eieren in, zodat je een dunne omelet maakt. Laat dit kort bakken. Zodra je de onderkant stevig genoeg is om een stukje naar binnen te vouwen, rol je de omelet voor de helft op. De bovenkant van de omelet moet beslist nog nat zijn, want de bedoeling is dat de opgerolde omelet goed aan elkaar hecht en een compacte rol wordt. Het moet niet een opgerolde omelet met losse lagen worden.

Schuif nu de half opgerolde omelet een stuk op in de pan en giet naast het niet opgerolde stuk een schep eimengsel, zodat je de rol langer maakt. Laat het weer heel even bakken en rol de omelet weer verder op. En zo ga je door tot alles gebakken is. Laat de rol nog even aan alle kanten bakken, zodat het goed gaart en laat hem daarna afkoelen.

Ik snijd de rol daarna in dikke plakken. Wanneer je ze diagonaal doorsnijdt en één stukje omdraait, heb je een hartje. Maar gewone plakken kan natuurlijk ook.

Overigens vind ik 5 eieren wel het maximum om een rol van te maken. De rol is dan op het einde nog wel óm te draaien, maar het wordt al vrij lastig.

Spinaziestamppot met garam masala en appelcompote

Een makkelijke stamppot die trouwens ook prima in de zomer past. In de verte, en met goede wil, zou je er het Indiase gerecht Saag (of Palak) Paneer in kunnen herkennen. Zo kwam ik op het idee tenminste om de kinderen weer eens aan wat andere smaken te laten wennen.

Bij het curry-gerecht horen plakken paneer (een kaas die lijkt op een snijdbare ricotta), maar halloumi is een mooi en snel alternatief. Halloumi ziet er uit als feta, maar heeft meer de structuur van onze eigen Goudse kaas. Het heeft een hoog smeltpunt, dus het is goed bruin te bakken zonder dat de kaas smelt. Je koopt het onder andere bij Turkse supermarkten. De supermarkt heeft het soms ook wel, maar dan betaal je meestal teveel. Wie liever vlees eet, kan uitwijken naar een pittig merguezworstje of ander goed gekruid gehakt.

Garam masala is een kruidenmengsel dat niet in elke supermarkt te koop is. Het is eventueel zelf te maken met een goed ingerichte kruidenverzameling. Er bestaan veel varianten, maar een makkelijk mengsel is dit:

Garam masala:

1 volle tl kardemompoeder

2 afgestreken tl gemalen komijn

3 volle tl gemalen korianderzaad

½ tl kruidnagelpoeder

1 volle tl gemalen nootmuskaat

1 opgehoopte tl kaneel
1 krappe tl kurkuma
1 afgestreken tl zwarte peper
1 krappe tl gemberpoeder

Spinaziestamppot met garam masala en appelcompote

recept voor 3 a 4 personen

2 uien, gesnipperd

(olijf)olie om te bakken

2 a 3 tenen knoflook, gesnipperd

een ruime eetlepel garam masala, of meer naar smaak en afhankelijk van het type kruidenmengsel

zout

500 – 600 gr verse spinazie of diepvries (blad)spinazie

1 kg geschilde, iets kruimige aardappels

300-350 ml hete melk of gedeeltelijk karnemelk

Wat er werkelijk geweldig bij is, en weer eens wat anders dan jus:

* geweekte rozijnen, het liefste geweekt in iets geurigs als een kop zwarte thee en een scheutje gembersiroop.

* ook onmisbaar erbij is een grove, ongezoete appelcompote. Laat daarvoor gewoon een paar geschilde en in stukken gesneden appel zachtjes koken totdat ze zacht en half uit elkaar gevallen zijn. Laat het daarna afkoelen.

* De liefhebber doet er op het bord eventueel nog iets sambal bij. Ik ontving van Hottie Sambal een potje sambal Tomaat Masala, die hier qua smaak heel goed bij paste. De sambal is niet overal te koop, maar op hun website www.hottiesambal.nl kun je opzoeken waar het wel te vinden is.

Kook de aardappels gaar in licht gezouten water.

Ondertussen de ui 10 minuten fruiten in wat olie zonder dat het kleurt. Voeg de knoflook in de laatste minuut toe. Doe de garam masala er ook bij en laat het kort meebakken. Hak de spinazie en voeg toe aan de pan. Laat het slinken als de spinazie vers is en laat het daarna even meebakken.

Stamp de aardappelen daarna met de hete melk fijn. Voeg de spinazie toe en roer om.

Salade van freekeh, geroosterde druiven en paprika-labneh

Ik noemde freekeh laatst al bij de nieuwe producten die ik had getest. Freekeh is tarwe die wordt geoogst wanneer de korrel nog groen is. Het stro en het kaf wordt er vervolgens afgebrand, wat het graan een rokerig smaakje geeft. De korrels verbranden hierbij niet, maar worden wel geroosterd. Qua structuur deden de korrels mij erg denken aan zilvervliesrijst, maar dan met een interessantere smaak. Het kan worden gebruikt voor alles waar je anders rijst, quinoa of aanverwante producten voor zou gebruiken.

Ik proefde Artisan Freekeh, dat sinds kort bij de AH te koop is voor 2,19 euro. 

Salade van freekeh, geroosterde druiven en paprika-labneh

200 gr freekeh

500 gr blauwe druiven

1 tl olijfolie

2 tl rozemarijn of tijm

130 gr kikkererwten (bv van een klein blikje van 200 gr (130 gr uitlekgewicht))

75 gr hazelnoten

1 tl tijm

paar handen rucola

olie en azijn

Nodig voor de paprika-labneh:

voor 500ml labneh:

1 geroosterde paprika (uit pot) (80-100 gr)

1 el vers citroensap

½ el honing

zout

1 liter dikke yoghurt (bv Griekse yoghurt, maar er is ook Turkse yoghurt met 3% vet die niet onderdoet voor de 10% yoghurt)

Begin met de labneh, die moet je namelijk 1 a 2 dagen laten uitlekken. Doe een kaasdoek of fijngeweven theedoek zonder wasgeurtjes in een enkele laag in een vergiet of zeef. Zet dat op een kom. Schep de yoghurt op het doek en vouw het dicht. Zet dit minimaal 24 uur (of nog beter 48 uur) in de koelkast weg. Je houdt dan een dikke yoghurt over die smeerbaar is als dikke roomkaas.

Pureer de paprika helemaal fijn met het citroensap, honing en zout. Roer dat door de labneh.

Rooster de druiven: leg de druiven in een enkele laag in een ovenschaal en schep ze om met de olie en rozemarijn of tijm. Gebruik niet meer dan een theelepeltje olie; het lijkt niet veel, maar vette druiven zijn niet lekker. Bak ze ongeveer 40 minuten op 220 graden (200 graden hetelucht). Ze moeten dan iets kleiner en gerimpeld zijn en in de schaal ligt wat druivensap. Laat ze afkoelen en gebruik ze op kamertemperatuur.

Kook de freekeh gaar volgens de aanwijzingen op de verpakking en laat het goed uitlekken.

Rooster de hazelnoten even in een hete, droge koekenpan.

Schep nu alle ingrediënten door elkaar en serveer direct. Wanneer je het van tevoren wilt maken, voeg je de rucola pas vlak voor het serveren toe, anders wordt de sla slap.
 

 

8 Nieuwe producten getest

De afgelopen tijd ontving ik van producenten weer van alles, met de vraag of Eerst Koken wilde proeven. En zolang de producent in kwestie niet Maggi of Knorr heet, wil ik dat wel. Een aantal producten verdienen inderdaad wat meer aandacht. Het volgende beviel goed:

Freekeh – wordt in de markt gezet als de nieuwe quinoa. Het gaat om tarwe die wordt geoogst wanneer de korrel nog groen is. Het stro en het kaf wordt er vervolgens afgebrand, wat het graan een rokerig smaakje geeft. De korrels verbranden hierbij niet, maar worden wel geroosterd. Ik zal er binnenkort een recept voor plaatsen. Ik proefde Artisan Freekeh, dat sinds kort bij de AH te koop is voor 2,19 euro.

Lee Kum Kee (foto boven) – We hebben dan wel Chinese restaurants, maar in de praktijk zijn die eerder Indonesisch dan Chinees. De ware Chinese keuken is nog niet zo bekend bij ons. China’s grootste merk in sauzen is nu ook bij veel AH’s te koop. Op het gevaar af het Chinese equivalent van Knorr te promoten, moet ik toegeven dat we het ons goed hebben laten smaken. Afgezien van maaltijdsauzen hebben ze ook de gewone smaakmakers zoals hoisin- en oestersaus. Ik heb inmiddels zelf ook wat van hun producten aangeschaft.

Cowunder – de nieuwste loot aan de stam van bedrijven die alleen online kwalitatief goed vlees verkopen heet Cowunder en ze specialiseren zich in Australisch vlees dat aan het stuk worden verkocht. En dan moet je inderdaad denken aan stukken vlees van 2 a 3 kilo, wat je zelf in plakken moet snijden. Je mag je afvragen of je nu werkelijk vlees van de andere kant van de wereld moet halen, terwijl je in eigen land ook zat goede initiatieven hebt, zoals ‘Koop een Koe’, maar wanneer ik mij beperk tot de kwaliteit, kan ik beamen dat het erg fijn vlees was.

Visculinair kookboek – Het Nederlands Visbureau weet dat veel Nederlanders een beetje huiverig zijn om verse vis te bereiden. We eten het wel, maar dan het liefste in een makkelijke vorm, zonder enge graten enzo. Zalm en tonijn in blik, gerookte zalm en kibbeling. Dat soort werk. Ze hebben daarom een boek met visrecepten uitgegeven, dat ook nog eens heel aardig de verschillende soorten vis uitbeeld. Het is verkrijgbaar bij viswinkels en viskramen voor 8,95.

De Kleinste Soepfabriek – de meest sympathieke soep van Nederland, maar ook een beetje prijzig. Nieuw is de soep natuurlijk niet. Wel hun nieuwste product Puur Pannenkoek en dat zijn pannenkoekmixen met iets extra’s: puur spelt, spelt met speculaas, appel/kaneel en cranberry/sinaasappel. Ik heb de spelt met speculaas geproefd en vond het een lekker flensje. Ik voegde wel een ei toe aan de mix. Ik ben niet van de kant-en-klare mixen, maar goed… het was lekker. Nog niet gesignaleerd in de supermarkt, maar wel op hun website Puur Pannenkoek en sommige eco-winkels.

Rabarcello – laatst bij die Bonduelle kookwedstrijd kreeg ik van de heren van Mister Kitchen een fles van hun rabarcello mee. Het gaat om het zusje van de bekende Italiaanse likeur limoncello, maar dan gemaakt van rabarber. Het heeft inderdaad een heerlijke, goede smaak van rabarber.

Hooghoudt Jenever bewerkt zijn jenevers tegenwoordig met smaakjes en dat zou ik ook doen, want de verkoop van gewone jenever is al jaren aan het dalen. Ten onrechte trouwens, want een gewone jenever is erg fijn.

Vorig jaar ontving ik al een fles met een smaakje die mij minder beviel omdat ik niet zo van zoet houd (die bruine rechts), maar de ‘Rijke Jenever No 67’ viel wel goed. Het doet erg denken aan de bekendere wodka met smaak. Nummer 67 bevat cranberry, grapefruit, citroengras, oranjeschil en gember.

Tenslotte: tomaten. Die kunnen in Nederland bedroevend slecht zijn, maar er zijn heus goede soorten te krijgen. De geproefde ‘Droomtomaten’ zijn zoet, geurig en uitstekend voor salades. Ze zijn alleen te koop bij groentespeciaalzaken. 

Eton Mess aardbeienijs

Onze jongste dochter wilde al sinds het voorjaar aardbeienijs maken, maar vanwege voor mij compleet onverklaarbare redenen kwam dat er maar niet van. Daarna werd het herfst en was het seizoen voorlopig voorbij voor verse aardbeien. “Ze liggen nog wel in de supermarkt, hoor!” zei dochter Zo verontwaardigd, en ze sloeg mijn woorden als ‘oneetbaar’ en ‘smakeloos’ compleet in de wind. Maar op een goede dag was mevrouw mee naar de Lidl en daar vielen onze ogen op een grote zak diepvries aardbeien. “Lieverd, vanavond eten we aardbeienijs en die ga jij maken!” Zo gezegd, zo gedaan.

Maar tijdens de bereiding viel mijn oog op de eiwitten die over waren gebleven. Geen probleem. Eiwitten=meringue. Maar wacht eens… Aardbeien? Meringue? Eton Mess! En zo is het allemaal gekomen. De drie kinderen hadden een gelukkige avond.

Eton Mess aardbeienijs

400 ml volle melk

100 gr suiker

1 vanillestokje

snufje zout

3 eierdooiers

ongeveer 600 gr schoongemaakte aardbeien (diepvries is nu in de winter ideaal!)

eventueel een kneep vers citroensap

50 gr poedersuiker

Verder nodig:

* een ijsmachine!

* een portie meringue schuimpjes, zoals de nopjes in dit recept. De drie eiwitten die je overhoudt van het ijs zijn precies goed (je gebruikt 3 eiwitten met 150 gram suiker). Je kunt trouwens ook een dunne meringueplak maken door alles uit te strijken over een grote bakplaat. Die plaat breek je na het bakken in scherven.

* en een bus slagroom

Snijd het vanillestokje in de lengte door en doe het samen met de melk, suiker en zout in een niet te kleine pan. Verhit de melk en laat het net niet koken. Laat het mengsel ongeveer tien minuten trekken. Haal daarna het vanillestokje eruit, schraap de merg eruit en voeg dat toe aan de pan. Het stokje zelf kan weg.

Ondertussen de dooiers losroeren in een (meng)kom. Voeg hier met een heel klein straaltje, en heel langzaam de hete melk aan toe, terwijl je continu roert met een garde. Niet teveel melk in één keer toevoegen, want dan zit je met roerei. Wanneer zeker de helft van de melk is overgegoten, kan de inhoud van de mengkom in de pan worden terug gegoten. Zet de pan terug op het fornuis, op de laagste vlam/stand. Blijf voordurend roeren en laat de melk langzaam binden. Dat kan wel tien minuten duren. Het is ook mogelijk om een mixer te gebruiken. Door de snellere afkoeling kan het vuur iets hoger, waardoor het ei sneller stolt. Wanneer je een lepel in de melk doopt, een vinger over de bolle kant haalt en de streep zich niet meer vult, is de vla voldoende gebonden. Laat het nu helemaal afkoelen. Zet het daarna ook in de koelkast om door en door koud te laten worden.

Maak ondertussen de aardbeiensaus: blender de (ontdooide) aardbeien helemaal glad. Stort de moes in een fijne zeef om de pitjes eruit te halen en voeg de poedersuiker (en eventueel het citroensap) toe aan de saus. Je zult ongeveer een halve liter sap hebben. Voeg 300 ml van dit sap toe aan de vla, roer goed door en koel het weer. De rest van het sap zet je afgedekt weg in de koelkast.

Wanneer de vla helemaal koud is, kan je het ijs maken met een ijsmachine. Timing vind ik altijd erg handig. Het ijs is het lekkerst wanneer het vers gedraaid is en wanneer het maar net klaar is. In mijn geval is het ijs heerlijk zacht, maar bevroren, wanneer ik het nog ongeveer twee a drie uur na het draaien in de ijsmachine wegzet in de vriezer. Als je het langer laat bevriezen is het ook nog lekker, maar het zal dan ook even moeten acclimatiseren op het aanrecht, omdat het anders te hard is.

Serveer het ijs met de meringue, resterende aardbeiensaus en een toef slagroom.

Salade van geschaafde spruitjes (lekker!)

Spruitjes? Jawel, spruitjes! Daarmee maak je een salade die qua smaak doet denken aan koolsalade, maar die spruitjes zijn zo frivool en springerig dun, dat je een hele luchtige salade krijgt, in plaats van zo’n stevige hap van witte kool. Het is trouwens nog ontzettend gezond ook.

De dressing en smaakmakers zijn onvervalst Amerikaans. Je komt dezelfde smaken tegen in mijn salade met rauwe broccoli, ook al zo’n recept dat U-S-A schreeuwt. Maar de gedroogde cranberries, pecannoten en vrij zoete dressing vormen een ideale aanvulling op die geschaafde spruitjes.

Salade van geschaafde spruitjes

ongeveer 300 gram schoongemaakte spruiten

1 kleine rode ui, in flinterdunne halve ringen

50 gr gedroogde cranberries

50 gr pecannoten

100 gr uitgebakken plakken ontbijtspek, daarna verbrokkeld tot stukjes. Wie het vegetarisch wil houden, wijkt eventueel uit naar flinters parmezaan (die je maakt met een stuk kaas en een dunschiller). Een gepocheerd ei erop is vast ook geen straf.

dressing:

1 flink opgehoopte el mayonaise

1 flink opgehoopte el (magere, milde) yoghurt

1 el suiker

1 el azijn

zout en peper

Eerst maar die spruiten. Daar is een snelle en trage methode voor. De snelle kok jaagt ze binnen een halve minuut over de kling van zijn schaafmes (dat mandoline-achtige ding) in de keukenmachine (standje: zeer dun). De trage kok snijdt alles met een scherp mes tot dunne plakjes, zo dun als vlindervleugeltjes (succes…). Vergeet de echte mandoline maar; dat kost je je vingers.

Ondertussen de dressing roeren. Voeg daarna alles samen. That’s it! In tegenstelling tot normale koolsalades kan het direct gegeten worden. Witte kool zou eerst onder werking van de zuren een beetje zachter moeten worden gemaakt, maar die spruitjes zijn al zo licht en zacht, dat je direct aan tafel kan.

Bloemkoolstamp met prei, knoflook en parmezaan

Zoooo…. Welkom in 2015. Dat het maar een fraai jaar mag worden enzo.

Zullen we als eerste blog maar weer eens even iets normaals doen? Een winters stamppotje bijvoorbeeld. Maar dan dus niet gewoon gestampte aardappels met bloemkool. Welnee, deze stamppot wordt opgevrolijkt met bouillon, een gestoofd preitje, tijm, knoflook en kaas. Dat ziet er al meteen een stuk minder Spartaans uit.

Bloemkoolstamp met prei, knoflook en parmezaan

Recept voor 4 personen

1 prei, in ringen

600 gr bloemkool, in roosjes

300 ml melk

1 blokje tuinkruiden- of kippenbouillon

900 gr (iets) kruimige aardappels

beetje (gedroogde) tijm

2 tenen knoflook

roomboter

75 gr geraspte parmezaan

Fruit de preiringen enkele minuten in een klontje boter, in een flinke kookpan. Voeg daarna de bloemkool toe, samen met de melk en het bouillonblokje, en kook het gaar. Niet afgieten!

Kook de aardappels in een andere pan gaar in gezouten water. Giet de aardappels af en stamp daarna de bloemkool, inclusief de melk, fijn met de aardappels. Voeg een beetje tijm toe, 2 tenen knoflook uit de pers en nog een klontje roomboter. Voeg tenslotte de kaas toe.

O ja, misschien nog een gehaktballetje erbij?