500e blog! En een klassieke pannacotta (de lekkerste)

Het 500^e blog! Wie de nieuwsbrief ontvangt, wist al dat ik last had van lichte stress, want het overviel mij ook een beetje (bij nummer 498 om precies te zijn). Wat voor speciaals moest er op tafel komen voor dit feestelijke moment? Taart? Koekjes? Drank? Of toch die niet feestelijke, maar wel ontzettend goede witte-bonen-in-tomatensaus, waarbij de kinderen de pan nog net niet uitlikten. Nee, toch maar zoet. Iets dat naast een glaasje champagne kan. Die bonen komen overigens snel hoor. Die zijn echt super.

Ik ben snel gaan bakken, maar stuitte op recepten die nog even moesten evolueren in de Eerst Koken-testkeuken. Bovendien stortte mijn computer in gisteravond… Deze pannacotta stond al wel klaar voor een blog, dus laten we het hier bij houden. Maar zo normaal is dit recept niet, hoor. Het is anders dan 99% van de recepten voor pannacotta die u normaliter elders aantreft. Kijk, het zit zo:

Wat ik altijd geloofde: pannacotta is een pudding, gemaakt van gezoete, verhitte slagroom, waarin een vanillepeul een tijdje heeft gedobberd. Uiteindelijk maak je er met gelatine pudding van.

Wat ik vorige week las: een groot gedeelte van de slagroom wordt met suiker tot bijna de helft ingekookt tot het gelig en dikker wordt. Er moet flink wat water uit verdampen. Het andere gedeelte van de slagroom wordt opgeklopt tot het zo dik als yoghurt is. Dat wordt gekoeld en gemengd. Het wordt trouwens nog steeds gebonden met gelatine en op smaak gebracht met vanille.

Als je dat laatste leest, snap je direct dat het klopt. Dit is dus het ware recept voor pannacotta! Het was al gewoon te simpel, he? Blijkt het toch meer te zijn dan gewoon even slagroom verwarmen. En het is van meesterkok Angelique Schmeinck, dus dan moet het wel goed zijn.

Op de foto zie je overigens een ganache-laagje op de pannacotta, maar dat blijkt te zwaar te zijn. Volgende keer ga ik toch weer voor een vruchtensaus. Gepureerde aardbeien, frambozen, mango, etc. Het is lichter en frisser en dat bevalt me toch beter. De slagroom is namelijk al zeer romig en rijk. Het zevende glaasje was bij ons het testglaasje en er is om gevochten door de kinderen.

Goed, dan nu voor altijd het juiste recept. Vergeet de rest maar:

Klassieke pannacotta

Bron: Smaakvrienden Fruit van Angelique Schmeinck (zowel dit boek als Smaakvrienden Groente is een aanrader voor de fanatieke thuiskok)

Ik maakte met dit recept 7 porties van ongeveer 75 ml. Dat was voldoende voor zo’n rijk dessert, waar je vast ook nog wel een saus bij maakt

1 biologische citroen (AH verkoopt ze. Niet te krijgen? Dan kan je het nog beter weglaten)

850 ml slagroom

100 gr suiker

1 vanillestokje, in de lengte doorgesneden

6 gr gelatine (ik gebruikte 3,5 blaadjes van Dr Oetker)

Haal met een dunschiller de schil van de citroen. Breng 600 ml slagroom met de helft van de suiker, de citroenschillen en vanille aan de kook. Laat de room op laag vuur inkoken tot 350 ml. Dat zal zeker 15 tot 20 minuten duren. Blijf wel regelmatig roeren. De room is daarna dikker en geler van kleur. Haal het vanillestokje eruit en schraap de zaadjes (merg) eruit. Voeg de zaadjes toe aan de room en gooi het stokje weg.

Week de gelatine ondertussen in koud water.

Haal de pan van het vuur en los de gelatine er in op. Schenk de room door een fijne zeef en laat het verder afkoelen.

Klop de resterende 250 ml slagroom met de andere 50 gram suiker tot yoghurtdikte en spatel dat door de ingekookte room wanneer deze begint te geleren. Schep de pannacotta in kommetjes/glazen/vormpjes en laat ze in de koelkast opstijven.

Verder zijn de opties eindeloos, maar het lekkerste vind ik dus toch om er een simpele fruitsaus bij te geven, zoals gepureerde en gezeefde framboos, mango, abrikoos, etc