Risotto met spinazie en gorgonzola

Gelukkig wordt het weer herfst en daalt de temperatuur flink deze week. Want van koude soep of een saaie maaltijdsalade wordt een mens ook niet blijer, we zijn nu wel weer even klaar met de bbq en bovendien kan je met goed fatsoen toch geen stamppot serveren aan de tuintafel. Gelukkig zag ik de eerste aanbiedingen voor rookworst al weer voorbij komen. Fijn, zo’n kordate marketing afdeling van de Plusmarkt.

Heeft u dat nou ook niet? Dat je stiekem toch warmpjes vooruit denkt aan Sinterklaas, Kerst en weer nostalgisch oliebollen bakken in de achtertuin met je winterjas aan, die eenmaal binnen juichend worden ontvangen door de familie? Tuurlijk, tegen het einde van december zijn we blij als het weer gewoon 2 januari zou zijn, en als het in maart weer wat lichter begint te worden om 8 uur ’s morgens, jubel je op een koud fietszadel, maar ondertussen moeten we er nog wel even wat van maken voor die tijd…

Gelukkig zijn daar oplossingen voor. We slepen ons er wel weer doorheen bij de genade van comfort food, want bij daarbij denken we al snel aan korte, koude dagen, pepernoten die weer in de winkel liggen (al maken we die straks natuurlijk zelf wel even), stoofpotten met bier of wijn en dikke frieten erbij, verder wentelteefjes en andere dingen die je moeder vroeger voor je maakte, gesuikerde baksels en vooruit, marsepein.

Binnenkort blazen we het stof van de creuset , maar voor nu nog snel een recept dat best zomers kan worden geserveerd met een tomatensalade, maar in september doet dit het ook prima.

Risotto met spinazie en gorgonzola

Voor 2 flinke eters

250 gr risotto

Klein litertje bouillon van tuinkruiden-bouillonblokjes. Je hebt niet alles nodig, maar liever teveel dan te weinig. Ik gebruik ook maar 1 blokje, want het wordt toch wel zout genoeg.

Olijfolie

1 ui, gesnipperd

1 teentje knoflook, gesnipperd

1 glas droge witte wijn

1 ons rauwe ham, bijvoorbeeld Coburger (Geen Schwarzwalder, want dat is veel te heftig!), in reepjes.

1 pond verse spinazie

1 stuk gorgonzola, in stukjes. Neem Dolce, want ook hier is de gewone kaas iets teveel van het goede. Wees desnoods niet te gul met de gewone gorgonzola.

Fruit de ui en de knoflook in de olie. Na een paar minuten kan de risotto erbij en deze bak je even mee. Dan de wijn toevoegen en goed roeren. Laat het niet teveel droogkoken, dus ook snel een flinke scheut bouillon erbij. Nu zijn er hele handleidingen over risotto koken en veel dingen vind ik overdreven, maar als je de bouillon er steeds bij blijft gieten en je blijft met liefde roeren, dan komt dat allemaal heus wel goed. Wel erop letten dat je aan het einde niet met teveel vocht in de pan blijft zitten, dus anticiperen op het juiste moment dat de rijst het zelf wel verder afmaakt. Als de risotto stevig maar beetgaar is, laat je snel de spinazie slinken in een andere pan, ook in een beetje olie. Ik doe dat in een wok, omdat die zo groot is en je snel kan werken, maar ik heb dan ook wel een wokbrander. Een koekenpan lukt natuurlijk ook. In een ander pannetje heb je ondertussen de ham uitgebakken, eventueel in wat olie, maar vaak is dat niet eens nodig en bakt het wel in zijn eigen vet.

De gorgonzola smelt je in de rijst en als alles ondertussen is gegaard, meng je het door elkaar. Serveren met Parmezaan!

Als het nu toch nog mooi weer wordt, kan die tomatensalade er ook bij:

Maak een dressing van (citroen)mayonaise, wat blanke azijn en een klein lepeltje suiker. Meng dit met schoongemaakte stukjes tomaat (sap en pitjes verwijderd) en wat fijngesneden platte peterselie.

Oordeel van de kleine chef: graag met de dolce gorgonzola. Tomaat, nee, dank je.