Hebben julle dat ook? Dat je kan mijmeren over wie een boek eerder in handen heeft gehad? Mijn moeder kwam laatst op bezoek met brochures en kleine kookboekjes uit de jaren dertig, die eruit zagen alsof ze gisteren gedrukt waren. Nee, niets beduimeld en stuk gelezen. Iemand had de boekjes rond 1930 gekregen en prompt in de kast gezet, achter slot en grendel en uit het licht. Tachtig jaar later ruimde een niet-culinaire nazaat die kast uit en heeft het stapeltje ingeleverd bij een kringloopwinkel. Ik heb er echt heel lang mee op schoot gezeten. In eentje (van Flipje uit Tiel) zat zelfs nog achterin een blaadje met verlaagde prijzen en er was nergens ook maar een puntje omgekruld. Prachtig.
Maar over Flipje hebben we het later nog wel eens.
Vandaag laat ik graag zien wat de Cooperatie Aardappelen- en
brandstoffenvereeniging “Eigen Hulp” ons aanbood in mei 1929:
Op de eerste bladzijde stelt de
Cooperatie vast dat het slecht gaat met de aardappel in Nederland: de
aardappel, een der voornaamste voedingsmiddelen, wordt steeds minder
geconsumeerd. Het is maar goed dat de hardwerkende boeren nog niet wisten wat
hen te wachten stond, want de aardappelconsumptie kwam sindsdien alleen nog
maar meer onder druk te staan met de opkomst van rijst, pasta en andere bronnen
van koolhydraten. Maar de aardappelcommissie is op dat moment nog vast van plan
om “op een intensieve wijze een krachtige
propaganda te voeren om dit bij uitstek goede volksvoedsel weer op die plaats
bij de consumenten te brengen, welke het behoort in te nemen.” Ik denk niet dat een hedendaagse marketingafdeling zo openlijk over hun bedoelingen zou
zijn (nou vooruit, een uitzondering voor "Wij van WC-eend adviseren WC-eend.")
Daarna volgen er 90 recepten, die
beginnen bij ‘gekookte aardappelen’
en “aardappelpuree’ en eindigen met
aardappelkoekjes en ‘zuurkoolpannekoek’.
Maar nummer 18 is ‘aardappelstokjes’,
oftewel Pommes frites, want patat werd weliswaar gegeten in Frankrijk en Belgie
(‘door alle volksklassen’), maar in
Nederland was het nog niet erg bekend. Mogelijk werd de eerste patat in
Nederland pas begin 20e eeuw verkocht, en het zou nog tientallen
jaren duren voordat het een gangbaar product werd. In een andere uitgave over aardappelgerechten uit 1942 wordt patat nog steeds aardappelstokjes genoemd.
Recept nr 20 vertelt vervolgens de
bereidingswijze van ‘spaanderaardappelen’.
Daar hadden we ook nog geen woord voor. Nu wel: Chips. ‘Spaanderaardappelen smaken zeer goed bij gevogelte en kunnen ook de
zoute krakeling, bij het glaasje, dat men wel voor den maaltijd pleegt te
drinken, vervangen.’ Nou, het kan niet alleen, het zal het ook zeker doen!
(Zie je dat onderschrift op de bladzijde? Blue Band Versch Gekarnd – wat een misleiding. Alsof margarine gekarnd moet worden)
Dan recept nr 21: Pommes Pont Neuf, en
het klopt niet helemaal wat er staat. Volgens het boekje moet je vierkante
blokjes aardappel frituren, maar de Pont Neuf patat is veel groter. Het zijn de
dikke staafjes van 2 bij 2 centimeter, vaak opgestapeld alsof het een stel
spoorbielzen betreft, en je treft ze vooral aan bij de chiquere restaurants.
Waarschijnlijk omdat je er eigenlijk ontzettend veel afval van overhoudt. Ze
heten overigens Pont Neuf, omdat ze zijn vernoemd naar de plek in Parijs (op de
‘nieuwe brug’ - Pont Neuf), waar het eerste frietkot zou hebben gestaan,
omstreeks het midden van de 18e eeuw. Ondanks zijn naam is de brug
inmiddels de oudste in Parijs en vroeger stond het vol met stalletjes, zoals
bruggen vroeger wel vaker multi-functioneel werden gebruikt. En de meeste mensen
zijn er vast wel eens overheen gelopen. Het is de brug die de Île de la Cité
verbindt met beide oevers van de Seine.
Pont Neuf patat is erg lekker, zoals
zelfgesneden patat sowieso al met kop en schouders boven voorgebakken supermarktpatat
staat. Maar de Pont Neuf is ook nog eens een chique begeleider van de
hoofdmaaltijd. Het ziet er natuurlijk erg mooi uit, zo’n stapeltje patat, maar
ze zijn ook minder vet dan normale patat. Zeker eens proberen!
De
Pont Neuf patat heeft een iets andere bereiding dan gewone patat. Hoe dat moet
weten jullie natuurlijk allemaal, maar toch maak ik even van de gelegenheid
gebruik om het op te schrijven.
Zelf patat bakken
Om
te beginnen de aardappels. Binten zijn echte patat-aardappelen, maar er zijn er
meer die het goed doen. Op de foto staat patat gemaakt van Frieslanders, ook
zeer geschikt voor patat. Zorg in ieder geval voor een iets kruimige aardappel,
en zeker geen vaste soorten. Bewaar ze vervolgens ook niet te koud. Op erg
lage temperaturen (pas rond het vriespunt, hoor) ontwikkelt de aardappel
suikers die de patat bij het bakken bruin kleuren en te bruine patat vinden we
niet mooi.
Snijd
de (geschilde) aardappel in plakken en daarna in frieten. Was ze goed en droog
ze heel goed na met een schone theedoek.
De
patat moet worden voorgebakken in de frituurpan op 150 graden, ongeveer 5 minuten. Proef
er even eentje – gaar is goed, zo simpel is het. Bruin zijn ze nu nog niet.
Het
liefste laat je de patat nu helemaal afkoelen, maar in de praktijk is het toch handiger
om direct af te bakken zodra de frituurpan weer op temperatuur is.
Verhoog
de temperatuur naar 175 of 180 graden. Bak de patat enkele minuten op de hoge
temperatuur tot ze knapperig zijn. Laat ze even uitlekken op keukenpapier.
Pont Neuf Patat
Maar
dan de Pont Neuf frieten. Het zijn dus aardappelstaafjes van 6 of 7 cm lang en
2 x 2 cm dik. Dat zijn behoorlijk stevige frieten en je zou ze niet goed gaar
krijgen als je ze gewoon voorbakt zoals hierboven staat. In plaats daarvan
worden ze voorgekookt:
Schil
de grootste aardappels die je kunt vinden en snijd er grote, rechte staven uit
van 6x2x2. Uit een redelijk grote aardappel snijd je slechts één zo’n patat! Je
houdt dus veel afsnijdsels over. Je kunt deze verwerken tot gewone frietjes en aan
de kinderen geven, of je kookt er gewoon de volgende dag een stamppotje van.
Zolang je de aardappel maar niet in water bewaart, want dan raak je de vitamines
kwijt.
Schep
de Pont Neuf patat in ruim kokend en gezouten water en kook ze net beetgaar.
Hou het dus goed in de gaten. Schep ze uit het water, laat ze goed uitlekken en
leg ze op keukenpapier of een theedoek te drogen. Als het goed is, breekt de
buitenkant iets bij het drogen. Dat is goed; randjes en scheurtjes zorgen straks voor een knapperige
korst. Daarom werken vaste aardappels
niet; die blijven te glad.
Laat
de aardappels helemaal afkoelen en bak ze daarna af zoals gebruikelijk. Ze
worden traditioneel opgestapeld geserveerd. Bestrooi ze met wat zout.
Nog meer gebakken aardappels nodig? Kijk ook eens bij aardappels uit de oven!
Nog meer gebakken aardappels nodig? Kijk ook eens bij aardappels uit de oven!
4 opmerkingen:
'Aardappelstokjes' en 'spaanderaardappelen', wat een prachtige woorden! Als ik zulke woorden lees, hoop ik altijd dat ik ze ooit nog eens ergens kan gebruiken...
Lia
ja, vooral die stokjes zijn toch vertederend?? :D
Leuk die oude boeken. Ik heb een exemplaar wat in de 50-er jaren door slagers werd uitgegeven en bestaat uit mapje met daarin elke week een blaadje met receptjes. Best leuke ideeen heb ik eruit gehaald. Kort geleden heb ik heb ik hem weer opgelapt en van nieuw plastic mapje voorzien. Morgen toch maar weer eens in kijken.
Ja, ik zie ook heel veel verrassende recepten erin staan. Soms moeten ze wel iets moderner opgelapt worden.
Een reactie posten