Kleine
Chef werd vorige week vijf en terwijl hij enthousiast zijn kadootjes uitpakte,
hield Meneer de telefoon ernaast, want tot mijn verdriet zat ik een paar
honderd kilometer verderop in Oxford te luisteren naar veel gekraak van
pakpapier en zijn enthousiaste kreten. Tja. Geloof me, als het anders had
gekund, had ik het gedaan, want dit was pijnlijk. Maar ik heb nu eenmaal een
internationale baan en zat weer eens in een ander land. Dit keer met twintig
andere collega’s uit alle hoeken van Europa. Van Noorwegen tot Portugal, en het blijft inspirerend om zoveel culturen bij elkaar te hebben.
Maar hoe verschillend we soms kunnen zijn, ’s avonds zitten we allemaal blij en eensgezind aan tafel: we zitten net zo goed bij Jamie Oliver, als bij de Thai of bij het Engelse worstrestaurant, waar de Duitsers natuurlijk klagen over de kwaliteit van het bier en de worst, maar ondertussen blijven ze wel tot half drie ’s nachts hangen. Omdat die nacht Hongarije boezemvrienden wordt met Portugal, en omdat er bedrijfsgeschiedenis wordt geschreven door Spanje en Engeland, waar jaren later nog door ons over wordt gesproken. “Weet je nog toen…?” Zulke avonden zijn goud waard. Nieuwe mensen, nieuwe verhalen. Nooit belangrijker dan de verjaardag van je zoon, maar ze voeden je wel.
Maar hoe verschillend we soms kunnen zijn, ’s avonds zitten we allemaal blij en eensgezind aan tafel: we zitten net zo goed bij Jamie Oliver, als bij de Thai of bij het Engelse worstrestaurant, waar de Duitsers natuurlijk klagen over de kwaliteit van het bier en de worst, maar ondertussen blijven ze wel tot half drie ’s nachts hangen. Omdat die nacht Hongarije boezemvrienden wordt met Portugal, en omdat er bedrijfsgeschiedenis wordt geschreven door Spanje en Engeland, waar jaren later nog door ons over wordt gesproken. “Weet je nog toen…?” Zulke avonden zijn goud waard. Nieuwe mensen, nieuwe verhalen. Nooit belangrijker dan de verjaardag van je zoon, maar ze voeden je wel.
Enfin,
een fusiongerecht dan maar, met een ongebruikelijke combinatie. De kip in dit
gerecht doet aan teambuilding met een goede camembert en omarmt daarbij kerrie,
en het werkt. Probeer maar en mijmer daarbij over broeierige avonden in verre
landen, met iets teveel alcohol en tafels vol eten, en diepe gesprekken.
Cheers! En Kleine Chef, ik hoop dat jij later ook de wereld in wordt gestuurd. Alleen al omdat je op het vliegveld zo kan lachen om dames in berenpakken,
mét capuchon en berenoortjes.
Voor dit recept kan je kipgehakt kopen, maar daar zit ook weer een portie vet in, die ik zelf niet
nodig vond, dus ik sneed een pond kipfilet in blokjes en vermaalde dat in de
keukenmachine tot gehakt. Wel zo fijn voor de lijn. Het vette gehakt,
ongetwijfeld van sappige pootjes en andere fijne, maar incourante delen, was vast
veel lekkerder, maar ja…
Kipgehaktballetjes
met currysaus en rijst
Bron: Whit’s Amuse Bouche
recept
voor 3 personen, of 2 met kinderen
Voor
de gehaktballetjes:
olie
1
flinke wortel, heel fijn gesnipperd
1
ui, heel fijn gesnipperd
4
tenen knoflook, heel fijn gesnipperd
500
gr gemalen kipfilet of kant-en-klaar kipgehakt
een
flinke hand gehakte peterselie
1
tl kerriepoeder
1
ei (L)
75
gr witbrood in kruimels
100
gr brie of camembert, in kleine blokjes
1
tl paprikapoeder
zout
en peper
Voor
de saus:
1
blik kokosmelk (400 ml)
1
blik tomaatstukjes (400 ml)
sap
van 1 limoen
2
tl kerriepoeder
1
tl honing
zout
verder 250 gr (zilvervlies)rijst
Fruit de wortel, ui en knoflook samen op laag vuur tot ze zacht zijn. Doe het mengsel over in een kom en laat het iets afkoelen. Voeg er daarna de rest van de gehaktbal-ingedrienten aan toe en kneed het kort door. Rol er kleine balletjes van. Bak de balletjes in twee pannen rondom bruin.
Maak
ondertussen de saus: giet simpelweg alles voor de saus in een pan en roer het
door. Laat het aan de kook komen, en laat het daarna zachtjes pruttelen. Voeg
de gehaktballetjes toe en laat alles nog eens tien tot vijftien minuten zacht
garen en iets indikken.
Kook
in die tijd ook de rijst gaar en serveer die bij de balletjes.
Oordeel
van het smaakpanel: alleen wat gepiep van de dame die piepen momenteel tot
kunst verheft (de jongste), maar die nemen we daarin niet zo serieus.
4 opmerkingen:
He Antoinette, ook geinspireerd door de laatste Delicious (ben er net pas in begonnen) met alle ballen? Of is het kinderen misleiden? Niet bij verjaardagen zijn, is herkenbaar. Manlief mist de mijne geregeld, die van mannetje Q soms (of hij is er net met een enorme jetlag) en die van hemzelf heeft hij ook wel eens in een vliegtuig gevierd. Geen al te groot drama van maken. Dan maak je gewoon een speciale dag van dat hij precies vijf jaar en vijf weken cq maanden is met pannenkoeken of misleidende ballejes.
Groeten Johanneke
Hallo Antoinette
Ik geniet altijd van je leuke
schrijfstijl en natuurlijk ook
van je heerlijke recepten ga zo door.
groet Jeannette
Bedankt Johanneke. :) Ik vond het niet leuk om weg te zijn, maar heb het goed gemaakt met Engelse kadootjes.
Ik zag dat de delicious nu ook allemaal gehaktballen heeft (en dat helemaal iets voor mij), maar die mag ik niet meer kopen van mezelf. In het buitenland koop ik nl nog wel magazines en dat is meer dan genoeg. Als we niet oppassen hebben we maandelijks een ruime aanvoer van nieuw leesvoer.
@Jeanette Bedankt, ma!
Een reactie posten