Karamelsaus en Peruaanse dulce de leche

“Mama,” zei mijn jongste dochter afgelopen week, “ik droom soms van eten.”

“Ja schat, dat heb je van mij” zei ik. Ze lijkt ook wel heel erg op mij, die dochter Zo.

Nu had ik ook al een tijdje last van visioenen, waar grote hoeveelheden mascarpone en karamelsaus aan te pas kwamen. Een vrij dodelijke combinatie inderdaad, slechts voorbehouden aan ultradunne meisjes van 15, of iets oudere meisjes die na de kinder-tropenjaren het behouden van de taille overboord hebben gegooid. Ik hoor overigens (nog) niet bij deze groepen, dus het duurde even voordat mijn lust de overhand nam.

Want... de laatste Elle Eten plaatste een recept voor een Peruaanse dulce de leche. Dat is, zeg maar, diezelfde Zuid-Amerikaanse ‘melkjam’, maar dan met kaneel en een kruidnageltje. En verdorie, daar zag ik toch in gedachten een klodder mascarpone tegenaan liggen! Ik ging toch maar eens aan de slag. Ik zou het wel opvoeren aan de rest van de familie…

Nou, dit werd het:

De dulce de leche is top. De mascarpone is top. Maar samen? Mwoch, tikje over the top, zal ik maar zeggen. Het kan nog leuk zijn als lepelhapje, maar meer wil je hier gewoon niet van eten. Het is teveel, te machtig. De rest smeerde ik tussen koekjes die de kinderen bakten op een regenachtige middag. Die waren samen dan wel weer heel erg goed.

Maar goed, ik zat al aan the dark side; even doorpakken en dan had ik gezouten karamelsaus als dessert. Wat moet je anders met de rest van die mascarpone? Nou, dat werd dit:

O jongens… tranen in mijn ogen. Dit is l-e-k-k-e-r. Lekker!

Maar ja, even over het hoofd gezien dat Meneer die dag erna naar Oslo vertrok, mij achterlatend met een bakje mascarpone, een grotere bak karamelsaus en een trainingsschema voor het hardlopen. Ik heb nog één keer mijn vinger door de saus gehaald en alles toen rücksichtslos in de gootsteen gezet. Dat is niet mijn gewoonte, maar het moest…

Maar goed, mocht je een etentje willen plannen, doe dan dit eens als dessert. En geef je gasten een heel klein beetje, zodat ze bij je moeten bedelen om meer.

Karamelsaus

recept voor zo’n 250 ml saus

150 gr suiker

70 gr roomboter

100 ml slagroom

1 tl zout

Doe de suiker in een grote kookpan, samen met een scheutje water. Laat dat op middelhoog vuur tot karamel koken. Wanneer het amberbruin is, voeg je snel de roomboter in klonten toe. Laat dat smelten en voeg dan ook de slagroom toe. Roer dat tot een gladde saus. Kijk uit, want het kan flink (en heet) spetteren. Laat de karamel vooral niet te donker kleuren, want dan wordt het bitter en dan moet je opnieuw beginnen. Voeg tenslotte wat zout toe. Laat dit afkoelen. Vervolgens kan je het wat mij betreft, staande aan het aanrecht, zo uit de pan lepelen en opeten. Of je giet het over ijs. Of dus serveren met een lepel mascarpone.

Peruaanse dulce de leche

Bron: Elle Eten nr 5/2014

200 ml slankroom

200 ml gecondenseerde melk (de variant met suiker)

1 kaneelstokje van 3 cm

3 kruidnagels

1 dopje vanille-extract of 1 vanillestokje

Breng alles samen aan de kook, maar gebruik een grote pan, want de kokende melk kan vrij hoog komen. Laat de melk op laag vuur koken tot het dik is (25 tot 30 minuten; je kunt er dan met een lepel een streep in trekken) en het een lichte karamelkleur heeft. Roer af en toe tegen aanbranden. De dulce de leche zal trouwens dikker zijn wanneer het afgekoeld is. Uiteindelijk wordt het een dikke, smeerbare pasta die je uitstekend tussen koekjes kan smeren. Of je eet het op brood als een soort moderne Bebogeen.