Pilaf deel 7 - Jamaicaanse pompoenpilaf met tijm en kokosmelk

Dit is deel 7 van een serie over pilaf. Het eerste deel met alle verwijzingen vindje hier.

Het pilafrecept bereikte tenslotte ook Amerika. Toen de Spanjaarden Zuid-Amerika introkken namen ze hun rijst mee. Net als in alle voorgaande keren dat de rijst zich verplaatste over de wereld, werd het ook hier verbouwd en ook hier werden de aloude pilafs gekopieerd. Nog steeds werden de gerechten geel gekleurd, net als eeuwen terug in India en Perzië, maar inmiddels niet meer met het dure saffraan, maar met annato. De originele specerijen als komijn en koriander waren echter nog steeds te herkennen.

De Zuid- en Noord Amerikaanse pilafs staan wel het verste af van het origineel dan alle andere varianten. Zo maken ze in Nicaragua en Chili een Arroz Valenciana. En die naam is geen toeval: het is een onvervalste paella met paprika en chorizo, maar ook met kokosmelk! Ter plekke meent men dat het gerecht van Filipijnse herkomst is, en dat zou heel goed kunnen. De Filipijnen waren een Spaanse kolonie waar rijst werd verbouwd. De rijst werd al vanaf 1522 geëxporteerd naar Spaans Mexico, hoewel later ook in Zuid-Amerika rijst zou worden verbouwd.

En op Jamaica maken ze ‘rice and peas’, waar geen enkele ‘pea’ inzit, maar wel kidneybonen, kokosmelk en tijm. Het zou goed samen gaan met Jamaicaanse Brown Stew Chicken… Een ander gerecht met een duidelijke verwijzing naar zijn herkomst is ‘spanish rice’ of ‘sopa seca’, een simpele pilaf met tomaatstukjes en rijst die rauw in de olie wordt gebakken, voordat het verder met bouillon wordt gegaard.

Zelfs de Britten, wiens voorkeur altijd meer naar tarwe neigde, zagen de waarde van rijst. Zij namen het mee naar het Noorden en slaagden er na enkele mislukte oogsten in om rijst te verbouwen in North Carolina. Tegen de 18e eeuw oogstte men ook rijst in Georgia, Louisiana en Mississippi. En in het midden van al deze ‘melting pots’ bleef de pilaf nog steeds bestaan. Zijn naam bleef bewaard in ‘perloo’ en ‘pulao’. Maar ook bekendere gerechten als Hoppin’ John (rijst met zwarte ogen bonen), Jambalaya of Dirty Rice zijn uiteindelijk allemaal te herleiden naar de pilaf. Zelfs die krokante bodem onderin de pan, die in Iran ‘tahdig’ wordt genoemd en in Spanje ‘soccarat’, bestaat nog steeds in de Caraïben. Maar dan als ‘bunbun’.

Jambalaya

bron: Tastespotting.com

Het recept werd een Jamaicaanse gerecht van rijst met kleine blokjes pompoen. Het heeft een aparte smaak, eigenlijk vooral heerlijk boterig, een smaak die verrassend genoeg van de tijm, kippenbouillon en kokosmelk komt. De amandelen doen het daar erg goed bij. Een sappige kippenstoofpot zou er lekker bij zijn, maar een vegetarische optie wordt lastig, denk ik. De kippenbouillon is erg belangrijk voor de smaak.

Jamaicaanse pompoenrijst met kokosmelk

recept voor 4 personen

2 el olie

1 ui, gesnipperd

3 tenen knoflook, gesnipperd

2 wortels, in fijne sliertjes geraspt

600 gr pompoen, in heel kleine stukjes (kleiner dan een centimeter)

2 tl (gedroogde) tijm

een snufje rode pepervlokken, of een beetje chilipoeder

200 ml kokosmelk (Go Tan is mijn supermarktfavoriet)

800 ml kippenbouillon

een snuf suiker

400 gr basmati rijst

zout naar smaak

amandelschaafsel voor er overheen, even geroosterd in een droge koekenpan

Verhit de olie in een grote braadpan. Fruit daarin de ui gedurende tien minuten, zonder het te kleuren. Voeg de knoflook in de laatste minuut toe. Voeg daarna toe: wortel, pompoen, tijm, pepervlokjes of chilipoeder. Schep dit kort door en giet er de kokosmelk, bouillon en een beetje suiker bij. Roer de rijst erdoor heen en breng het aan de kook. Dek de pan goed af en laat het op het laagste vuur 20 tot 25 minuten garen. Als het goed is, is al het vocht geabsorbeerd en houd je een wat vochtige rijst over. Strooi er amandelschaafsel over en serveer met een bijgerecht.