Toen ik een tiener was heb ik ooit een brief aan mezelf
geschreven, maar dan voor tien jaar later. Ik meen dat het vervolgens wel een
jaar of twaalf duurde voordat ik die envelop weer tegen kwam en met lichte
nieuwsgierigheid, maar vooral ook veel angst voor mijn eigen puberale gesnater,
maakte ik hem open. Nou… dat viel weer reuze mee. Het kuiken bleek toch
redelijk welbespraakt te zijn geweest. Gelukkig maar… Maar ik herinnerde me nog
goed hoe opgetogen ik was om die brief te schrijven. Tenslotte moest het een
soort tijdsdocument worden en was het ‘enorm’ belangrijk.
Ik moest daar afgelopen maand opeens aan denken, want net
zo enthousiast voelde ik me weer toen ik
opnieuw zo’n tijdsdocument aan het maken was, namelijk een kookboek voor mijn
kinderen. Ik wist dat ze het pas over een jaar of twintig zouden lezen, en
misschien nog wel later als mijn opzet was dat ze het zouden lezen wanneer ze
zelf kinderen zouden hebben. Ik wilde
namelijk alle favoriete familierecepten van hun leven tot nu toe bundelen en laten
zien hoe goed ze aten, wat ze lekker vonden en, misschien praktisch voor hun eigen
kinderen, hoe wij ze zover kregen om al die groente op te eten.
En het was een leuk project. Ik kon zonder enige moeite
Kleine Chef voor me zien: hij was opeens dertig jaar oud, en met enige wanhoop
op zijn gezicht stond hij w
r de borden van zijn kinderen af te
schrapen boven de vuilnisbak. Ik onderdruk nu een glimlach tijdens het
schrijven. Of toch niet. Of een beetje dan… een spoortje revanche. En belt hij
mij dan op? “Ma, dat ene recept van die bloemkoolkoekjes die ze altijd zo
lekker opeten bij jou? Heb je dat voor me?” En dat ik dan kan zeggen: “joh, dat
was ik bijna vergeten, maar ik heb hier een boekje voor je staan!”
Mijn blog bestaat vast niet meer over
twintig jaar, dus het was interessant om er na vijf jaar bloggen het beste
eruit te filteren. En lastig. Wat kies je uit ruim 500 recepten die elk
tenslotte op het blog verschenen omdat ze het waard waren? Uiteindelijk koos ik
de succesrecepten (bloemkoolkoekjes), of die recepten waaraan zij misschien
goede herinneringen overhouden (pannenkoeken), staple food wat hier wekelijks op tafel komt (ragu), foefjes en
goede basisrecepten (aardappels uit de oven), of die recepten waaraan ik zelf
herinneringen heb (de bruine bonensoep die ik at toen Kleine Chef voor de
zoveelste keer in het ziekenhuis lag). Tijdens het schrijven van het boek ging
ik er steeds meer van houden. Dit was het beste wat ik voor ze kon maken,
samengevat in woorden. Want ik weet niet hoe het bij u zit, maar bij mij staat
eten maken voor iemand, heel erg gelijk aan laten zien hoeveel je van iemand
houdt.
Ik heb het boek gemaakt bij Webprint die
met het idee kwamen om een kookboek te maken, zoals andere mensen een fotoboek
van hun vakantie online in elkaar zetten. Je zou bijvoorbeeld een boekje met
basisrecepten kunnen maken voor je zoon die op kamers gaat, of alle familierecepten,
je laatste 10 kerstmenu’s, het beste van je bakwerk (met foto’s), etc. Het was
wel behoorlijk veel werk! Ik ben er flink wat avonden zoet mee geweest. Maar
het programma waarmee je online werkt is foolproof
en een kind kan de was doen. Voordeel voor mij was natuurlijk wel dat mijn
recepten al uitgeschreven zijn, kant-en-klaar met foto’s erbij. Maar ach, het
is ook leuk om juist wat handgeschreven recepten op de foto te zetten. Laat ik
nou toch dat ene geschreven recept uit de oorlog hebben:
Het
kookboek werd mogelijk gemaakt door Webprint. Mijn dank is groot voor het
mogelijk maken, want ik zou zelf niet op het idee zijn gekomen en heb nu een
heel persoonlijk boekje voor mijn kinderen in de kast staan. Een aanrader!
5 opmerkingen:
Wauw, Antoinette, wat een geweldig idee en wat een prachtig document! Heb je 't in drievoud laten printen?
Stel nou dat je blog over twintig jaar nog wél bestaat, schrijf je dan een leuk blogje over de reacties van de kinderen op dit cadeau?
groet,
Lia
Wat leuk!!
Ga eens kijken op die site wat kan allemaal
Wat een goed idee! Ziet er zo leuk uit :-)
Anna
:) de andere 2 exemplaren moeten nu inderdaad ook worden besteld.
Mijn dochter van bijna 18 opperde dit laatst ook.
Al onze recepten en jeugdfoto's in een boek voor als ze op kamers gaat. Ben ik zeker van plan, gelukkig heb ik nog een jaartje de tijd!
Een reactie posten